Μεγαλοκυρίες και μεγαλοξενοδόχοι.

Καιρό τώρα προσπαθώ να καταλάβω γιατί ο κ. Καμίνης, και μερικοί ακόμη, επιμένουν να ανοίγουν τα καταστήματα και τις Κυριακές.

Την απάντηση μου έδωσε ο χθεσινός «Ριζοσπάστης».

Θέλουν «να παραδώσουν στο μεγάλο κεφάλαιο, επτά μέρες τη βδομάδα, 24 ώρες το 24ωρο, μια πόλη-βιτρίνα, όπου θα περιδιαβάζουν μεγαλοαστοί τουρίστες και μεγαλοκυρίες, αφήνοντας τα χρήματά τους σε μεγαλοξενοδόχους και μεγαλεμπόρους...».

Προσπαθώντας να αντιληφθώ με ποιον τρόπο αντιδρούν οι νευρώνες του εγκεφάλου του γράψαντος τα ως άνω, το μυαλό μου παρασύρθηκε σε ευγενείς φαντασιώσεις. Μου ήρθαν στον νου εκείνα τα υπέροχα σκίτσα με κυρίες που κρατούν καπελιέρες και βγαίνουν από κατάστημα του Faubourg st Honore, έτοιμες πλέον να απολαύσουν το τσάι τους και τις madeleines που απαθανάτισε ο Προυστ…

Ιππήλατα οχήματα διασχίζουν το οδόστρωμα με κυρίους που ανασηκώνουν το ημίψηλο όταν διασταυρώνονται, ενώ οι βαλέδες τους μεταφέρουν αρωματισμένα χαρτάκια με κρυφά σημειώματα.

Έχοντας προσπεράσει την αθηναϊκή τριλογία και την Τράπεζα της Ελλάδος, όπου «μεγαλοκαρχαρίες κερδοσκοπούν ανενόχλητοι», η φαντασία μου με οδήγησε στο γραφείο ενός εκ των μεγαλοξενοδόχων.

Ήταν χονδρός, από το γιλέκο του κρεμόταν χρυσή καδένα και στο στόμα του μασούσε πούρο, κάτι σαν καπιταλιστής σε σκηνοθεσία έργου του Μπρεχτ από ΔΗΠΕΘΕ.

Όσο για τον μεγαλέμπορο, αυτόν δεν χρειάζεται να σας τον περιγράψω.

Ήταν ο «πωλών τοις μετρητοίς» στη γνωστή εικόνα που κοσμούσε κάποτε τα καταστήματα εδωδίμων και αποικιακών.

Δεν χρειάζεται να πω ότι από την όλη σκηνοθεσία έλειπε εντελώς το «λαϊκό στοιχείο», η αναβράζουσα ζωή, οι μουσικές της μεταπολίτευσης και τα υπέροχα ρυθμικώς επαναλαμβανόμενα συνθήματα απ’ τα χωνιά.

Και σκέφτηκα: λες να είναι τόσο απλά τα πράγματα;

Λες να φτάνει να ανοίγουν τα καταστήματα και τις Κυριακές για να χάσει η Πανεπιστημίου το άρωμα της αμμωνίας και να μυρίζει αναφανδόν Chanel;

Κρίνοντας από τα λεγόμενα του «Ριζοσπάστη», αφ’ ης στιγμής η Ελλάδα ζει στην εποχή της βιομηχανικής επανάστασης –κάποτε έπρεπε να την ζήσουμε κι αυτή– έχουμε πολύ δρόμο να διανύσουμε ακόμη.

Τι πόλεμοι μας περιμένουν, τι μπολσεβικικές επαναστάσεις, τι κατοχές για να φτάσουμε κουτσά-στραβά στο σήμερα.

Και όλ’ αυτά για να ανοίγουν τα καταστήματα και τις Κυριακές.

Τάκης Θεοδωρόπουλος

Καθημερινή