Τα ΜΑΤ είναι εδώ!

«Μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην πεις» μας μάθαιναν οι παλιότεροι. Και είχαν δίκιο που μας το υποδείκνυαν. Η πείρα είναι αναντικατάστατο εφόδιο, βλέπετε. Και έχει και την ιδιαιτερότητα να μην υπακούει σε ταξικές ή πολιτικές επιλογές.

Σου μαθαίνει ότι η ανακολουθία υποσχέσεων και πράξεων, από οπουδήποτε και οιονδήποτε κι αν προέρχεται, προκαλούσε, προκαλεί και θα συνεχίσει να προκαλεί τα ίδια πάντα αποτελέσματα: εκνευρισμό στην αρχή, απογοήτευση στη συνέχεια και οργή στο τέλος…

Ο αριστερός μαξιμαλισμός στο τέλος τα δίνει όλα…

Πόσοι Ελληνες είχαν πιστέψει ότι, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα έβλεπαν αυξήσεις στους μισθούς τους, θα έπαιρναν πίσω την 13η σύνταξη, δεν θα πλήρωναν ΕΝΦΙΑ και δεν θα κινδύνευαν να βγουν τα σπίτια τους σε πλειστηριασμό;

 Ας αφήσουμε το ερώτημα αναπάντητο, αφού μίλησε το εκλογικό αποτέλεσμα. Ας προχωρήσουμε στο δεύτερο.

Τι θα συνέβαινε αν η νεόκοπη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχωρούσε σε συμφωνία με τους δανειστές τον Φεβρουάριο του 2015 και όχι πέντε μήνες αργότερα, μέσα σε αλαλαγμούς για «σκληρή διαπραγμάτευση»; Ένα είναι βέβαιο: τουλάχιστον θα είχαμε αποφύγει τη χλευαστική διαπίστωση Eυρωπαίων αξιωματούχων ότι, για πρώτη φορά, έβλεπαν κυβέρνηση να απορρίπτει μια συμφωνία, για να  αποδεχθεί αμέσως μετά μια χειρότερη!!!!

Eίναι δημόσιοι υπάλληλοι οι αγρότες;

O αγρότες κατέβηκαν στην Αθήνα, έκλεισαν το κέντρο και δοκίμασαν την καινούρια γεύση των αριστερών δακρυγόνων. Αγριεμένοι όπως ήταν, αναμετρήθηκαν με το ανάλγητο νεοφιλελεύθερο κράτος του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας την οργή της αριστεράς αντιπολίτευσης.

Έμαθα μάλιστα ότι ο Τσίπρας είναι έξαλλος με τον Πρωθυπουργό που επέτρεψε στα ΜΑΤ να συμπεριφερθούν βάρβαρα σε μια τόσο δοκιμαζόμενη λαϊκή τάξη.

 

Η νέα αγροτική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ!

Τι διεκδικούν όμως οι αγρότες; Μεταξύ άλλων, κατάργηση όλων των περιορισμών της παραγωγής, αφορολόγητο οικογενειακό εισόδημα 30.000€, κατάργηση των χαρατσιών του ΕΝΦΙΑ, αφορολόγητο πετρέλαιο, άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50%, καμιά αύξηση στις ασφαλιστικές εισφορές στον ΟΓΑ, κατώτατες εγγυημένες τιμές για τα προϊόντα, το κράτος να εγγυηθεί την άμεση πληρωμή όλων των χρωστούμενων προϊόντων από εμπόρους, εξαγωγείς και βιομήχανους, την παροχή από τις τράπεζες, άτοκων καλλιεργητικών δανείων σε νέους αγρότες...

Δώδεκα λόγοι για να ψηφίσουμε Άδωνη Γεωργιάδη…

Πιστεύω πως οι επικείμενες εκλογές για την ανάδειξη Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία είναι πολύ σημαντικές, όχι μόνο για τη μεγάλη αυτή πολιτική παράταξη, αλλά κυρίως για τη χώρα, η οποία βρίσκεται σε μια τόσο κρίσιμη συγκυρία.

Η Νέα Δημοκρατία κάτω από τη νέα της ηγεσία δεν θα πρέπει μόνο να ασκήσει ουσιαστική αντιπολίτευση (χωρίς λαϊκιστικά χαρακτηριστικά και μικροπολιτικές πρακτικές) αλλά κυρίως να πείσει την κοινή γνώμη ότι ως αυριανή κυβέρνηση είναι σε θέση να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση, μέσα από: 

* Έναν ιδιωτικό τομέα που θα αναπτύσσεται δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας

* Μια δημόσια διοίκηση που θα νοικοκυρεύεται και θα εκσυγχρονίζεται

* Ένα ισχυρό κράτος όπου οι νόμοι θα τηρούνται και οι θεσμοί θα ενδυναμώνονται

* Ένα περιβάλλον δικαιοσύνης, κινήτρων και ίσων ευκαιριών για όλους.

Τα κλισέ για την τρομοκρατία…

Θερίζουν πάλι τα αριστερά κλισέ στον δημόσιο διάλογο. Κάποιοι μιλούν για «φτωχοδιαβόλους των ευρωπαϊκών προαστίων» που λόγω κοινωνικής αδικίας πήραν τα όπλα, αποσιωπώντας το γεγονός ότι οι μακελάρηδες μπορεί να μην ανήκουν στην ανώτερη τάξη (όπως ο Οσάμα μπιν Λάντεν), αλλά δεν ήταν δα και κλοσάρ. Σε οικογένειες της μεσαίας τάξης ανατράφηκαν, όπως εκατομμύρια άλλοι που δεν δολοφόνησαν αθώους.

Αλλοι πάλι μιλούν για ισλαμιστές που είναι μεν φονιάδες, αλλά έχουν ψυχολογικό υπόβαθρο. Εχουν προηγούμενα, λένε, από τις Σταυροφορίες ή την αποικιοκρατία. Παραγνωρίζουν βέβαια το γεγονός ότι ουδείς Βιετναμέζος ανατινάχθηκε σε αμερικανικό καφέ για να εκδικηθεί την πολύ πιο πρόσφατη επέμβαση των ΗΠΑ και τους τόνους φυτοκτόνων χημικών (Agent Orange) που ακόμη ταλαιπωρούν την ασιατική αυτή χώρα. Υπήρξαν τεράστιες αδικίες και πολλοί κατατρεγμένοι στη Λατινική Αμερική, αλλά ουδείς οπαδός του Τσε Γκεβάρα πήρε το καλάσνικοφ για να θερίσει ανυποψίαστους σε θέατρα...

Το καλοψυχόμετρο και η αστυνομία του πένθους στα ελληνικά social media…

Όταν το καλοκαίρι άρχισαν να δημοσιεύονται οι πρώτες φωτογραφίες πνιγμένων προσφύγων, ο κίνδυνος είχε αρχίσει να διαφαίνεται, αλλά ελάχιστοι τον καταλάβαιναν τότε. Λίγο το δέος μπροστά στη φρίκη, λίγο η πώρωση του μαζοποιημένου συναισθήματος, στον κόσμο δεν αρκούσε η προβολή των φρικιαστικών φωτογραφιών από τις εφημερίδες και τα σάητ.

Δεν του αρκούσε η καταγραφή της ιστορίας μέσω του τύπου, γιατί το σοκ του και ο εθισμός στην ασχήμια απαιτούσαν προσωπική εμπλοκή στην ιστορία. Έτσι, οι φωτογραφίες άρχισαν να αναπαράγονται στα social media, όχι απλώς από ειδησεογραφικές σελίδες, αλλά από προσωπικά προφίλ, ξανά, ξανά και ξανά.

Η θανατολαγνεία απλώθηκε σε όλα τα timeline, κατέλαβε ολόκληρο το news feed, ξεπέρασε φυσικά τον σκοπό και την ουσία της διάδοσης της είδησης και γιγαντώθηκε ως ηλεκτρονική πορνογραφία με ανθρωπιστικό προκάλυμμα.