Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα μάτια…

Για τον σημερινό τίτλο παραλλάσσω (χωρίς την άδεια του ποιητή) τον στίχο του Σαββόπουλου από τη «Μαύρη Θάλασσα», γιατί το θέμα μας είναι τα παιδιά με τα μαύρα ρούχα, τα Καλάσνικοφ και τα μαυρισμένα μάτια τους.

Τα έδειραν οι αστυνομικοί, αφού είχαν συλληφθεί; Ιδού η απορία.

Από τις χιλιάδες των λέξεων που διάβασα στον Τύπο σχετικά με το θέμα, τεράστια εντύπωση μου προξένησε το εξής απόσπασμα από προχθεσινή εφημερίδα: «Επί τέσσερις ώρες τον είχαν πεσμένο στα γόνατα, φορώντας του κουκούλα. (σ.σ.: η χρονική αλληλουχία των ρημάτων είναι προβληματική, αλλά το παρακάμπτω...) Τον χτυπούσαν στο πρόσωπο λέγοντάς του, πέραν των άλλων ύβρεων και απειλών: «Ηρθατε οι Αθηναίοι να κάνετε ληστεία. Θα σας γ... εμείς οι χωριάτες"».

 

Η περιγραφή της φρικώδους σκηνής προέρχεται από «μια μητέρα», όπως διαβάζουμε. Με ειλικρινή σεβασμό προς την ίδια και την αγωνία για το παιδί της, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να ξέρει τι ακριβώς συνέβη στην Ασφάλεια Κοζάνης.

Ήταν εκεί ενόσω συνέβαιναν τα αδιανόητα που περιγράφει;

Ή μήπως της τα μετέφερε ο «αιχμάλωτος πολέμου»; (Χρησιμοποιώ τον εντός εισαγωγικών όρο, επειδή έτσι αυτοπροσδιορίσθηκε εις εκ των συλληφθέντων).

Αν η μητέρα του κακοποιηθέντος ήταν πράγματι παρούσα την ώρα της κακοποίησης, τότε οι αστυνομικοί, εκτός από «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», είναι και τελείως Κ.Δ.Ω.Α.*, αφού βασανίζουν τον συλληφθέντα μπροστά στα μάτια της μητέρας του. Αν της τα μετέφερε ο γιος της, αδυνατώ να καταλάβω πώς γίνεται να εισβάλλεις σε μια τράπεζα με σκοπό να τη ληστέψεις, οπλισμένος με ένα από τα ισχυρότερα τυφέκια εφόδου της Ιστορίας (Καλάσνικοφ: 400 μ. δραστικό βεληνεκές, 600 r/min δραστικό βεληνεκές) και έπειτα να καλείς τη μαμά σου και να της κλαίγεσαι, επειδή οι κακοί άνθρωποι σου έκαναν «βαβά» όταν σε τσάκωσαν!

Μα πώς είναι δυνατόν να συμβαίνουν αυτά;

Συγχωρήστε με, αλλά οιαδήποτε εκ των παραπάνω εκδοχών του συμβάντος και αν ευσταθεί, τότε έχουμε τη δημοκρατικότερη αστυνομία του κόσμου!

Σε συλλαμβάνουν, αφού έχεις ληστέψεις τράπεζα και έχεις διαφύγει με έναν όμηρο (κλοπή όπλου και οχήματος, οπλοκατοχή, οπλοχρησία, ληστεία, απαγωγή, σύσταση συμμορίας κ.ά.) και σε πλακώνουν στις σφαλιάρες ενώπιον των γονέων σου.

Αν όμως είσαι ορφανός, τι κάνουν;

Ποιον καλούν να παρακολουθήσει τον βασανισμό σου; (Το ξέρω ότι δεν είναι της παρούσης, αλλά είναι κι αυτό ένα θέμα, ας μην το υποτιμάμε...)

Διαισθάνομαι ότι η σύνδεση όλων αυτών πρέπει να βρίσκεται κάπου στους χαζοχαρούμενους τίτλους των μυθιστορημάτων της μαμάς ενός εκ των συλληφθέντων («Μαμάδες βορείων προαστίων» και «Μύκονος μπλουζ»), όπως επίσης στη γλώσσα με την οποία η ίδια έχει αυτοπροσδιορισθεί ως «πριγκιπέσα που σκοτώθηκε η ψυχή της».

Εννοώ την κατάσταση που οι Γάλλοι ονομάζουν «Gauche caviar», οι δε Αγγλοι «champagne left».

Αυτό δηλαδή το οποίο, στην καθ’ ημάς, λέμε «Αριστερά της αστακομακαρονάδας»: ελάχιστη έως μηδαμινή επαφή με την πραγματικότητα των πολλών, είτε στο επίπεδο της καθημερινότητας είτε σε εκείνο της θεωρίας.

Αν είναι έτσι -και το λέω ειλικρινά- συμπονώ τα παιδιά που παγιδεύτηκαν σε έναν εύθραυστο κόσμο όπου η καλοπέραση και η επανάσταση μπορούν να συνυπάρχουν, διότι αυτή η αντίληψη είναι, πολύ φοβάμαι, μια μορφή αναπηρίας...

Η αναφορά στην καθημερινότητα, όμως, με πάει σε μια άλλη πτυχή του ζητήματος. Πόσα να παίρνουν τον μήνα άραγε αυτοί που συνέλαβαν τους τέσσερις ληστές; Εξακόσια ή επτακόσια ευρώ;

Και με τι ήσαν οπλισμένοι όταν αντιμετώπισαν τους ληστές με τα Καλάσνικοφ και τους συνέλαβαν; Υποθέτω με αυτόματα πιστόλια (σε κάθε περίπτωση, υποδεέστερα όπλα εν σχέσει με τα όπλα των ληστών) και, κατά πάσα πιθανότητα, ήσαν προστατευμένοι με αλεξίσφαιρα γιλέκα, τα οποία αγοράζουν με τον γλίσχρο μισθό τους.

Υπό αυτήν τη συγκεκριμένη γωνία, η πράξη τους μπορεί να θεωρηθεί αυτοθυσία.

Όσον αφορά τις εμφανείς κακώσεις των συλληφθέντων -που είναι και το θέμα μας- πολλά μπορεί να εικάσει ο καθένας.

Λόγου χάριν, ότι οι αστυνομικοί, ως «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», κακοποίησαν σκοπίμως τέσσερα καλά παιδιά, τα οποία λήστεψαν για καλό σκοπό μια τράπεζα και πήραν -πάντα για καλό σκοπό- μαζί τους και έναν όμηρο ή, από την αντίθετη πλευρά, ότι οι μώλωπες ήταν αποτέλεσμα της συμπλοκής, χωρίς την οποία οι δράστες της ληστείας δεν θα είχαν συλληφθεί. (Εξάλλου, αν δεν κάνω λάθος, ένας εκ των συλληφθέντων δεν φαίνεται να έχει υποστεί την παραμικρή κακοποίηση.)

Ωστόσο, παραμένει το ερώτημα γιατί «πειράχτηκαν» οι φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την αστυνομία.

Υπήρχε λόγος να γίνει αυτό, εφόσον η σύλληψη έγινε κατόπιν συμπλοκής;

Τις απαντήσεις ελπίζω ότι θα έχουμε από το αποτέλεσμα της εισαγγελικής έρευνας που έχει ήδη παραγγελθεί.

Αυτό που δεν μπορούν οι εισαγγελείς να απαντήσουν είναι γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ, διά του Γραφείου Τύπου του, έσπευσε να παράσχει -εμμέσως έστω- κάλυψη στους τρομοκράτες, κρίνοντας εκ των προτέρων ότι οι κακώσεις των συλληφθέντων οφείλονται σε βασανισμό και ότι η στάση της κυβέρνησης υπόκειται «σε μια λογική ακραίου αυταρχισμού, σε πλήρη σύμπλευση με την υλοποίηση της αντικοινωνικής πολιτικής του Μνημονίου», ενώ την ίδια στιγμή δεν έχει να πει κουβέντα για τη στάση των αγωνιστών - ληστών με τα Καλάσνικοφ.

Δηλαδή τι ακριβώς περίμενε από την κυβέρνηση, να αφεθούν ελεύθεροι οι ληστές; Αλλά για τα ερωτήματα που αφορούν τον ΣΥΡΙΖΑ αρμοδιότεροι είναι οι ψυχίατροι...

*Κτηνώδης Δύναμις Ωγκώδης Αγνοια, η οποία όμως για να είναι όντως ογκώδης πρέπει να είναι ανορθόγραφη, όπως πολύ σωστά μου επεσήμανε φίλος αναγνώστης...

Στέφανος Κασιμάτης

Καθημερινή