Μεγάλα λόγια και τζούφιες υποσχέσεις; Ή μήπως όχι;

Είμαι πια αρκετά μεγάλος σε ηλικία ώστε να έχω ζήσει ουκ ολίγες αλλαγές κυβέρνησης.

Και απ’ όσες Θυμάμαι, όλες είχαν μια κοινή συνισταμένη, πέρα από τις

πομπώδεις δηλώσεις, τις υποσχέσεις για στρώσιμο στη δουλειά, τους δεκάρικους για προσφορά, για μια νέα αρχή, κλπ.

Η κοινή συνισταμένη όμως που χαρακτηρίζει κάθε νέα κυβέρνηση άμα τη αναλήψει της εξουσίας είναι πάντα η υπόσχεση για αποδέσμευση των αστυνομικών από τα γραφεία στους δρόμους, η μείωση εκείνων που φρουρούν μεγαλόσχημους, η μείωση των διάφορων μετακλητών, και τέλος η άρνηση χρήσης κρατικών λιμουζίνων.

Ήμουνα νιος και γέρασα και κάθε φορά που μια νέα κυβέρνηση παραλαμβάνει τη σκυτάλη, τα ίδια και τα ίδια…

Και όντως όλα αυτά ίσως να τα πιστεύουν οι εκάστοτε νέοι κυβερνητικοί.

Και ίσως μάλιστα και να προσπαθούν να τα κάνουν πράξη.

Έλα όμως που μετά τους πρώτους ενθουσιασμούς, έρχεται αναπόφευκτα η σύγκρουση με τη σκληρή νεοελληνική πραγματικότητα, και μαντέψτε ποιος κερδίζει πάντα.

Κι αν δεν ξέρετε ρωτήστε τον Αλέξη, που επανειλημμένα έχει τρακάρει με την εν λόγω πραγματικότητα.

Γι αυτό, ακόμη κι αν βγουν αστυνομικοί στους δρόμους, σε λίγα μόνο τέρμινα άλλοι τόσοι θα φύγουν από τους δρόμους και θα πάρουν τη θέση των προηγούμενων στα διάφορα γραφεία.

Κάτι ανάλογο και με τους μετακλητούς, τους συμβούλους, και γενικά όλα εκείνα τα κομματόσκυλα που πλημμυρίζουν βουλευτικά και υπουργικά γραφεία κάθε φορά που «κερδάει» ο δικός τους.

Όσο για τις κρατικές λιμουζίνες, τι να λέμε;

Κανείς δεν τις θέλει, αλλά λίγο μετά, μόλις περάσει κάποιο διάστημα,  μέχρι κι ο τελευταίος μετακλητός κάποιου υφυπουργού πάει για ψώνια με κρατικό αμάξι. Πόσο δε μάλλον ο ίδιος ο υφυπουργός;

Είναι κάτι σαν τις προεκλογικές υποσχέσεις του Αλέξη ότι θα καταργήσει τα ΜΑΤ. Και στο τέλος ούτε για κατούρημα δεν πήγαινε άνευ συνοδείας 2-3 διμοιριών.

Ή ότι θα πουλήσει το κυβερνητικό ΕΜΠΡΑΕΡ… το οποίο τελικά χρησιμοποιούσε πιο συχνά κι απ’ ότι εγώ το ΙΧ μου… χώρια που όταν έρχονταν στη Θεσσαλονίκη την πρωθυπουργική λιμουζίνα  την συνόδευε πάντοτε και ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ… γιατί άραγε; Θα το μάθουμε ποτέ;

Τέλος πάντων, Αλέξης ήταν αυτός και ευτυχώς μας τελείωσε.

Όμως κάτι τέτοια πυροτεχνήματα τα άκουσα και χθες και όσο να ‘ναι ανησύχησα.

Ωραία δηλαδή τα μεγάλα λόγια τα παχιά, αλλά δυστυχώς χορτάσαμε.

Ίσως να πείθεται κανένας 17αρης ή έστω 20άρης, με ελάχιστα βιώματα, απ’ αυτούς που ψήφισαν Μπαρουφάκη φερ’ ειπείν για να μας … σώσει από τους «τοκογλύφοι».

Εγώ όμως δεν θα πάρω. I’m too old for this shit.

Ξέρω ότι είναι έπεα πτερόεντα. Κούφιες υποσχέσεις…

Αλλού είναι η ουσία… η σκληρή κι αθόρυβη δουλειά.

Διότι, ας εργαστεί άοκνα κάποιος υπουργός, ας κάνει αυτό που πρέπει, κι ας χρησιμοποιεί ακόμη και κρατική … Λαμποργκίνι. Δεν πειράζει. Θα το αξίζει.

Αλλά να βάζουν όλοι τους, ικανοί και παπατζήδες μαζί,  την ίδια κασέτα κάθε φορά, και λίγο καιρό μετά μια από τα ίδια… πάει πολύ.

Διότι δεν ξέρω αν το είπα παραπάνω… όμως ποτέ μα ποτέ δεν είδα περισσότερους αστυνομικούς στους δρόμους εδώ και 40 τόσα χρόνια.

Αντιθέτως, μια ζωή η αστυνομία επικαλείται λειψανδρία όταν καλείς το 100 κι αυτό έρχεται (αν έρθει) πάντοτε κατόπιν εορτής. Για να καταγράψει (στην καλύτερη) το συμβάν.

Ναι,αλλά ο κάθε υπουργός άλλα μας λέει τις πρώτες μέρες…

Και όσον αφορά στον νυν υπ.ΠροΠο, αυτός και αν δεν μας τα είπε μπόλικες φορές. 4^η θητεία του στο συγκεκριμένο υπουργείο είναι, αν δεν κάνω λάθος…

Ίσως τις άλλες φορές δεν πρόκαμε… ποιος ξέρει;

Εν πάση περιπτώσει, τέρμα η γκρίνια, κι ας ελπίσουμε ότι όλα όσα λένε οι «καινούργιοι» θα τα υλοποιήσουν.

Ας ελπίσουμε δηλαδή ότι θα δούμε την ΔΙΑΣ πάλι στους δρόμους.

Ειδάλλως, αν και οι νυν αποδειχθούν τζούφιοι, τα καρτάλια του Σύριζα (ειδικά οι άφθαρτοι πρώην πασόκοι) περιμένουν στη γωνία… και είναι αγριεμένοι.

Strange Attractor

ΥΓ- Και μιας και το θυμήθηκα, ο ανάλγητος Σαμαράς σχεδόν πάντοτε ταξίδευε με αεροπλάνο της γραμμής, πάντα σε οικονομική θέση, και ποτέ δεν είχε ούτε ΜΑΤ ούτε ασθενοφόρα να τον συνοδεύουν.

Ναι, αλλά ήταν προσκυνημένος. Ενώ ο Αλέξης...