Περί δημοκρατίας…

 Είθισται να λέμε πως η κοινοβουλευτική δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα διακυβέρνησης.

Είναι, λέει, αντιπροσωπευτικό, πλουραλιστικό, και δίκαιο.

Εκφράζει την εκάστοτε βούληση του λαού.

Είναι όμως έτσι;

Κι αν ναι, τότε γιατί τα μεγαλύτερα μυαλά της αρχαιότητας, ονόματα που ακόμη μνημονεύουμε, δεν στήριζαν ούτε τη βούληση του σοφού λαού, ούτε την ίδια την δημοκρατία;

Το αντίθετο μάλιστα.

Παράδειγμα ο Σωκράτης, που εύλογα απορούσε γιατί όταν θέλουμε να θεραπευτούμε πάμε στο γιατρό, όταν θέλουμε ψάρια πάμε στον ψαρά, κ.ο.κ. αλλά όταν θέλουμε το πιο σημαντικό απ’ όλα, κάποιον να μας κυβερνήσει, πάμε και στον γιατρό, και στον ψαρά, και στον τσαγκάρη, και στον κάθε άσχετο;

Ή ο Πλάτωνας, ο μαθητής του, που κι εκείνος απορούσε τι θα γίνει με ένα πλοίο αν δεν έχει καπετάνιο, και την διακυβέρνησή του αναλάβουν οι κωπηλάτες με… ψηφοφορίες;