Μείναμε με τον άπληστο και τον ηλίθιο

Είχα γράψει το 2016 ένα άρθρο (εδώ) περί των πιθανών σεναρίων της μετέπειτα πορείας του Αλέξη Τσίπρα. Συγκεκριμένα και εν τάχει, είχα αναφέρει τον άπληστο (να το πάνε όσο πάει για να φάνε ότι προλάβουν), τον ηλίθιο (δραχμή, βενεζουελοποίηση, εθνική καταστροφή) και τον πονηρό (εκλογές πριν τα μέτρα και με δημοσκοπική ισοπαλία).

Ο πονηρός μας άφησε χρόνους εδώ και καιρό, καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ΑΝΕΛ σύρθηκαν κατ’ επανάληψη στην παγίδα που έστησαν οι ίδιοι στην αντιπολίτευση τον Αύγουστο του 2015 και το μόνο που δεν έχουν ψηφίσει είναι η θυσία των πρωτότοκων υιών. Επιπροσθέτως, το στοίχημα της απλής αναλογικής δεν τους βγήκε όπως ήθελαν, αφού τα συνεταιράκια τους στην Χρυσή Αυγή δεν ήταν αρκετά για να φτάσουν το μαγικό νούμερο «200». Με την, δε, δημοσκοπική υπεροχή Μητσοτάκη (πέρα των ποσοστών των κομμάτων, δείτε τις παραστάσεις νίκης και τις καταλληλότητες) να φλερτάρει με την αυτοδυναμία, καίγεται και το σενάριο «γρήγορων» δεύτερων εκλογών, όπου όλα θα γίνουν στάχτη και μπούρμπερη. Άρα, οι εκλογές δεν τους αφήνουν κανένα πλεονέκτημα. Εκτός εάν, όπως την νύχτα του δημοψηφίσματος, τους πάει το σκατό στην κάλτσα και κάνουν και πάλι πίσω κάποια στιγμή υπό το φόβο γενικής εξέγερσης. Γιατί, όπως έχει γραφτεί, ο φιλήσυχος αστός είναι 2-3 χαμένα γεύματα μακριά από την επανάσταση.

Οπότε, μας έμειναν ο άπληστος και ο ηλίθιος. Ας ξεκινήσουμε με τον άπληστο, που είναι και το πλέον δόκιμο σενάριο κατά πως φαίνεται. Έχουν στήσει τα γραφεία τους, τις μπίζνες τους, τους διαγωνισμούς τους με τους ημετέρους τους (πριν λίγες μέρες αποφάσισε περιφερειάρχης να δώσει κάτι ντάνες εκατομμύρια για κτίριο επιχειρηματία που άρον άρον είχε παραδώσει «μαγαζί» του σε κάποιους περίεργους διευθυντάδες), έχουν βάλει τα πλοκάμια τους παντού, και, σαν άλλες βδέλλες, απομυζούν ότι υπάρχει. Οι «ΚΑΚΕΙ ΚΣΑΙΝΥ» δείχνουν παροιμιώδη ανοχή στις υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις, μάλλον έχοντας αρχίσει τα στοιχήματα πόσο ηλίθιοι είμαστε που τους ανεχόμαστε, ζορίζοντας όλο και πιο πολύ στο σκύψιμο τους βουλευτές της συγκυβέρνησης. Οι οποίοι, απτόητοι, υπογράφουν και με τα δύο χέρια τα πάντα. Και μετά κλείνονται στις διαμερισματάρες τους στην Αθήνα να κλάψουν τον πόνο τους, γιατί, όπως εξομολογήθηκε ευειδής νεαρή βουλευτίνα από ακριτική περιοχή, που να τρέχει τώρα στην εκλογική της περιφέρεια.

Ας μην γελιόμαστε. Όταν οι περισσότεροι από αυτούς λαθροβιούσαν ανάμεσα σε καφενέδες, πορείες και υπαίθρια κάμπινγκ, όταν η μόνη τους διέξοδος να βγάλουν κάνα χαρτζιλίκι ήταν δουλίτσες του (ανοιχτού πολλές φορές) ποδαριού και σε διάφορες ΜΚΟ της πλάκας, όταν το μεγαλύτερό τους προσόν ήταν η εμπειρία στην αφισοκόλληση ή, στις καλύτερες περιπτώσεις, ένας τοίχος πέτσινα πτυχία από αριστερούς καθηγητές, περιμένετε εσείς αυτοί οι άνθρωποι να αφήσουν μερικά ζεστά χιλιαρικάκια το μήνα? Γιατί, επειδή οι χαμερπείς, μικροαστοί, ταξικοί τους εχθροί που τους ψήφισαν γκρινιάζουν τώρα? Ξέρεις τι είναι για έναν αριστερό να πίνει κοκτέηλς σε μπαράκια πέριξ της πλατείας Κολωνακίου εις υγείαν του μικρομεσαίου οικογενειάρχη κορόιδου που του έδωσε το σχοινί να τον κρεμάσει? Παράδεισος. Πάρτε το χαμπάρι. Αν τους φέρουν νομοσχέδιο που θα λέει να σκοτώσουν τη μάνα τους, αυτοί θα ρωτήσουν «μήπως θέλετε και τον πατέρα μας?». Απλά, ενδιάμεσα, θα τσιτώσουν τα νεύρα των δανειστών μας, θα θάψουν όσο βαθιά πάει την Ελληνική οικονομία και θα παραδώσουν μόνο όταν θα έχουν ξεκοκκαλίσει τα πάντα.

Και πάμε τώρα στα δύσκολα. Στον ηλίθιο. Στο σενάριο που τους βλέπει να κρατάνε άσβεστη την ελπίδα της βενζουελοποίησης. Στο σενάριο της περήφανης δραχμής και των αγωνιστικών συσσιτίων. Εξακολουθώ να θεωρώ το συγκεκριμένο σενάριο εν πολλοίς καμένο. Η αποπομπή Βαρουφάκη από τα παιχνίδια εξουσίας, το διαζύγιο του ΣΥΡΙΖΑ με τους πραγματικά ψυχοπαθείς (Λαφαζάνηδες, Παλαβίτσες, Κω/λου και λοιπές δυνάμεις της διαστροφής) και ο εναγκαλισμός ακόμα πιο σφιχτά με την ακροδεξιά του Καμμένου (και όχι μόνο) δείχνουν ότι οι άνθρωποι υπηρετούν απαρέγκλιτα και με πάθος την ουσιωδέστερη αρχή της αριστεράς: «ότι φάμε, ότι πιούμε και ότι αρπάξει ο απαυτός μας, εις υγείαν των κορόιδων».

Κακά τα ψέματα, δεν είμαστε Βενεζουέλα, και να θέλαμε. Οι υποδομές και η οικονομία μας είναι πλήρως απαξιωμένες, πετρέλαια και άλλα τιμαλφή δεν παίζουν, λεφτά βλέπουμε μόνο από τους «ΚΑΚΕΙ ΚΣΑΙΝΥ», οπότε το όνειρο ζωής κάθε αριστερού (αραλίκι, χαρτζιλίκι, χασικλίκι) δεν εκπληρώνεται δια της επαναστάσεως, αλλά δια της επικύψεως. Κοινώς, με Βνεζουαλέ πολιτική, ούτε 17 μέρες δε θα έχουν να μασουλήσουν (με το που θα μπει ο πρώτος μισθός ΔΥ σε… χαρτοπετσέτες, αντί για ευρώ, δηλαδή), όχι 17 χρόνια όπως οι μπολιβαριανοί. Με στήσιμο στα 4 όμως έχουν τουλάχιστον μέχρι το 2019 περιθώριο για μπάζα. Και κρατάνε καβάτζα και τους επαναστατικούς τους μύδρους για τους γερμανοτσολιάδες του εγχώριου πολιτικού κατεστημένου και τα τσιράκια των δανειστών που δεν τους αφήνουν να αλλάξουν την Ευρώπη, τον κόσμο, το γαλαξία και καμιά 20αριά παράλληλα σύμπαντα. Κάτι θα μείνει μαγιά για τις επόμενες εκλογές, θα έχει κουραστεί και ο κόσμος από τη φτωχοποίηση. Πάλι δηλαδή για τον άπληστο μιλάμε.

Μα, καλά, θα μου πείτε… Ο ΔΟΛ? Η κυρά-Θάνου? Ναι, επικίνδυνα όλα αυτά. Και θα ήταν πιο επικίνδυνα αν δεν συνέτρεχαν δύο παράγοντες: ότι αυτοί είναι ηλίθιοι και ότι η πραγματικότητα είναι αμείλικτη. Γιατί, όσο αριστοτεχνικά και να έχεις σκηνοθετήσει μια απάτη, αν βάλεις να την εκτελέσουν το σκυλί που χάσαμε και ο Άβερελ Ντάλτον, δεν παίζει να τρέξει η δουλειά. Θα με ξαναρωτήσετε, δηλαδή αποκλείεις να το πάνε για κατεστημένο και να το πετύχουν? Καθόλου. Γιατί αυτοί είναι ηλίθιοι μεν, που βρήκανε όμως άλλους ηλίθιους να τους ψηφίσουν δε. Ποτέ δεν υποτιμώ την παντοδυναμία της συλλογικής βλακείας. Τους έχω όμως έξυπνους αρκετά (ή άπληστους αρκετά), ώστε να καταλάβουν, να μυριστούν, που είναι το χρήμα.

Άρα, στο δια ταύτα, συμπέρασμα? Δίνω πολύ μικρό περιθώριο να το πηγαίνουν για σύγκρουση και τείνω στο να κάνουν τα πάντα για να την βγάλουν μέχρι το 2019. Προσέξτε. Να κάνουν τα πάντα. Όχι να το πετυχαίνουν απαραίτητα. Πιστέψτε με. Το να ξεκουμπιστούν το συντομότερο δυνατό είναι η πεμπτουσία της ύπαρξής μου πλέον. Αλλά εάν μέχρι το καλοκαίρι προκηρύξουν εκλογές, φοβάμαι ότι το κάνουν γιατί τα έχουν κάνει σκατά άνευ επιδιόρθωσης.

Ή, ακόμα χειρότερα, γιατί θα έχουν «δέσει» την επόμενη μέρα με «άλλους» τρόπους. Και ο νοών νοείτω.

TopGunZ