Τσιπρισμός, Λαζοπουλισμός…

Η κ. Μαρίν Λεπέν χαρακτήρισε την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να κατανείμει τους πρόσφυγες και τους μετανάστες σε διάφορες χώρες «ανθρωπιστικό πρόσχημα για να δωρίσουν δούλους στην οικονομία».

Στα μέσα του δέκατου ένατου αιώνα, η Α΄ Διεθνής Ενωση Εργατών του Καρόλου Μαρξ είχε ανάλογη τοποθέτηση: «Η λαθρομετανάστευση ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου».

Η Ευρώπη της κυρίας Λεπέν είναι εντελώς διαφορετική από την Ευρώπη της Βιομηχανικής Επανάστασης του Μαρξ, πλην όμως θα συμφωνήσετε πως η Ιστορία ενίοτε σου κάνει κάτι γκριμάτσες από την άλλη πλευρά του καθρέφτη, με αποτέλεσμα να μην ξέρεις πού πατάς και πού πηγαίνεις…

Ασχέτως τώρα της αρμονικής σύμπλευσης της σκέψης του ιδρυτή της σύγχρονης θρησκείας Καρόλου του Μαρξ και της πρωθιέρειας του ξενοφοβικού ευρωσκεπτικισμού κυρίας Λεπέν, έχω τη βεβαιότητα πως αν γινόταν παρ’ ημίν έρευνα κοινής γνώμης επί του θέματος, η απάντηση θα ήταν πως και η μεν και ο δε λένε την αλήθεια και έχουν εντοπίσει την καρδιά του προβλήματος. Αυτό δεν σημαίνει πως η πλειονότητα των Ελλήνων είναι μαρξιστές - λεπενιστές. Αυτό, έστω και ως υπόθεση εργασίας, αναδεικνύει μια σταθερά της συλλογικής μας ψυχοσύνθεσης, ένα από τα αδρανή υλικά που στηρίζουν το οικοδόμημα της κοινής μας ύπαρξης.

Πρόκειται για την πεποίθηση πως όλοι, πλην ημών, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με κάποιο φαινόμενο της Ιστορίας το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το συμφέρον τους.
Ποιοι είναι οι άλλοι; Οι πάντες, κυρίως δε όσοι επηρεάζουν κατά κάποιον τρόπο τη δική μας ύπαρξη. Από τους Γάλλους και τους Γερμανούς έως τους Σκοπιανούς και τους Αλβανούς.

Ολοι φροντίζουν το συμφέρον τους, πλην ημών που φροντίζουμε κάτι που θα μπορούσε να είναι συμφέρον, αλλά δεν είναι ακριβώς συμφέρον γιατί είναι δικό μας. Και ως γνωστόν, ό,τι ελληνικόν είναι μοναδικό και δεν έχει το ταίρι του στον κόσμο τούτο. Δεν ξέρω αν κάποιος αναρωτήθηκε ποτέ μήπως το γεγονός ότι δεν φροντίζουμε για το συμφέρον μας, όπως κάνουν όσοι συναλλάσσονται μαζί μας, έχει οδηγήσει τη χώρα στα σημερινά της χάλια.

Υποθέτω πολλοί, όμως οι περισσότεροι προτιμούν να μην το σκέφτονται, αφού το μόνο συμφέρον που φροντίζουμε να υπηρετούμε ως έθνος είναι η ήσυχη συνείδησή μας, κοινώς η πεποίθηση πως για όλα φταίει κάποιος άλλος.
«Καλά θα κάνουν να τους πάρουν όλους, γιατί αυτοί τους δημιούργησαν. Αυτοί οι συμφεροντολόγοι με τα πολιτικά τους παιχνίδια και με τη δίψα τους για πετρέλαιο έφτιαξαν τους πρόσφυγες από τη Συρία, κατέστρεψαν τη Λιβύη και προκάλεσαν τη μαζική μετανάστευση από χώρες όπως το Αφγανιστάν».

Ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον, κοινώς τίποτε δεν μπορείς να κρύψεις από τον πονηρό Ελληνα και τη δύναμη του νου του που, ως ήλιος, φωτίζει τον κόσμο τούτο. Για να μη μιλήσω και για τις θεωρίες περί οριενταλισμού, οι οποίες αποδίδουν ευθύνες για την κατάσταση αυτών των χωρών συλλήβδην στον δυτικό πολιτισμό, στην υπεροχή του, στην αλαζονεία του, στις Σταυροφορίες του.
Χωρίς να αγνοώ τις ευθύνες της αμερικανικής και της ευρωπαϊκής πολιτικής για το ασταθές χάος που επικρατεί στη Μέση Ανατολή, δικαιούμαι, νομίζω, να διατυπώσω μία απορία. Γιατί όλοι αυτοί οι πληθυσμοί, για να σωθούν, στρέφονται προς την Ευρώπη η οποία υποτίθεται τούς έφερε σ’ αυτό το σημείο απελπισίας; Γιατί θέλουν να γίνουν «δούλοι» στην οικονομία της;

Μήπως επειδή η δημοκρατική Ευρώπη με όλα τα προβλήματά της τους παρέχει την ασφάλεια και την ελευθερία που δεν μπορούν να βρουν αλλού; Γιατί ο μουσουλμάνος δεν ζητάει άσυλο στη Σαουδική Αραβία ή στο Κατάρ; Ελάτε τώρα, αστειεύομαι.
Κι αν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί οι ευρωπαϊκές χώρες να μην αξιοποιήσουν τις μετακινήσεις πληθυσμών προς το συμφέρον τους; Επειδή το συμφέρον είναι κακό πράγμα, όπως το κέρδος και η αριστεία, εκτός κι αν σε συμφέρει να νομιμοποιήσεις το αυθαίρετο οπότε και το συμφέρον μεταμορφώνεται πάραυτα σε κάτι θετικό. Εμείς τους δεχόμαστε γιατί είμαστε ανθρωπιστές. Οι Γερμανοί γιατί είναι συμφεροντολόγοι. Πίσω από τον χοντροκομμένο παλιμπαιδισμό κρύβεται το σύμπλεγμα κατωτερότητας. Αντιλαμβανόμαστε πως οι πρόσφυγες της Συρίας θα τονώσουν τη γερμανική κοινωνία και για μία ακόμη φορά η Ελλάδα, αν και πρώτη χώρα υποδοχής, δεν θα μπορέσει να αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό. Θα μου πείτε, με την ανεργία γύρω στο 30%, τι να αξιοποιήσεις και πού να το αξιοποιήσεις;

Μέχρι πριν από δύο εβδομάδες η κοινή πεποίθηση ήταν πως οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες έχουν εγκαταλείψει την Ελλάδα στο έλεος της κυρίας Τασίας. Τώρα που η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με τη σύμφωνη γνώμη των μεγάλων χωρών αποφάσισε την κατανομή προσφύγων και μεταναστών, για μία ακόμη φορά, αποφαινόμεθα πως για να το κάνουν κάποιο συμφέρον θα έχουν, κάτι κρύβεται από πίσω.

Ο πιο αντιευρωπαίος κερδίζει σε μια κοινή γνώμη που είναι καταδικασμένη να σκέφτεται με όρους Τσιπρισμού - Λαζοπουλισμού. Ο μεν γράφει πως έρχονται σε εμάς γιατί είμαστε αισθηματίες και ο δε δηλώνει πως το πρόβλημα είναι ευρωπαϊκό και τοποθετεί σε εκλόγιμη θέση την κυρία Τασία.

Οι ευρωπαϊκές χώρες κοιτούν μόνον το συμφέρον τους, τα δυτικά μέσα προπαγανδίζουν μόνον το συμφέρον τους. Ευτυχώς υπάρχει και ο Καμμένος, που απειλούσε πως θα γεμίσει τη Γερμανία με τζιχαντιστές.

Κι αν η Ελλάδα δεν ήταν στην Ευρώπη θα αντιμετώπιζε το πρόβλημα με το μεταναστευτικό και το προσφυγικό κύμα; Σίγουρα όχι. Αν η Ελλάδα ήταν στην Αφρική μόνον όσοι ενδιαφέρονταν για σαφάρι θα την επισκέπτονταν. Και η Ελλάδα αντιμετωπίζει και αυτό το φαινόμενο ως η πιο αδύναμη χώρα της Ενωσης.

Ευτυχώς, όμως, την άλλη Κυριακή έχουμε εκλογές και όλ’ αυτά θα λυθούν.

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή