Τελειώνει ο χρόνος της κυβέρνησης...

Η παράταξη του κ. Τσίπρα, μετά ένα χρόνο διακυβέρνησης και  με καθυστέρηση πολλών δεκαετιών ανακαλύπτει την γοητεία του καπιταλισμού. Εκεί που πέρυσι και παλαιότερα απειλούσε όσους αποτολμούσαν να επενδύσουν στην Ελλάδα πως θα χάσουν τα λεφτά τους, τώρα έχει κάνει στροφή 180 μοιρών και προσπαθεί να προσελκύσει νέες επενδύσεις, εγχώριες και ξένες.

Χρειάστηκε ένας χρόνος στην καρέκλα της εξουσίας με αντίστοιχη πρόσβαση στο "βάζο με το μέλι" που προσφέρει αυτή, για να ανακαλύψουν πως η ευημερία συναρτάται της παρουσίας ιδιωτικού κεφαλαίου...

Η βασική αφήγηση του ΣΥΡΙΖΑ πριν το 2015 έλεγε πως η ευημερία προκύπτει με κρατικοποιήσεις των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και την φορολόγηση του κεφαλαίου προκειμένου να γίνει αναδιανομή πλούτου προς τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα.

Μετά ένα χρόνο και μερικούς μήνες στην εξουσία, όχι μόνο δεν έχει καταφέρει να αυξήσει μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές, αλλά τα στελέχη δαπανούν όλο το διαθέσιμο χρόνο και άπειρα επικοινωνιακά τρικ για να αποδείξουν πως οι μειώσεις εισοδημάτων δεν είναι μειώσεις.

Από την ώρα που η πραγματικότητα άρχισε να ακουμπά το πορτοφόλι, διαλύοντας  τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, επιστρατεύονται  επιχειρήματα  πως οι πλουσιότεροι έχουν χάσει περισσότερα, και πως αυτό αποτελεί την ειδοποιό διαφορά της αριστερής διακυβέρνησης. Δηλαδή, η μείωση των οικονομικών ανισοτήτων προς τα κάτω...

Η κυβέρνηση υποσχόταν πως θα τα πάρει από το μεγάλο κεφάλαιο και θα τα μοιράσει στους μικρομεσαίους και το λαό. Καθώς όμως μεγάλο κεφάλαιο δεν υπάρχει επαρκές στην Ελλάδα ή αν υπήρχε έχει πάρει τα μέτρα του, η κυβέρνηση προσπαθεί να τα πάρει απ’ όσους έχουν δουλειά ακόμη και να τα δώσει σε αυτούς που απασχολεί στο δημόσιο ή έχουν βγει σε σύνταξη.

Μοιραία η κυβέρνηση βάζει λουκέτο σε ό,τι έχει απομείνει ανοιχτό ακόμη, με αποτέλεσμα στο τέλος να προκαλέσει μεγαλύτερη ακόμη ζημιά σε όλους.

Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα επιτελεί σημαντική υπηρεσία στην οικονομία και τη χώρα.

Η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες έζησε μια περίοδο ευημερίας λόγω δανεικών και επιδοτήσεων. Η ευημερία αυτή είχε σαν συνέπεια να αναπτυχθεί και συντηρηθεί μια οικονομία που ήταν κρατικοδίαιτη και στηριζόταν στις θέσεις εργασίας που δημιουργούσαν οι εισαγωγές.

Για να προκύψει ένα καινούργιο εξωστρεφές παραγωγικό  μοντέλο θα πρέπει να καταστραφεί το παλιό που στηριζόταν στο εμπόριο και τις εισαγωγές. Ένα μέρος αυτού του τύπου οικονομικής δραστηριότητας έχει καταστραφεί τα τελευταία χρόνια μετά τη χρεοκοπία.

Με τις αυξήσεις των φόρων και των εισφορών ο ΣΥΡΙΖΑ θα ολοκληρώσει την καταστροφή τους επόμενους μήνες, καθώς  η διεύρυνση της φορολογίας σε μια συρρικνωμένη φορολογική βάση δεν μπορεί να αποφέρει αύξηση ή έστω συντήρηση των εσόδων.

Κατά συνέπεια  είναι θέμα χρόνου να ενεργοποιηθεί ο "κόφτης" των δαπανών και η κρίση να αγγίξει και το σκληρό πυρήνα του πελατειακού κράτους.

Κατ’ αυτήν την έννοια η κυβέρνηση της αριστεράς επιτελεί το σημαντικότερο έργο στην διαδικασία της δημιουργικής καταστροφής που προϋποθέτει η αναγέννηση μιας οικονομίας.

Φυσικά θα χρεωθεί και το ανάλογο πολιτικό κόστος. Ήδη, έχει αρχίσει να το χρεώνεται  καθώς δημοσκοπικά καταρρέει, ενώ πέριξ του πρωθυπουργικού Μεγάρου έχει απαγορευτεί η ελεύθερη προσέγγιση.  Τα στελέχη του κυβερνώντος κόμματος όπου εμφανιστούν γίνονται δεκτά όλο και με "θερμότερες" εκδηλώσεις.

Μετά το καλοκαίρι το αργότερο, όταν τα νέα μέτρα θα έχουν ολοκληρώσει το κύκλο της αφαίμαξης, η κατάσταση για την κυβέρνηση θα επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο. Καμιά κυβέρνηση με όσες αργομισθίες και να πληρώσει σε ένα σκληρό πυρήνα δεν μπορεί να σταθεί σε ένα διευρυνόμενο εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον.

Από το 2010 και μετά είχαμε 4 κυβερνήσεις σε 6,5 χρόνια, δηλαδή μία κάθε 1,6 χρόνια. Η παρούσα κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι  συμπληρώνει το μέσο όρο.

Οι ενδείξεις συγκλίνουν πως δεν θα αλλάξει κατά πολύ το μέσο όρο διάρκειας ζωής των τελευταίων κυβερνήσεων.  Από τώρα μέχρι του χρόνου τέτοια εποχή ο μέσος όρος αλλάζει μόνο από 1,6 σε 1,8 χρόνια (7,5 /4=1,8). Η κυβέρνηση Σαμαρά άντεξε 2,5 χρόνια, η κυβέρνηση ΓΑΠ περί τα 2 και η κυβέρνηση Παπαδήμου είναι αυτή που ρίχνει το μ.ο με μερικούς μήνες. Ο κ. Τσίπρας συμπληρώνει τα 2 χρόνια το Φεβρουάριο του 2017.

Κώστας Στούπας

Capital.gr