Ο σύντροφος Καραγιάννης!

«...Και μη ξεχνάτε... αυτόν τον Αύγουστο συλλέγουμε πέτρες, ρόπαλα, καδρόνια, τούβλα, μάρμαρα, σίδερα, σχοινιά, αναπτήρες, τα οποία θα χρησιμοποιήσουμε τον Σεπτέμβριο για να καταστείλουμε την κρατική βία...».

Νομίζω, πως ο... σύντροφος Ανδρέας Καραγιάννης, έχει ένα πρόβλημα.

Και αυτό δεν είναι εκείνο που του καταλογίζουν κάποιοι δήθεν υπερευαίσθητοι (από ανοησία ή σκοπιμότητα) συντηρητικοί που έσπευσαν να ζητήσουν παρέμβαση εισαγγελέα και να πουν ότι είναι ακραίος και όσα λέει εντάσσονται σε σχέδιο του ΣΥΡΙΖΑ για αποσταθεροποίηση της χώρας!

Το πρόβλημα, δεν είναι ούτε εκείνο που του καταλογίζουν από άλλες "καθώς πρέπει" πλευρές που βλέπουν πως με αυτά κι αυτά, ευτελίζεται η αριστερά η οποία δεν έχει σχέση με  πράξεις βίας.

Το πρόβλημα είναι πως ο Καραγιάννης ζει αλλού.

Και εκεί που ζει, φαίνεται πως υπάρχουν άλλες συνθήκες, άλλες σταθερές, άλλα δεδομένα.

Για παράδειγμα, στον κόσμο του Καραγιάννη, η αντίδραση στην κρατική βία, ταιριάζει με τον Σεπτέμβρη, δεν ξέρω γιατί.

Η μελαγχολία εκείνου του μήνα;

Τα πρωτοβρόχια;

Πρέπει άραγε πρώτα να ολοκληρωθούν τα μπάνια του λαού και ν' ακολουθήσει;

Η περίπτωση Καραγιάννη, μοιάζει μ' εκείνη του βουλευτή Διαμαντόπουλου, μερικούς μήνες πριν, ο οποίος παρ' ότι βουλευτής ενός κόμματος εξουσίας μάλιστα, αυτοπροσδιοριζόταν ως αναρχικός, κάτι που μάλλον θα οδηγούσε τον Μπακούνιν και τον Κροπότκιν σε απόγνωση!

Νομίζω, πως αν και οι δύο έλυναν τα προβλήματα ιδεολογικής και πολιτικής σύγχυσης που εμφανώς υπάρχουν, θα ήταν καλύτερα γι' αυτούς.

Και ακόμα καλύτερα θα ήταν για το κόμμα τους, το οποίο ως κόμμα εξουσίας πια, νοιώθει μια εμφανή αμηχανία να τους διαχειριστεί, όταν μάλιστα δέχεται ομαδικά πυρά από δεξιά και αριστερά και πρέπει να αμυνθεί.

Το μεγαλύτερο ωστόσο πρόβλημα, είναι πως όλα αυτά και ιδιαίτερα ο τρόπος που μπαίνουν στον δημόσιο διάλογο, ακυρώνουν την σημασία γεγονότων, ευτελίζουν έννοιες και αποπροσανατολίζουν.

Και να το πούμε μ' ένα παράδειγμα. Η κρατική βία, είναι όχι απλά δεδομένη, αλλά διευρυμένη στις ημέρες μας. Σε πολλά επίπεδα και δυστυχώς πολλές φορές με την ανοχή, αν όχι επιδοκιμασία ενός κομματιού της κοινωνίας.

Δεν αναδεικνύεις το πρόβλημα ζητώντας συλλογή υλικών αντιμετώπισής της από τον Σεπτέμβριο!

Αφού επιλέγεις ν' ακολουθείς ένα κόμμα (και ως υποψήφιος βουλευτής μάλιστα), προωθείς πολιτικές ανάδειξης του προβλήματος και παρεμβάσεις μέσα από αυτό. Διαφορετικά, μένεις εκτός από αυτό και πορεύεσαι διαφορετικά...

Μπορούμε να το δούμε και ανάποδα αυτό που συμβαίνει με τον Καραγιάννη. Βγάζοντας συμπεράσματα από το αποτελέσμα που είχαν όσα έγραψε στην προσωπική του σελίδα στο facebook.

Μια ομάδα προπαγανδιστών της κυβέρνησης άδραξαν την περίπτωσή του για να φωνάξουν δυνατά. Τόσο δυνατά μάλιστα, ώστε να υπάρχει διπλή παρενέργεια.

Ένα κομμάτι της κοινωνίας να πέσει στην παγίδα και να ιεραρχήσει όσα έγραψε ο υποψήφιος βουλευτής στην προσωπική του ιστοσελίδα ως σημαντικά και επικίνδυνα. Άρα, αυτά είναι τα επικίνδυνα και όχι οι σχεδον καθημερινές προκλήσεις και παροτρύνσεις των ναζιστών της Χρυσής Αυγής, για παράδειγμα.

Και, δεύτερη παρενέργεια, ότι ένα κομμάτι της δικαιοσύνης -η προϊσταμένη της εισαγγελίας μαλιστα- να διατάξει κατεπείγουσα (!) εξέταση με το ερώτημα αν υπάρχει πρόκληση σε τέλεση κακουργηματικών πράξεων, παραπέμποντας σε ενός είδους κυνήγι μαγισσών!

Αν η δικαιοσύνη αντιδρούσε τόσο άμεσα και δυναμικά σε πραγματικές προκλήσεις για τέλεση κακουργηματικών πράξεων, τότε οι τύποι με τις μαύρες μπλούζες θα είχαν περιοριστεί...

Γιάννης Παντελάκης

Protagon