Πως το ψέμα γίνεται αλήθεια.

Όταν η Αμερική πολεμούσε στο Βιετνάμ, ο στρατός της μόλυνε τον  άμαχο πληθυσμό του Βορρά με το τοξικό δηλητήριο Agent Orange.

Στο Ιράκ, και στην πρώην Γιουγκοσλαβία, χρησιμοποιήθηκε εξασθενημένο ουράνιο.

Στη Δύση όμως, τα πράγματα είναι κάπως πιο περίπλοκα, επειδή τα κράτη διστάζουν να χρησιμοποιήσουν άμεση βία προκειμένου να καταστείλουν τους πολίτες τους, εκτός βέβαια κι αν πρόκειται για κάποια περιθωριακή ομάδα που ενοχλεί, όπως π.χ. το κίνημα Occupy.

 

Πάνω απ όλα πρέπει να διατηρείται η βιτρίνα της δημοκρατίας, και των ατομικών δικαιωμάτων.

Μια επιλογή που χρησιμοποιείται ευρέως, για να ηρεμήσουν οι προβληματικές πληθυσμιακές ομάδες είναι το  κρακ, και η αφγανική ηρωίνη.

Τα δυο αυτά ναρκωτικά έχουν κάνει θαύματα.

Γεμίζουν τα ταμεία των μυστικών υπηρεσιών και των τραπεζών  με μαύρο χρήμα, ενώ την ίδια ώρα καταπραΰνουν την εν δυνάμει πολιτική αντίδραση των πιο εξαθλιωμένων περιοχών.

Μια άλλη τακτική είναι κι αυτή της βιομηχανίας παρακολούθησης, προκειμένου να ελέγχονται οι πληθυσμοί.

Τα ναρκωτικά όμως, η βία, και οι παρακολουθήσεις, είναι η τελευταία λύση. Αν εξαιρέσουμε τα ΜΑΤ, τα γκλόμπ, τα δακρυγόνα, και τις λαστιχένιες σφαίρες, η χειραγώγηση της ιδεολογίας μέσω των ΜΜΕ συνεχίζει να αποτελεί την πρώτη λύση για τον πληθυσμιακό έλεγχο στην Δύση.

Είτε πρόκειται για την δημιουργία παράνοιας μέσω της απειλής της τρομοκρατίας, είτε πρόκειται για γενικότερη προπαγάνδα που ξερνάνε τα συμβατικά ΜΜΕ, το θέμα είναι να εξασφαλιστεί η συναίνεση και η υποδούλωση της σκέψης, για να μην υπάρχουν αντιδράσεις απέναντι στο ισχύον καθεστώς.

Οι αρχές διεισδύουν στα συνδικάτα, στα κόμματα, στις ομάδες αντιπολίτευσης, και τα εντάσσουν στο σύστημα, πνίγοντας τις αντίθετες απόψεις, ή απλά γελοιοποιώντας τις.

Η συναίνεση κατασκευάζεται τόσο πολιτισμικά όσο και πολιτικά.

Το αποτέλεσμα είναι οι πολιτικές συζητήσεις, οι διαμάχες, τα τηλεοπτικά ντιμπέιτ, και γενικά ότι παρουσιάζεται στα δημοφιλή ΜΜΕ να στερείται ουσιαστικής πολιτικής ανάλυσης. Το πολιτικό θέατρο που παρουσιάζεται είναι αποτέλεσμα επαγγελματιών λογογράφων και δημοσιοσχεσιτών, που προσφέρεται με συναισθηματισμούς, σε ένα εύπεπτο πακέτο, στα πλαίσια των «ανθρώπινων» θεμάτων.

Από τις ειδήσεις, και τις διαφημίσεις, ως τα τηλεπαιχνίδια και τα σόου ταλέντων, παντού στην τηλεόραση κυριαρχεί η παραπληροφόρηση, ο ναρκισσισμός, και η παραπλάνηση.

Γιατί να ξέρουν οι πολίτες για τα δεινά του κόσμου, και να αρχίσουν να αμφισβητούν το σύστημα, όταν μπορούν να ζουν ευτυχισμένοι στο σκοτάδι, να παρακολουθούν το X-Factor, να φοράνε Reebok, και να ψωνίζουν μέχρι τελικής πτώσεως;

Πρόκειται δηλαδή για έναν παράδεισο αντιπερισπασμού, όπου τα ψέματα μετατρέπονται σε  αλήθεια, και οι αχόρταγες επιθυμίες αρετή.

Πρόκειται για ένα κόσμο βουτηγμένο στον άκρατο καταναλωτισμό, και στα γυαλιστερά  malls, με μια κυρίαρχη προπαγάνδα υπέρ του lifestyle, στον οποίο ο κόσμος μεθάει κάθε Παρασκευή βράδυ, ψωνίζει πράγματα που δεν χρειάζεται, και ζει στο απόλυτο κενό, παρακολουθώντας ολημερίς τηλεόραση με τα μάτια του «ερμητικά ανοιχτά».

Αυτή είναι η σύγχρονη δημοκρατία της ελεύθερης αγοράς. Και το σκεπτικό της είναι ότι οι μάζες αποτελούν πρόβλημα, για αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση ή ανάλυση που θα μπορούσε να αφυπνίσει τα πρόβατα.

Οι λαοί θα πρέπει να ζουν στο σκοτάδι. Να παρακολουθούν εκατομμυριούχους αθλητές που κλωτσάνε ένα τόπι, χαζοχαρούμενες σαπουνόπερες, ή ανεγκέφαλα κωμικά σήριαλ.

Που και που, μπορούν να προσέρχονται στις κάλπες, και να επαναλαμβάνουν κάποια συνθήματα που στερούνται  νοήματος.

Η πολιτική έχει πάψει πλέον να αφορά σε μεγάλες ιδέες. Όλη η ουσία είναι η αρπαγή της εξουσίας. Αυτή είναι πλέον η βασική αξία και όχι ο σοσιαλισμός ή κάποια άλλη ανατρεπτική φιλοσοφία.

Ο σύγχρονος πολιτικός ηγέτης πρέπει να είναι τεχνοκράτης και όχι ριζοσπάστης. Να είναι ένας μεσαίος μάνατζερ, και όχι κάποιος καινοτόμος.

Στην εποχή του προωθημένου καπιταλισμού, ο ρόλος των πολιτικών μαριονεττών είναι να μπορούν να διαχειρίζονται τους μηχανισμούς του κράτους για χάρη της διατήρησης του στάτους κβο. Δεν χρειάζεται να μπορούν να του κάνουν ρεκτιφιέ….

Όποτε βλέπουμε καμιά προσπάθεια σοβαρής συζήτησης, τότε αυτή γίνεται σε ένα ανούσιο τηλεοπτικό στυλ, που είναι το ίδιο σε όλες τις χώρες. Συνήθως υπάρχει ένα φιλικό τηλεοπτικό δημοσιογραφικό ζευγάρι, που ανταλλάσσει χαριτωμενιές,  και που μας λέει ψέματα για το πώς θα ξεπεράσουμε τα προβλήματα, με βάση τις θεωρίες κάποιου καλοπληρωμένου δήθεν γκουρού.

Στη συνέχεια, οι «παρουσιαστές δημοσιογράφοι» προχωρούν στο επόμενο «κρίσιμο» θέμα, με ένα ύφος που έχουν προβάρει μπροστά στους καθρέφτες, και μέσα στην ψεύτική αγωνία μας λένε πως «σύμφωνα με το ρεπορτάζ, οι οίκοι υψηλής μόδας εκμεταλλεύονται ανήλικα παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες για να κατασκευάζουν τα ρούχα τους…».

Στη συνέχεια θα δούμε μια «καυτή» συζήτηση στο στούντιο με κάποιον ειδικό της μόδας, που θα είναι γεμάτος από ηθικολογίες, και οργή εναντίον των φιρμών. Μέχρι ενός βαθμού όμως, διότι αμέσως μετά ακολουθεί ρεπορτάζ για το πώς «θα μπορούμε όλοι να ντυνόμαστε όπως οι σταρ»!

Και το ίδιο μοτίβο θα ακολουθήσει και την επόμενη μέρα.

Όλα αυτά συντελούν σε μια χαλαρή ατμόσφαιρα, που είναι γεμάτη σεξ, ασημαντότητες, και ανάλατη ειδησεογραφία.

Πρόκειται για τηλεόραση που εμπνέει… εμπνέει την απάθεια, την μοιρολατρία, και την τεχνητή συναίνεση.

Σπάνια θα δείτε κάτι που να προκαλεί σκέψη ή πολιτική αμφισβήτηση στην τηλεόραση. Δεν είναι αυτός ο σκοπός της. Ο σκοπός της είναι να πειστούν οι μάζες πως τα ασήμαντα είναι σημαντικά. Πως τα καίρια παγκόσμια ζητήματα, και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι μπορούν να περιθωριοποιηθούν και να καταστούν ασήμαντα, ή να γελοιοποιηθούν μέσα από χαζά κλισέ για τις καταπιεσμένες γυναίκες στο Αφγανιστάν, κλπ.

Σε ολόκληρο τον κόσμο, αυτά τα ανούσια προϊόντα που προσφέρουν τα Fox, CNN,  BBC, κ.ά. καταναλώνονται μετά μανίας, όπως και τα χημικά φάστφουντ με τα οποία τρέφονται οι σημερινοί άνθρωποι.

Για αυτό δεν χρειάζονται δηλητήρια όπως το Agent Orange. Αρκεί η τηλεόραση.

Και αν αυτή αποτύχει, και αν τα ναρκωτικά δεν φτάνουν, τότε πάντα θα υπάρχουν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να ολοκληρώσουν το έργο….

S.A.

Global Research