Δείξτε το βίντεο σ' έναν ξένο, σ' έναν ανίδεο. Τι θα δει;
Θα δει μια αγέλη αγρίων να κυνηγάει έναν ανυπεράσπιστο μεσήλικο.
Δείξτε το ίδιο βίντεο στην Κουμουνδούρου. Εκεί το τσούρμο
θα μεταμορφωθεί σε «δοκιμαζόμενο λαό» που «παλεύει» (με τον
γερμανό πρόξενο) «για την υπεράσπιση των στοιχειωδών του δικαιωμάτων».
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά. Ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει πει και
ξαναπεί.
Γι' αυτόν δεν είναι ίδιες όλες οι βίες.
Αν ο αυτουργός εμφορείται από
ευγενή, αντιμνημονιακά κίνητρα, η βία του δεν είναι σκέτη. Είναι θεμιτή αντιβία
ενάντια στη «νεοφιλελεύθερη βαρβαρότητα».
Εναν τέτοιο «λαό» έχει φανταστεί ως ποίμνιό του ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ενα ανορθολογικό υποκείμενο που το βρήκε η «φτωχοποίηση» (sic) και το
αποκτήνωσε. Εναν λαό - φραπεδόμαγκα που ξέρει να διεκδικεί το μέλλον του μόνο
δέρνοντας.
Πάνω στο ποτάμι της οργής έρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτήν την
οργή, την ωμή δύναμη, τοκίζει ως πολιτικό του κεφάλαιο.
Κι ύστερα;
Τι θα κάνουν οι αγανακτισμένοι που πίστεψαν
ότι αρκεί ένα άρθρο για να καταργηθεί η μνημονιακή δυστυχία;
Πώς θα αντιδράσουν
οι αποχαλινωμένοι όταν αντιληφθούν ότι ο πλούτος δεν παράγεται μ' έναν νόμο,
ότι ένα σήκωμα του φρυδιού δεν αρκεί για να ταπεινωθεί η καπιταλιστική Ευρώπη;
Υστερα θα δούμε τι σημαίνει η εξουσία για εκείνον που την
κατέκτησε εν τη ρύμη του παραλόγου.
Ύστερα θα δούμε τι ξεφουρνίζει η βία από τα
σπλάγχνα της Ιστορίας.
Μιχάλης Τσιντσίνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου