Space...

James

Το τέλος του brand «Αριστερά» στην Ελλάδα…

Υπήρχε κάποτε η εντύπωση σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ότι η έννοια «Αριστερά» σημαίνει κάτι το καλό και το ευγενές, κάτι το αθώο. Από την πτώση της δικτατορίας και μετά, η έννοια της «Αριστεράς» σταδιακά εξιδανικεύτηκε στον δημόσιο διάλογο, κυρίως με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ που υιοθέτησε ολόκληρο το λεξιλόγιό της, πάτησε πάνω στην καταπίεση και στις κοινωνικές αδικίες δεκαετιών και έστησε ένα παλαβό, αφελές, υποκριτικό και κουτοπόνηρο ιδεολογικό αφήγημα-σαλάτα στο οποίο χωρούσαν και συνυπήρχαν οι αφίσες του Τσε Γκεβάρα με τις Μερσεντές και τα αντιαμερικανικά συνθήματα με την αστακομακαρονάδα και τα πούρα.

Η υποκρισία του ΠΑΣΟΚ ήταν εξίσου οφθαλμοφανής με τη σημερινή –ακόμα πιο συμπυκνωμένη– υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά το αποτέλεσμα της αναπαραγωγής του λεξιλογίου ήταν μια εξιδανίκευση της «Αριστεράς» ως αγνού και ηθικού άλλοθι για τον ευρύτερο (ευχαρίστως εγκλωβισμένο στον πελατειακό δικομματισμό) πληθυσμό. Ε, όλα αυτά πάνε. Καταρρέουν…

Ο δημοσιογραφικός υπόκοσμος…

Όσο και αν πολιτικοί λόγοι υπαγορεύουν το κείμενο, δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει με τον Γιάννη Πρετεντέρη, ο οποίος, στα Νέα της Δευτέρας 5 Δεκεμβρίου, υπό τον τίτλο Βούρκος, έγραφε: «Ποτέ άλλοτε στην σύγχρονη ιστορία δεν υπήρξε κυβέρνηση τόσο σφιχταγκαλιασμένη με τον εκδοτικό και δημοσιογραφικό υπόκοσμο. Έναν υπόκοσμο πρόθυμο να υιοθετήσει κάθε μέθοδο και κάθε μεθόδευση για να εκτελέσει ένα συμβόλαιο που τού ανατίθεται. Με το αζημίωτο… Η ωμή αλήθεια είναι ότι, στο όνομα του αγώνα κατά του συστήματος και της διαπλοκής, η Αριστερά έχει πέσει στα χέρια του υπόκοσμου.

Το ηθικό της πλεονέκτημα, έτσι, βουλιάζει καθημερινά σε έναν βούρκο συκοφαντίας, σιχαμάρας και αθλιότητας. Διεκδικεί ξετσίπωτα το δικαίωμα να αναγορεύει την αλητεία σε δημοσιογραφικό προσόν ή σε πολιτικό αντίλογο… Εκεί επάνω χάνει κάθε μέτρο, κάθε όριο και κάθε ενδοιασμό»…

Λιτός βίος…

Κάτι μ' έπιασε και μπήκα στη διαδικασία να σκεφτώ πόσο άλλαξε η ζωή μου τα δύο τελευταία χρόνια. Δηλαδή, ο Δεκέμβρης του 2016 πόσο διαφορετικός από τον Δεκέμβριο του 2014 είναι; Ξεκινώ από το 2014 το λοιπόν και τα γράφω όπως μου΄ρχονται:

-Ο τζίρος στο μαγαζί ήταν χαμηλός. Σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια είχε πέσει κατά τουλάχιστον 50 τοις εκατό. Αυτό είχε κάνει πολύ δύσκολη την καθημερινότητά μου στο μαγαζί.
-Ο ΟΑΕΕ μου αν και με αγκομαχητό ήταν πληρωμένος. Πιεζόμουν πολύ για να το εξοφλήσω, αλλά το πετύχαινα παρόλα αυτά. Δεν είχα ιδιαίτερα θέματα υγείας αλλά όποτε ήθελα μια συμβουλή από έναν γιατρό πήγαινα σε κάποιον του ΕΟΠΠΥ…

Η μοναξιά του Αλέξη…

Μπορεί τα ταξιδάκια στην Κούβα και οι επικήδειοι για τον Φιντέλ Κάστρο να προκαλούν ρίγη συγκινήσεως στον λαό των Εξαρχείων και στους χειροκροτητές των φυλακών, πλην όμως ουδέν το θετικό προσφέρουν στην Ελλάδα. Η χώρα θα βρίσκεται όλο και περισσότερο απομονωμένη σε μία Ευρώπη που προβληματίζεται για το μέλλον της και στους κόλπους της οποίας προοιωνίζονται σημαντικές αλλαγές πλεύσεων –όσο και αν αυτές δεν είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού.

Από πολιτικής πλευράς, είναι πλέον ηλίου φαεινότερον ότι πολύ σύντομα ο κ. Αλ. Τσίπρας δεν θα έχει πλέον κανέναν «φίλο» μεταξύ των ισχυρών της Ευρώπης. Ο πρόεδρος κ. Φρανσουά Ολλάντ αποχωρεί σε λίγους μήνες από την γαλλική προεδρία και ο πιθανός κεντροδεξιός αντικαταστάτης του κ. Φρανσουά Φιγιόν ελάχιστη εκτίμηση τρέφει για το πρόσωπο του Έλληνα πρωθυπουργού. Επίσης, η παραίτηση του Ιταλού πρωθυπουργού κ. Ματτέο Ρέντσι από την πρωθυπουργία και η αντικατάσταση του σοσιαλδημοκράτη προέδρου του Ευρωκοινοβουλίου κ. Μάρτιν Σουλτζ από χριστιανοδημοκράτη συνάδελφό του, κάνει ακόμη πιο σκοτεινό το τοπίο για την Ελλάδα –η οποία όλο και περισσότερο θεωρείται ως «αμεταρρύθμιστη χώρα» και άρα «χαμένη περίπτωση»…

Με ασθενοφόρο ή με ... νεκροφόρα;

Κάποια εντύπωση που πήγε να σχηματισθεί ότι οι Ευρωπαίοι αρχίζουν, κατά το λεγόμενο, να τραβάνε το χαλί από την κυβέρνηση νομίζω ότι δεν ισχύει. Η ανοχή τους παρατείνεται, συγχρόνως όμως και οι απαιτήσεις τους αυξάνονται, όπως άλλωστε αυξάνεται και το κόστος της παραμονής τους στην εξουσία.

Επομένως, για να απαλλαγούμε από τη σημερινή κυβέρνηση, μόνον δύο τρόποι υπάρχουν: είτε να χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία είτε να αποφασίσει τις πρόωρες εκλογές...