Μπορεί τα ταξιδάκια στην Κούβα και οι επικήδειοι
για τον Φιντέλ Κάστρο να προκαλούν ρίγη συγκινήσεως στον λαό των Εξαρχείων και
στους χειροκροτητές των φυλακών, πλην όμως ουδέν το θετικό προσφέρουν στην
Ελλάδα. Η χώρα θα βρίσκεται όλο και περισσότερο απομονωμένη σε μία Ευρώπη που
προβληματίζεται για το μέλλον της και στους κόλπους της οποίας προοιωνίζονται
σημαντικές αλλαγές πλεύσεων –όσο και αν αυτές δεν είναι ορατές δια γυμνού
οφθαλμού.
Από πολιτικής πλευράς, είναι πλέον ηλίου
φαεινότερον ότι πολύ σύντομα ο κ. Αλ. Τσίπρας δεν θα έχει πλέον κανέναν «φίλο»
μεταξύ των ισχυρών της Ευρώπης. Ο πρόεδρος κ. Φρανσουά Ολλάντ αποχωρεί σε
λίγους μήνες από την γαλλική προεδρία και ο πιθανός κεντροδεξιός αντικαταστάτης
του κ. Φρανσουά Φιγιόν ελάχιστη εκτίμηση τρέφει για το πρόσωπο του Έλληνα
πρωθυπουργού. Επίσης, η παραίτηση του Ιταλού πρωθυπουργού κ. Ματτέο Ρέντσι από
την πρωθυπουργία και η αντικατάσταση του σοσιαλδημοκράτη προέδρου του
Ευρωκοινοβουλίου κ. Μάρτιν Σουλτζ από χριστιανοδημοκράτη συνάδελφό του, κάνει
ακόμη πιο σκοτεινό το τοπίο για την Ελλάδα –η οποία όλο και περισσότερο
θεωρείται ως «αμεταρρύθμιστη χώρα» και άρα «χαμένη περίπτωση»…
Η αντίληψη αυτή κυριαρχεί σε μία κρίσιμη περίοδο
για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, στους κόλπους των οποίων τα σενάρια
για μία Ευρώπη δύο ή και τριών ταχυτήτων κερδίζουν σταθερά έδαφος.
Επιβεβαιώνουν δε ανθρώπους όπως ο κ.Β. Σόϊμπλε, οι οποίοι τα υποστήριζαν από
εικοσαετίας και πλέον.
Από την άλλη πλευρά, ο κ. Αλ. Τσίπρας έχει πλέον
απωλέσει και τα ερείσματα που είχε στις ΗΠΑ, ιδιαίτερα μέσω της οικογένειας
Κλίντον, η οποία αναζητεί τρόπο να συνέλθει από την ήττα της στις τελευταίες
προεδρικές εκλογές. Ακόμα χειρότερα, αν ο νέος Αμερικανός πρόεδρος κ. Ντ. Τραμπ
υλοποιήσει έστω και μερικά από αυτά που έλεγε προεκλογικώς για τις
ευρω-αμερικανικές σχέσεις, τότε στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα υπάρξουν σοβαρά
προβλήματα χρηματοδοτήσεως της ασφάλειάς της. Διότι, κακά τα ψέμματα, η
αμερικανική πλευρά θα πει με ωμό τρόπο στους Ευρωπαίους εταίρους της «ή
πληρώνετε το μερίδιό σας για τις στρατιωτικές δαπάνες σας, ή εμείς
αποτραβιόμαστε και το κάνετε μόνοι σας».
Μία τέτοια εξέλιξη θα έχει σοβαρές
δημοσιονομικές επιπτώσεις για ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, σε μία
εποχή όπου ορισμένα ευρωπαϊκά κράτη απειλούνται από τρομοκρατικές ενέργειες.
Έχει έτσι αυξηθεί το κόστος της εσωτερικής τους ασφάλειας και άρα δύσκολα θα
αντιμετωπίσουν πρόσθετες στρατιωτικές δαπάνες.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι προσδοκίες του Έλληνα
πρωθυπουργού για «κουρέματα» χρέους και άλλες χαριστικές πράξεις έχουν ήδη πάει
περίπατο. Όπως, κατά την γνώμη μας, υπό τις συνθήκες που περιγράφουμε, είναι
απίθανη και η ύπαρξη ενός τέταρτου μνημονίου για την Ελλάδα. Υπό τις σημερινές
πολιτικές συνθήκες στην Ευρωπαϊκή Ένωση παρόμοιο ενδεχόμενο θα πρέπει να
θεωρείται αδύνατον, ιδίως δε σε μία Ένωση όπου η άνοδος του εθνικολαϊκισμού και
ενός υπερσυντηρητικού ρεύματος κάνουν την αριστερόπληκτη Ελλάδα ιδιαιτέρως
αντιπαθή –με ό,τι αυτό συνεπάγεται και από οικονομικής πλευράς.
Έτσι, την ώρα που βρισκόμαστε στα πρώτα στάδια
ενός συνολικού επαναπροσδιορισμού του γεωπολιτικού σκηνικού, αλλά και του
ενδοευρωπαϊκού συσχετισμού δυνάμεων και εξουσιών, η χρεοκοπημένη Ελλάδα έχει
μία κυβέρνηση χωρίς κανέναν φίλο.
Σαφώς δε, το γεγονός αυτό αποτελεί ξεκάθαρο ατού
για την Τουρκία, η οποία έχει ήδη αρχίσει να κινείται αναθεωρητικά στην περιοχή
μας, με σκοπό, όταν θα έλθει η ώρα να μοιραστεί εκ νέου η τράπουλα στην
ευρύτερη περιοχή, να βρεθεί σε πλεονεκτική θέση βάσει των νέων γεωπολιτικών
συνθηκών.
Κατά πόσον όλα αυτά είναι αντιληπτά στην χώρα
μας από τον πρωθυπουργό της, ο οποίος δεν γνωρίζει σε τί διαφέρει η Επανάσταση
του 1821 στην Ελλάδα από την βίαιη ανατροπή ενός δικτατορικού καθεστώτος στην
Καραϊβική είναι –ατυχώς– μέγα ζητούμενο.
Ας ελπίσουμε δε, πέρα από την θηλιά του χρέους,
η χώρα να μην εμπλακεί και σε άλλες περιπέτειες, αυτή την φορά γεωπολιτικού
χαρακτήρα.
Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου