Όλα θα τα συγχωρήσουν στον Τσίπρα…

Έγραψαν και γράφουν οι αναλυτές των αποτελεσμάτων για τους λόγους που επικράτησαν τα ποσοστά των κομμάτων, για λάθη, αστοχίες και σωστή επικοινωνία, για τακτικές και μεθόδους, πολιτικά μηνύματα, διακυβεύματα, διλήμματα και πώς όλα αυτά επέδρασαν στους ψηφοφόρους.

Προηγουμένως οι τρύπιοι ντενεκέδες δημοσκόποι και οι ακριβοπληρωμένες εταιρείες τους μάς φλόμωσαν στα ποιοτικά χαρακτηριστικά του εκλογικού σώματος και στις επιστημονικές μεθόδους αναλύσεων που όλες παταγωδώς απέτυχαν. Αφού η δουλειά τους είναι η στατιστική και εφόσον τους χαρίσουμε το 1,5% του στατιστικού λάθους, στα ποσοστά διαφοράς του πρώτου κόμματος έπεσαν κατά 500 - 600% εκτός προβλέψεων. (Έλεγαν για μισή μονάδα διαφορά και αυτές ήταν επτάμισι.) 

Και διάβασα άρθρα καθηγητάδων και πολιτικών επιστημόνων που, διυλίζοντας τον τρόπο που εκλαμβάνουν τα πολιτικά μηνύματα οι πολίτες, ερμηνεύουν το νέο πολιτικό τοπίο...

Μια αλήθεια δεν ακούγεται, τόσο απλή και μπροστά μας, που κινδυνεύω να χαρακτηριστώ απλοϊκός, αλλά θα τη διατυπώσω. Η μεγάλη πλειοψηφία του λαού δεν ακούει ούτε μηνύματα ούτε παρακολουθεί προγράμματα ούτε ψηφίζει κόμματα αξιολογώντας στελέχη και εξαγγελίες. Βλέπει την εικόνα στην τηλεόραση του πολιτικού αρχηγού και τοποθετείται με βάση το αν αυτός είναι συμπαθητικός. Και ο Τσίπρας είναι. Γιατί είναι νέος, όμορφος, δροσερός, έχει επικοινωνιακό χάρισμα, στέκεται ως ρήτορας, έχει λαμπερό τηλεοπτικό πρόσωπο και γίνεται συμπαθητικός.

Υπάρχουν σπουδαιότεροι λόγοι για να γίνει κάποιος πρωθυπουργός; Πώς είπατε; Ικανότητες, κυβερνητικά προσόντα, πολιτικό όραμα, οργανωτικές δυνατότητες, επιλογές στελεχών, αποφασιστικότητα κ.λπ. Όχι, αυτά δεν τα έχει ο Τσίπρας αλλά δεν χρειάζονται, είναι επουσιώδη και δευτερεύοντα στην προσέλκυση οπαδών. 

Οι ψηφοφόροι θα ψηφίσουν με βάση τη συμπάθεια που προκύπτει από την εικόνα, την προσωπική γοητεία, την έμπνευση, το ζωικό μαγνητισμό και το θυμικό τους.

Η ΝΔ ετοιμάζεται σε ελάχιστες ημέρες να εκλέξει νέο αρχηγό.

Τους είπε κανείς ότι όλοι οι υποψήφιοι πρόεδροι που ξεκίνησαν να λανσάρονται είναι είτε γερασμένοι μπαρμπάδες είτε σκουριασμένες εικόνες που δεν έχουν καμία πιθανότητα να ανταγωνιστούν τον Τσίπρα; 

Ότι είναι τόσο δυνατή η γοητεία που ασκεί η εικόνα και η συμπάθεια του ηγέτη, ώστε ο λαός συγχωρεί και λάθη και διαφθορά και αποτυχίες και ανεπάρκεια, ακόμη και την κυνική και δόλια εξαπάτηση; 

Όλα τα συγχωρούν και θα εξακολουθήσουν να τα συγχωρούν στον Τσίπρα. Τη μία μέρα θα ψηφίζουν ΟΧΙ γιατί τους το πρότεινε και την άλλη μέρα αυτός θα το μετατρέπει σε ΝΑΙ και δεν θα τους πειράξει καθόλου, και θα τον επευφημούν κιόλας.

Η κυβέρνησή του θα είναι γεμάτη σκάνδαλα, ανεπάρκειες και ανίκανους υπουργούς, αλλά η εικόνα του ίδιου θα μένει ατσαλάκωτη και λαμπερή.

Πόσο εύκολο είναι η ΝΔ ή ένα άλλο κόμμα να ακολουθήσει αυτή τη συνταγή και να προτείνει ένα νεαρό για αρχηγό με τα προαναφερθέντα προσόντα;

Μήπως δεν υπάρχουν, από τους εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρους και δεκάδες χιλιάδες στελέχη και οπαδούς, νέοι τριαντάρηδες, όμορφοι, έξυπνοι, σπουδαγμένοι, με ρητορικές ικανότητες; Και όμως, είναι δύσκολο έως αδύνατο. 

Οι κομματικοί μηχανισμοί δεν αφήνουν περιθώρια για τέτοιου είδους ανάδειξη. Τα λαγούμια των κομμάτων, οι μακιαβελικοί λαβύρινθοι που έχουν κάνει επιστήμη τη ραδιουργία, πρωτίστως ενδιαφέρονται να διατηρούν κομματικές ισορροπίες και καθόλου δεν έχουν προτεραιότητα να προωθούν νέους στις υψηλές θέσεις. 

Προς επίρρωση των επιχειρημάτων μου θα συνιστούσα στη ΝΔ να διδαχτεί από ένα δικό της στέλεχος, τη βουλευτίνα Θεσσαλονίκης Έλενα Ράπτη, που παρά τη σχετικά μικρή ηλικία της εκλέγεται στην Α΄ Θεσσαλονίκης πολλές τετραετίες και ανελλιπώς σε σημείο να είναι από τους μακροβιότερους πολιτικούς της χώρας μας. Σημαντική λεπτομέρεια, τόσα χρόνια δεν μπορέσαμε να μορφώσουμε γνώμη για τυχόν πολιτικές της ικανότητες αλλά το σίγουρο είναι πως η κ. Ράπτη είναι νέα και όμορφη. 

Αυτό λοιπόν που έκανε ο Αλαβάνος (παρόλο που μετάνιωσε), να δώσει το δαχτυλίδι διαδοχής σε ένα νεαρό και από την κομματική νεολαία να τον ανεβάσει στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ανεπανάληπτο. Ήταν μία κίνηση ΜΑΤ στη σκακιέρα της πολιτικής ζωής, που θα μας σημαδέψει όπως δείχνουν τα πράγματα για πολλά χρόνια.

Όσο κι αν προσπαθήσετε να εξηγήσετε την άφεση αμαρτιών που παρέχουν οι πολίτες στον Τσίπρα (ενώ την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο ισχύουν τα capital control και είναι εκατοντάδες κλειστά σχολεία στη χώρα, και κακοφόρμισε το σκάνδαλο Φλαμπουράρη) δεν θα μπορέσετε με τη λογική. 

Πρέπει να λυπόμαστε που η λογική δεν είναι ο καθοδηγητής του λαού; Δεν είμαι απόλυτα σίγουρος.

Η ανθρώπινη λογική δεν θα κατόρθωνε να παρασύρει την ανθρωπότητα στους δρόμους του πολιτισμού με τη θέρμη και την τόλμη, όπως την ξεσήκωσαν οι χίμαιρες.

Όπως θα έλεγε και ο Ταίν: «Ας αφήσουμε τη λογική στους φιλοσόφους, και ας μην της ζητάμε να παρεμβαίνει πολύ στη διακυβέρνηση των ανθρώπων». 

Τα συναισθήματα όπως η τιμή, η αυταπάρνηση, η θρησκευτική πίστη, η αγάπη για τη δόξα και για την πατρίδα, που ως τώρα ήταν τα μεγάλα κίνητρα του πολιτισμού, δεν δημιουργήθηκαν με τη λογική αλλά συχνά εναντίον της.

Ο λαός λοιπόν εμπνέεται από τον Τσίπρα, τουλάχιστον σε ποσοστό που του δίνει τη δυνατότητα να μας κυβερνήσει, και αυτό από μόνο του δεν είναι καθόλου κακό. Ίσα-ίσα μακάρι να υπάρχουν άνθρωποι να συγκεντρώνουν αποδοχή, ενέργεια και έμπνευση, και να τα μετατρέπουν σε χίμαιρες και οράματα. 

Το πρόβλημα είναι πως ο Τσίπρας δεν ξέρει να διοικεί και να κυβερνά, ούτε να επιλέγει ανθρώπους σε κυβερνητικές θέσεις, που αυτό είναι το κατ’ εξοχήν έργο του πρωθυπουργού, ήδη η οικονομία πλήρωσε και πληρώνει αστρονομικά ποσά για τα δίδακτρά του με αμφισβητούμενα αποτελέσματα επίτευξης μάθησης, ενώ θα μας κυβερνούν ο Κατρούγκαλος, ο Σκουρλέτης, ο Δρίτσας και ο Τέρενς Κουίκ.

Νίκος Κτιστάκης

Athens Voice