I'm on Fire...

Bruce Springsteen.

Η πολύφερνη κεντροαριστερά και οι μνηστήρες της…

 Καταιγιστικές φαίνονται οι εξελίξεις στο πολιτικό σκηνικό και κυρίως στον πολύπαθο χώρο της λεγόμενης Κεντροαριστεράς: Καταρχήν ο όρος παραπέμπει στην προδικτατορική περίοδο και αφορούσε μία πτέρυγα του κέντρου που είχε ριζοσπαστικοποιηθεί πολιτικά και δεν καλυπτόταν ούτε από το παραδοσιακό Κέντρο, που ξεκινούσε από τον Γαρουφαλιά και τον Μητσοτάκη έως τον Γεώργιο Παπανδρέου, αλλά ούτε και από την ΕΔΑ, τότε νόμιμα λειτουργούσα Αριστερά.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο ποτάμι: Το πάλαι ποτέ κραταιό ΠΑΣΟΚ, που κυριάρχησε από τη μεταπολίτευση μέχρι πρόσφατα και κάλυπτε κατά συντριπτικό τρόπο τη σύγχρονη Κεντροαριστερά, μετά την οδυνηρή δοκιμασία χειρισμού της χρεοκοπίας της χώρας και των μνημονίων που διαχειρίστηκε ουσιαστικά μόνο του, φαίνεται πως έχει πλέον σμικρυνθεί και αποσαθρωθεί και τροφοδοτεί με στελέχη και ψηφοφόρους τους όμορους πολιτικούς του χώρους, όπως του ΣΥΡΙΖΑ, της ΔΗΜΑΡ, αλλά και δεκάδες κινήσεις, δίκτυα και μικρά κόμματα (Κίνηση «58», Κόμματα Λοβέρδου, Μόσιαλου κ.λπ.).

Μεσαιωνικά καλλιστεία και ...ορθοδοξία

Οι περισσότεροι εκ των  αναγνωστών, ιδίως οι πιστοί και θρησκευόμενοι ξέρουν ότι προχθές γιορτάστηκε απ' την Ορθόδοξη εκκλησία η λεγόμενη “Γιορτή της Ορθοδοξίας”.

Οι περισσότεροι επίσης γνωρίζουν ότι αυτό που γιορτάζουμε είναι η δεύτερη και οριστική αποκατάσταση των εικόνων από την αυτοκράτειρα Θεοδώρα το 842 μ.Χ.

Προσοχή: Δε μιλάμε για τη Θεοδώρα τη σύζυγο του Ιουστινιανού, άλλη Θεοδώρα ήταν εκεί, εξάλλου είχε ζήσει 300 χρόνια πριν τη συγκεκριμένη.

Πώς; Η αυτοκράτειρα αποκατέστησε τις εικόνες;

Και πού ήταν ο αυτοκράτορας;

Πουθενά, είχε πεθάνει πριν 3 χρόνια νεότατος (29 χρονών) από κάποια χρόνια ασθένεια αφήνοντας ένα μωρό για διάδοχο και την προαναφερόμενη χήρα  του να βασιλεύει με το δικό της όνομα.

Ο Πλάτων, ο Αριστοτέλης, και το … ΚΛΙΚ!

«Ερώτηση: Είσαι από αυτούς που πιστεύουν ότι μας αξίζουν αυτά που περνάμε με την κρίση;
Απάντηση: Σ’ ένα βαθμό το πιστεύω. Από το 1950 και μετά ότι χειρότερο είχε η φάρα μας το βγάλαμε σταδιακά στην επιφάνεια. Για τη διαπλοκή τα είπαμε, αλλά κι αυτός που χαλάει ένα τοπίο για να χτίσει ένα αυθαίρετο ή εκείνος που πετάει τα σκουπίδια του στη θάλασσα, δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Όλοι μαζί βεβηλώσαμε ένα μέρος ιερό από τη φύση του, την Ελλάδα.

Ο τόπος πάντως θα τα θεραπεύσει τα πράγματα. [...]

Είναι δυνατόν οι Έλληνες μαθητές που τελειώνουν το γυμνάσιο να μην έχουν διαβάσει ένα ολόκληρο σύγγραμμα του Πλάτωνα ή του Αριστοτέλη;»
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Άρη Τερζόπουλου στην ιστοσελίδα popaganda.gr, 5 Μαρτίου 2014

Τα κλισέ δεν είναι πάντοτε ορθά.

Απλώς επαναλαμβάνονται τόσες πολλές φορές ώστε ακόμα και το λάθος να προπαγανδίζουν, το τελευταίο γίνεται «δόγμα» - ήτοι σωστό εκ παραδοχής και όχι διά της αποδείξεως.

Το κλισέ στο απόσπασμα της συνέντευξης που παρατέθηκε θα ήταν να πει κάποιος ότι δεν θα περίμενε τέτοια... αρχαιόφιλη άποψη από τον εκδότη του ΚΛΙΚ, ενός περιοδικού που λειτούργησε ως πολλαπλασιαστής ισχύος στο τσουνάμι της αναξιοπρέπειας, της «βλαχογκλαμουριάς», του νεοπλουτισμού και της ασίγαστης, πρόδηλης... λιγούρας που έπληξε την ελληνική επικράτεια από τα τέλη του '80 κι έπειτα…

Η ώρα της τιμωρίας αντιμνημονιακών δημαγωγών...

 "Πετυχαίνω ένα ζευγάρι στην Ξενοκράτους κάθε απόγευμα με ένα καρότσι λαϊκής. Αν τους δεις, νομίζεις ότι πρόκειται για μια γιατρό κι έναν καθηγητή πανεπιστημίου –μπορεί και να είναι! Συζητούν, κάνουν τη βόλτα τους και παράλληλα ψάχνουν στα απορρίμματα. Αν γινόταν αυτό στα ’90s, θα τους περνούσαν για τρελούς. Σήμερα, αυτές οι σκηνές είναι η καθημερινότητα και το αποτέλεσμα είναι η περιοχή να έχει έναν χαρακτήρα πιο ανθρώπινο και πιο διεθνή."
πηγή: lifo.gr

Η παραπάνω περιγραφή είναι μια πραγματικότητα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

Τα αίτια όμως της κατάστασης αυτής είναι περισσότερο περίπλοκα απ’ όσο μοιάζουν εξ πρώτης όψεως.
Οι εικόνες των ανθρώπων που ψάχνουν τα σκουπίδια ή πεθαίνουν στα σπίτια τους από την παγωνιά προσφέρονται ως εικόνες για εύκολη δημαγωγία για την απόσπαση ψήφων αλλά κυρίως την απόκρυψη ευθυνών…

Συνδικαλιστικά τερτίπια…

Σαν μόλις χθες θυμάμαι τις τεράστιες γιγαντοαφίσες του Σύριζα του Αλαβάνου, που μας ζητούσαν «να τους κοιτάξουμε στα μάτια», μπας και ξεπεράσουν το 3% και μπουν ξανά στη βουλή.

Από τότε μέχρι σήμερα, αν και τα χρόνια που μεσολάβησαν δεν είναι πολλά, εν τούτοις μοιάζουν με αιωνιότητα αν σκεφτούμε το πόσο άλλαξαν τα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Κυρίως εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που ξεκίνησε στα τέλη του 2008.

Και όχι μόνο άλλαξαν τα πολιτικά πράγματα και οι συσχετισμοί, και το 3% έγινε 20 και βάλε, αλλά άλλαξε και η ψυχοσύνθεση του Έλληνα.

Οι Εβραίοι στρατιώτες του … Χίτλερ!

Στη διάρκεια του Β’ Π.Π. οι ναζί είχαν έναν ασυνήθιστο σύμμαχο.

Τους Εβραίους της Φιλανδίας.

Στον πόλεμο των Γερμανών και των Φιλανδών εναντίον της Ρωσίας, Εβραίοι στρατιώτες πολέμησαν με τους Φιλανδούς, και μέχρι σήμερα συνεχίζουν να προσπαθούν να αιτιολογήσουν το πώς και το γιατί πολέμησαν για τον Αδόλφο Χίτλερ…