Αυτές τις αλήθειες, πότε θα τις πούμε στον κόσμο;

Ένας ακόμα σύντομος οδηγός «αντιπολιτευτικού λόγου»: Οι δύο μεγάλες διαφορές ανάμεσα στη στρατηγική της κυβέρνησης Σαμαρά (την περίοδο Ιούλιος 2012 – Δεκέμβριος 2014) και την αντίστοιχη «στρατηγική» της κυβέρνησης Τσίπρα (από τον Ιανουάριο του 2015 μέχρι σήμερα) είναι οι εξής:

* Πρώτον, ο Σαμαράς έδινε έμφαση να επιστρέψει η χώρα άμεσα στην Ανάπτυξη. Με μεταρρυθμίσεις που βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα και μπορούν να προσελκύσουν ξένες επενδύσεις.

--Ο Τσίπρας, αντίθετα, έδωσε έμφαση στο… «κούρεμα του χρέους»! Πίστευε ότι μπορούσε να το επιτύχει. Και διακήρυσσε ότι αν δεν κουρευτεί το χρέος, η Ελλάδα δεν μπορεί να βγει από την κρίση.

Ούτε λέξη για «ανταγωνιστικότητα» και Ανάπτυξη…

* Δεύτερον, ο Σαμαράς γνώριζε ότι με επιστροφή στην Ανάπτυξη η χώρα θα μπορούσε να βγάζει υψηλά πλεονάσματα (ως το 2018). Χωρίς πρόσθετη λιτότητα...

Και οι δανειστές παραδέχονταν τότε ότι, πράγματι, με τις αναπτυξιακές επιδόσεις του 2014 (η Ελλάδα ήταν τη χρονιά εκείνη πρώτη σε ανάπτυξη στην ευρωζώνη) και με τις προβλέψεις τότε όλων των διεθνών οργανισμών για τα δύο επόμενα χρόνια (αθροιστικά για το 2015-16 προέβλεπαν ανάπτυξη 6,8% πραγματικού ΑΕΠ και άνω του 9% σε ονομαστικό ΑΕΠ), η Ελλάδα μπορούσε άνετα να πιάσει τους στόχους των πλεονασμάτων! Ζητούσαν μόνο για όλη την επόμενη τριετία (2015-18) πρόσθετα μέτρα 1,5 δισεκατομμυρίου. Από τα οποία το email Χαρδούβελη αποδεχόταν 1 περίπου δισεκατομμύριο. Και η «διαφορά» παρέμεινε κάτι παραπάνω από μισό δισεκατομμύριο…

-- Ο Τσίπρας αντίθετα διακήρυσσε ότι η Ελλάδα δεν μπορούσε να βγάλει πλεονάσματα 4 ή 4,5%. Και διαπραγματεύθηκε να τα μειώσει «δραστικά».

Όμως, έξη μήνες μετά την εκλογή του, υπέγραψε τρίτο μνημόνιο με το οποίο δεχόταν πλεονάσματα 3,5%!

(Που τώρα του το αύξησαν σε 3,7%! Του έβαλαν και «μαξιλαράκι ασφαλείας»…)

Και τώρα πια υποστηρίζει πως «έπιασε πλεόνασμα» 4,2% του ΑΕΠ (με «στάση πληρωμών» του δημοσίου και υπερ-φορολόγηση των πάντων), τα οποία θα διατηρηθούν τουλάχιστον ως το 2022!

Κρίσιμη παρατήρηση: Υπάρχουν δύο τρόποι να βγάζεις «πρωτογενή πλεονάσματα»:

--Ο πρώτος, με Ανάπτυξη! Χωρίς να αυξάνεις του φόρους: Η πίττα μεγαλώνει και παίρνοντας το ίδιο «μερίδιο» από μεγαλύτερη «πίττα» βγάζεις περισσότερα έσοδα, χωρίς να πνίγεις την οικονομία…

--Ο δεύτερος τρόπος είναι με αύξηση φορολογικών συντελεστών! Χωρίς ανάπτυξη: Η «πίττα» (δηλαδή η οικονομία) μένει η ίδια ή μειώνεται, αλλά αφαιρώντας όλο και μεγαλύτερο «μερίδιο» από την πίττα, βγάζεις περισσότερα έσοδα. Αλλά την ίδια στιγμή «πνίγεις» την οικονομία.

--Ο Σαμαράς ακολούθησε τον πρώτο δρόμο: Έβαλε τάξη στα δημοσιονομικά, έβγαλε τη χώρα στην Ανάπτυξη (από -7,2% ύφεση που την παρέλαβε) και περίμενε να αυξηθούν τα πλεονάσματα με την Ανάπτυξη που όλοι δέχονταν ότι θα ακολουθούσε. Όλοι συμφωνούσαν σε αυτό τότε!

Η μόνη «διαφορά» του με την Τρόϊκα τότε, ήταν το… μισό δισεκατομμύριο του email Χαρδούβελη…

Πράγματι, με 9% ονομαστική αύξηση που περίμεναν ως το 2016, θα αύξανε το («κυκλικό») πλεόνασμα κατά 3% τουλάχιστον!

Συν 0,8% που ήταν ήδη το πλεόνασμα του 2014 (παρά την «εκστρατεία» του Τσίπρα τότε: «ΜΗ πληρώνετε ΕΝΦΙΑ, μη πληρώνετε φόρους, θα έλθουμε εμείς να σας δώσουμε…σεισάχθεια!»), το πρόσθετο πλεόνασμα θα έφτανε άνετα ως το 3,8%! «Έλειπε» τότε κατά τους υπολογισμούς του ΔΝΤ μόλις 0,7% του ΑΕΠ για να πιαστεί ο στόχος του 4,5%. Και τόσο ζητούσαν τότε, (λίγο «φουσκωμένο» μάλιστα), από το Σαμαρά: 0,9% πρόσθετα μέτρα (ή 1,5 δισεκατομμύριο), για να μπορέσει η Ελλάδα να βγει οριστικά από το Μνημόνιο. Και με το email Χαρδούβελη είχαν καλυφθεί πάνω από τα δύο τρίτα της «διαφοράς» (έμεναν γύρω στα 600 εκατομμύρια).

--Ήλθε, όμως, ο Τσίπρας, έβγαλε τη χώρα από την Ανάπτυξη, την ξανάφερε στην ύφεση, και του επέβαλαν… 9,2 δισεκατομμύρια νέα μέτρα λιτότητας ως τώρα και άλλα 4,3 δισεκατομμύρια τώρα για τα επόμενα χρόνια! Σύνολο, πάνω από 13,5 δισεκατομμύρια πρόσθετη λιτότητα! Για να πιάσει η χώρα για πολύ περισσότερα χρόνια, τα ίδια σχεδόν (ελάχιστα μειωμένα) πλεονάσματα!

Αυτό «πέτυχε» ο Τσίπρας:

13,5 δισεκατομμύρια πρόσθετη λιτότητα για πολύ περισσότερα χρόνια!

Επειδή δεν μπήκε η χώρα στην Ανάπτυξη, αλλά μπήκε σε νέο Μνημόνιο, το Τρίτο! Και τώρα τη βάζουν και στο επόμενο Μνημόνιο, το Τέταρτο…

13,5 δισεκατομμύρια παραπάνω λιτότητα, επί Τσίπρα…

Αντί για 1,5 δισεκατομμύριο, επί Σαμαρά!

9 φορές περισσότερη πρόσθετη λιτότητα, για πολύ περισσότερα χρόνια!

(Συν η υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας για… 99 χρόνια!

Άλλο κορυφαίο «επίτευγμα» της κυβέρνησης Τσίπρα κι αυτό)

Θέλετε και δύο αριθμούς για σύγκριση, που δεν τους ακούτε (ακόμα);

-- Η συνολική «προσαρμογή» που έγινε επί Σαμαρά στο Ασφαλιστικό (από εισφορές και περικοπές) έφτανε τα 3,9 δισεκατομμύρια…

Και το ασφαλιστικό μας σύστημα θεωρούνταν στα τέλη του 2014 (με την έγκριση και της Κομισιόν και του ΔΝΤ τότε) βιώσιμο για πολλές δεκαετίες… Γι’ αυτό και το Δεκέμβριο του 2014 η Τρόίκα δεν ζητούσε μείωση κυρίων συντάξεων. Ζητούσε μόνο να μην αυξηθούν οι συντάξεις τα επόμενα τρία χρόνια…

-- Η συνολική «προσαρμογή» επί Τσίπρα στο Ασφαλιστικό (μαζί με τα μέτρα για τη μείωση της «προσωπικής διαφοράς» που ψηφίζονται τώρα) – από αύξηση εισφορών και μείωση συντάξεων – αγγίζει τα 10 δισεκατομμύρια!

Διπλάσια δηλαδή…

Και αυτό χωρίς τις επιπτώσεις της μείωσης του αφορολόγητου για τους χαμηλοσυνταξιούχους. Γιατί η μείωση του αφορολόγητου σημαίνει κυρίως αύξηση των φόρων για τους φτωχούς! (Αυτό ας τους το πει κάποιος Χριστιανός.

Και ας το επαναλαμβάνουν οι υπόλοιποι, μέχρι να το εμπεδώσουν οι πάντες…)

Μια αλήθεια που δεν λέγεται (ακόμα): Όταν μια υπερχρεωμένη χώρα μειώνει τα «πλεονάσματα», τότε υποχρεωτικά καταφεύγει σε δανεισμό! Και αυξάνει το χρέος! (Βγάζεις «πλεονάσματα», ώστε να μη χρειάζεται να δανείζεσαι απ’ έξω).

Κι όταν δεν έχει πρόσβαση στις αγορές, τότε υποχρεώνεται σε νέο Μνημόνιο…

Ο Τσίπρας, θέτοντας ως «προτεραιότητα» το 2015, «να μειώσει τα πλεονάσματα» (για τα επόμενα δύο χρόνια) μπήκε σε νέα Μνημόνια για τα επόμενα οκτώ χρόνια! Και τελικά δέχθηκε πλεονάσματα πολύ κοντά σε εκείνα που… απέρριπτε και τα οποία η χώρα θα είχε αποφύγει μετά από το 2018…

Συμπέρασμα: Η συζήτηση για τα πλεονάσματα (που επέβαλε ο Τσίπρας) ήταν καταστροφική για την Ελλάδα και την οικονομία της.

Για το χρέος τώρα: Στο τέλος της διακυβέρνησης Σαμαρά, το ΔΝΤ προέβλεπε πως το 2022 το χρέος της Ελλάδας θα ήταν περί το 105% του ΑΕΠ!

Δηλαδή απολύτως «σε τροχιά βιωσιμότητας»! (Όπως παραδεχόταν το ίδιο το ΔΝΤ και τότε και αργότερα…) Σήμερα - πάλι κατά το ΔΝΤ - το Ελληνικό χρέος θα βρίσκεται πάνω από 170% του ΑΕΠ το 2022! Και θεωρείται πια, απολύτως ΜΗ βιώσιμο…

-- Το 2012, ο Σαμαράς και η προηγούμενη κυβέρνηση Παπαδήμου (την οποία στήριξε αποφασιστικά ο Σαμαράς) κούρεψαν το ονομαστικό χρέος κατά 120 δισεκατομμύρια (καθαρά). Με το λεγόμενο PSI. Και σε όρους «Παρούσας Αξίας» (μαζί με τη μείωση των επιτοκίων, την αύξηση της περιόδου χάρητος, την επέκταση λήξεων των ομολόγων κλπ.) το κούρεψαν τότε κατά 180 δισεκατομμύρια περίπου! Πρόκειται για τη μεγαλύτερη μείωση χρέους που έχει γίνει ποτέ στην παγκόσμια Ιστορία. Να σημειωθεί επίσης, πως η μείωση αυτή, του 2012, περιλαμβάνει και την «επαναγορά» χρέους «κάτω από το άρτιο», που έγινε το Δεκέμβριο εκείνης της χρονιάς, επί διακυβέρνησης Σαμαρά πια… (Τότε κουρεύτηκαν 20 δισεκατομμύρια! Κι αυτή ήταν η μεγαλύτερη μείωση χρέους, με «επαναγορά κάτω από το άρτιο», που έχει γίνει ποτέ στην παγκόσμια Ιστορία…) 

Συμπέρασμα: --Η δραστική μείωση χρέους είχε ΗΔΗ γίνει τρία χρόνια ΠΡΙΝ έλθει ο Τσίπρας στην εξουσία! Προσπάθησε να την… «ξανακάνει» ο Τσίπρας και το μόνο που κατάφερε είναι να αυξήσει το χρέος και να το καταστήσει ΜΗ βιώσιμο! Ένα ακόμα συμπέρασμα: Ο Σαμαράς είναι ο μόνος Έλληνας Πρωθυπουργός των τελευταίων δεκαετιών, επί των ημερών του οποίου το χρέος της χώρας μειώθηκε πραγματικά και ονομαστικά! (Με την εξαίρεση του Παπαδήμου, που έκανε το PSI, αλλά με καθοριστική τότε τη στήριξη από το Σαμαρά)… Τον Ιούλιο του 2012 ο Σαμαράς βρήκε το Χρέος στα 342 δισεκατομμύρια και το παρέδωσε στα 319… Ο Τσίπρας το βρήκε στα 319 και σήμερα το έφτασε στα 326 δισεκατομμύρια. Κι αν δεν ήταν τα 11 δισεκατομμύρια του TXΣ (που πάλι επί Σαμαρά είχαν διασφαλιστεί) η αύξηση χρέους επί Τσίπρα θα ήταν διπλάσια!

Συμπέρασμα τελευταίο: Πέρα από το «ονομαστικό» χρέος, ο Τσίπρας επιβάρυνε την «καθαρή» θέση» του Ελληνικού χρέους πολύ περισσότερο:

--Έχασε τα 16 δισεκατομμύρια από τραπεζικό το χαρτοφυλάκιο του δημοσίου που το μηδένισε. Αυτά θα πήγαιναν για μείωση χρέους…

--Και χρειάστηκε πρόσθετη ανακεφαλαίωση λόγω των capital controls. Οπότε δανείστηκε άλλα 5,5 δισεκατομμύρια...

--Έχασε τουλάχιστον περί τα 7,5 δισεκατομμύρια από τα «υπερκέρδη των κεντρικών τραπεζών» (ANFA’s SMP’s) που πήγαιναν όλα για «σβήσιμο» Ελληνικού χρέους. Αυτά τα είχαν δώσει και τα εισέπραττε ο Σαμαράς ως το 2014, αλλά τα αφαίρεσαν από τον Τσίπρα μετά τον Ιούλιο του 2015. (Η Τράπεζα Ελλάδος εξακολουθεί να τους τα δίνει. Κι έτσι γύρω στα 2 δισεκατομμύρια από το «πλεόνασμα» που εμφάνισε τώρα ο Τσίπρας είναι «δώρο» του Στουρνάρα - αλλά και του Σαμαρά και του Βενιζέλου που τα είχαν διασφαλίσει!)

--Αναγκάστηκε να δανειστεί κι άλλα 21 δισεκατομμύρια (ως τώρα) για να καλύψει το «κενό» που του άφηναν τα «μειωμένα πλεονάσματα» των δύο πρώτων ετών της διακυβέρνησής του. (Εδώ περιλαμβάνονται και τα 5,5 για την ανακεφαλαίωση των τραπεζών)

-- Κι έχει ακόμα να δανειστεί, τουλάχιστον άλλα 11 δισεκατομμύρια ακόμα μέχρι την λήξη του τωρινού Μνημονίου (χωρίς να υπολογίζονται οι λήξεις ομολόγων).

Κι έτσι προβλέπεται να επιδεινώσει την «καθαρή θέση» του χρέους ως τα μέσα του 2018, κατά 50 δισεκατομμύρια περίπου… Να γιατί κατέστησε ο Τσίπρας το χρέος της χώρας ΜΗ βιώσιμο: Γιατί στο κλάσμα «Χρέος προς ΑΕΠ», αύξησε τον «αριθμητή» (δηλαδή το «Χρέος») - κατά 50 δισεκατομμύρια (τουλάχιστον), ενώ μείωσε τον «παρανομαστή» (δηλαδή το ΑΕΠ) αφού καθήλωσε τη χώρα σε άλλα δύο-τρία χρόνια ύφεσης… (Διαβάστε τις λεπτομέρειες των τριών τελευταίων εκθέσεων του ΔΝΤ, για τη βιωσιμότητα του χρέους στην Ελλάδα, και θα το διαπιστώσετε μόνοι σας…) Γι’ αυτό και τώρα το ΔΝΤ πιστεύει πως είναι «απαραίτητο πια» να πάρει η Ελλάδα, κάποια στιγμή, μια πρόσθετη «ανακούφιση χρέους», που ο Σαμαράς την είχε διασφαλίσει ήδη από το Δεκέμβριο του 2012… Ενώ στο τέλος του 2014 δεν πίστευαν τέτοιο πράγμα, ούτε το ζητούσαν… Γιατί στο μεταξύ τα έκανε μαντάρα ο Τσίπρας…

Και τώρα, αφού τα έκανα μαντάρα, κι ήταν ο ίδιος που κατέστησε το χρέος μας ΜΗ βιώσιμο, θεωρεί… «κατόρθωμά» του, που ζητάει να του δώσουν μια «ανακούφιση» από τη ζημιά που… εκείνος, αποκλειστικά, προκάλεσε!

Αυτές τις αλήθειες, πότε θα τις πούμε στον κόσμο;

Θανάσης Κ.

Facebook