Αχ αυτές οι εύκολες ταμπέλες!

Γηράσκω αεί διδασκόμενος… πραγματικά.

Το γράφω άλλωστε φαρδιά πλατιά και στο προφίλ μου στο facebook, στο οποίο ακόμη ψάχνω να δω που ακριβώς αυτοπροσδιορίζομαι ως «φιλελεύθερος», όπως έσπευσε κάποιος διαδικτυακός παλιάτσος σήμερα να μου προσάψει.

Κάθε μέρα που περνάει, όλο και κάτι μαθαίνω.

Με αποτέλεσμα να τείνω όλο και περισσότερο σε εκείνο που είχε πει κάποτε ο Βολταίρος (νομίζω) ότι δηλαδή γνώρισε τα ζώα και μίσησε τον άνθρωπο.

Από τότε που άρχισα να γράφω ότι μου κατέβει σε μπλογκς, συνειδητοποίησα κάτι πολύ απλό: Ότι οι περισσότεροι άνθρωποι αρέσκονται να κατηγοριοποιούν, και να σκέφτονται σε κουτάκια.

Να διαβάζουν, ή μάλλον να καταλαβαίνουν μόνο αυτά που τους βολεύουν.

Όπως παλιά ήταν και η επιλογή της εφημερίδας.

Κάθε φορά που αγόραζες μια συγκεκριμένη εφημερίδα, ψήφιζες!

Διότι αυτή θα έγραφε για τα πάντα,  σύμφωνα με μια μόνο θεώρηση.

Και άρα ο καθένας μας βολεύονταν με την ερμηνεία των πραγμάτων, από την πλευρά της δικής του εφημερίδας.

Και όλα έβαιναν καλώς.

Έλα όμως που με το ίντερνετ έχουν αλλάξει τα πάντα.

Έχουν γίνει κουλουβάχατα, και ο καθένας (άτομο ή σάιτ) μπορεί να γράφει ότι και όπως θέλει.

Χώρια που η κοινωνία μας προχώρησε, και άφησε πίσω τα μπλε και τα πράσινα καφενεία, άφησε πίσω τις κομματικές αγκυλώσεις, και τις αναχρονιστικές ιδεοληψίες.

Εξάλλου τι θα πει σήμερα αριστερά, και τι θα πει δεξιά;

Όλοι μαζί στο ίδιο καζάνι βράζουμε… αριστεροί και δεξιοί.

Έτσι λοιπόν, γράφω κάτι ειρωνικό για τον κλήρο; Είμαι αντίχριστος.

Γράφω κάτι αρνητικό για τον Εφρέμ; Είμαι Προτεστάντης και αιρετικός!

Γράφω κάτι κακό για τον ΣΥΡΙΖΑ; Είμαι όργανο της Μέρκελ.

Γράφω κάτι καλό για τον Σαμαρά; Είμαι πληρωμένος κονδυλοφόρος της Συγγρού…

Γράφω για τους λαθρομετανάστες; Είμαι φασίστας ρατσιστής.

Κοροϊδεύω τους Χρυσαυγίτες; Είμαι κουμούνι του κερατά.

Κάνω χιούμορ με τους γκέι; Είμαι ομοφοβικό γουρούνι.

Μιλάω για «γκόμενες»; Είμαι σεξιστής.

Κατακρίνω τους Ελληναράδες; Είμαι ανθέλληνας.

Παινεύω το Ισραήλ για την μαγκιά του; Είμαι Εβραίος Σιωνιστής.

Στηλιτεύω το δημόσιο; Είμαι κοινωνικός αυτοματιστής.

Προσβάλλω τον Κυριάκο που απολύει αδιάκριτα; Είμαι βολεμένος…

Ειρωνεύομαι την Πάολα; Είμαι ξενομανής…

Και πάει λέγοντας.

Το τι ταμπέλα έχω φάει όλα αυτά τα χρόνια δεν λέγεται.

Ο καθένας όπως τον βολεύει.

Κάποιος μάλιστα κάπου, χωρίς καν να μπει στον κόπο να διαβάσει αυτά που γράφω, αναρωτήθηκε σε σχόλιό του, σιγοντάροντας κάποιον άλλον ανερμάτιστο, «αυτός ο ουγκ, ξέρει και να γράφει δηλαδή»;

Μάλιστα….

Διότι του είναι δύσκολο του μέσου νου να καταλάβει, πόσο δε μάλλον να  αφομοιώσει, το πώς είναι δυνατόν κάποιος να είναι λίγο απ’ όλα.

Πως μπορείς να είσαι αριστερός και να αντιτίθεσαι στην λαθρομετανάστευση, στην εγκληματικότητα, και στην παραβατικότητα.

Να σου αρέσει ο νόμος, η τάξη, και η ασφάλεια.

Αυτό δηλαδή που πρεσβεύει ο γνήσιος μαρξιστικός κομμουνισμός, και όχι η γιαλαντζί αριστερά των μπαχαλάκηδων του ΣΥΡΙΖΑ που στηρίζουν οτιδήποτε το αρνητικό και το παραβατικό, αρκεί έτσι να θίγεται η κοινωνία, και να το παίζουν αυτοί επαναστάτες.

Ας διάβαζαν λίγο Μαρξ και Λένιν όμως…

Ή ας έψαχναν να μάθουν λίγα πράγματα για το πώς νοούνταν η τάξη και η ασφάλεια στις «σοσιαλιστικές» χώρες.

Και αν αυτά που θέλω, σε σχέση με την τάξη και την ασφάλεια είναι δεξιές αντιλήψεις, τόσο το χειρότερο … για την δεξιά. Που ανέκαθεν δεν την είχα σε μεγάλη εκτίμηση.

Κι αν οι απόψεις μου είναι ίδιες με αυτές των «νοικοκυραίων», ε τι να κάνουμε; Ας πρόσεχαν οι νοικοκυραίοι που με δέχτηκαν στις τάξεις τους.

Τελείωσε. Για κάποιους, αν δεν στηρίζεις τους λαθρό είσαι ρατσιστής και καραδεξιός.

Ακόμη κι αν μιλάμε για βιαστές σκύλων, και για δολοφόνους ανυπεράσπιστων γερόντων.

Και βέβαια, όλοι αυτοί οι πραγματικοί «φασίστες» και μαϊμού κήνσορες της αριστερής πολιτικής ορθότητας, που αποτελεί τον μέγιστο φασισμό των ημερών μας,  και που σπεύδουν να κατηγορήσουν κάποιον για ρατσισμό, στη καλύτερη περίπτωση γνώρισαν τους μαύρους κ.ά. από τα σήριαλ και τις ταινίες της ελληνικής τηλεόρασης.

Προσωπικά, μεγάλωσα σε μεγαλούπολη της Αμερικής, που φημίζονταν για την εγκληματικότητά της, και μάλιστα την εποχή του περίφημου (desegregation) busing. Όποιος δεν ξέρει τι είναι, ας το γκουγλάρει.

Με αποτέλεσμα να έχω φίλους κολλητούς κάθε ράτσας, ειδικά μαύρους, αλλά και παράλληλα να έχω επίγνωση ότι ζω σε μια πόλη όπου αν κατά λάθος ξέφευγα και έμπαινα στις γειτονιές των μαύρων, θα με βρίσκανε οι δικοί μου την άνοιξη,  και σίγουρα χωρίς κεφάλι.

Διότι οι εκεί μαύροι θα με σφάζανε πριν προλάβω καν να τους πω πόσο αντιρατσιστής είμαι.

Πώς να το κάνουμε;

Άλλος ο Bill Cosby, ο  50Cent, ο Denzel Washington, η Όπρα, και όλοι αυτοί οι «ανώδυνοι» που τους ξέρουμε από την μεγάλη οθόνη και την μουσική, και άλλο ο μέσος αναλφάβητος μαύρος στο Ντιτρόιτ, ή στο Σικάγο, που με το καλημέρα θα σου πάρει το σκαλπ για πλάκα.

Και ποιοι είναι αυτοί που συνήθως κατηγορούν τους άλλους για ρατσισμό;

Οι έχοντες μεγαλώσει στην Ελλάδα, και στον δικό τους προστατευμένο και απομονωμένο κόσμο, και που χρειάστηκε να ανοίξουν τα σύνορα για να δουν από κοντά μελαμψό άνθρωπο..

Ας πάνε στο Liberty City στο Μαϊάμι, κι αν προλάβουνε να πουν πόσο αγαπούν τους μαύρους, πριν τους ξεκοιλιάσει κάποιος, εγώ θα πάω για εγχείριση αλλαγής φύλου την άλλη μέρα.

Εν ολίγοις, δεν με ενοχλεί η ράτσα. Με ενοχλεί η εγκληματική και παραβατική συμπεριφορά.

Και όσο μισώ τους Αφγανούς με τα χατζάρια, άλλο τόσο μισώ τους (λευκότατους) Γεωργιανούς με τα καλάσνικοφ, τους Γερμανούς κτηνοβάτες, και τους Έλληνες με τις λαμογιές τους.

Απλό δεν είναι;

Οπότε προς τι οι ταμπέλες;

Strange Attractor

ΥΓ 1- Ας με βρίζουν όσοι θέλουν στην τελική.

Αρκεί να με διαβάζουν.

Εξάλλου γι’ αυτό κάθομαι και γράφω με τις ώρες…

Για την ματαιοδοξία και μόνο.
ΥΓ 2- Πάντως έχει πλάκα. Πριν κανένα μήνα με μπλόκαρε και με σκυλόβρισε πρώην φρεντ, διότι έθιγα τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, και άρα είμαι ανθέλληνας.
Σήμερα συνέβη το ίδιο με άλλον, εξίσου ανερμάτιστο, επειδή ειρωνεύτηκα τους Πακιστανούς... και άρα είμαι Ελληναράς και ρατσιστής. 
Αποφασίστε ρε παιδιά.