Τα αυτοκίνητα των νεοελλήνων.

Ένα από τα μεγαλύτερα πλήγματα που επιφύλαξε η κρίση για την Ελλάδα ήταν και η κατάρρευση της πάλαι ποτέ κραταιάς και ανθηρής αγοράς των αυτοκινήτων.

Οι Έλληνες, αν και ερωτευμένοι με τα αυτοκίνητα,  έπαψαν να τα αγοράζουν.

Σύμφωνα μάλιστα με τα στοιχεία, η εν λόγω αγορά έπεσε κατά 70% σε σχέση με την αντίστοιχη του 2009, οπότε και ξεκινούσε η κρίση να μας δείχνει τα δόντια της.

Ας δούμε όμως ποια αυτοκίνητα προτιμούσαν οι προ μνημονίου Έλληνες, και γιατί.

Παραθέτουμε λοιπόν ένα κείμενο από το Antinews   που ανέβηκε τον Απρίλη του 2009, και έχει ενδιαφέρον για τα νεοελληνικά αυτοκινητιστικά γούστα...

Mercedes, BMW κλπ. Τα all time classic αυτοκίνητα του νεοέλληνα νεόπλουτου. Συμβολίζουν  την «επιτυχία» όπως την αντιλαμβάνονται οι πάσης φύσεως χονδρέμποροι, μεσάζοντες, εργολάβοι και γενικά  οι αεριτζήδες.

Είθισται να συνοδεύονται και από πούρο μεγέθους Ψωμιάδη.

Προτιμώνται κυρίως, διότι θεωρούνται διαχρονικές αξίες από τους παρκαδόρους των σκυλάδικων, και προσθέτουν κύρος στον ιδιοκτήτη όταν πρέπει να προσεγγιστούν κομμώτριες, αισθητικοί και δευτεροκλασάτες τραγουδίστριες, με σκοπό το καμάκι.

SUV, Jeep, 4X4-. Η αναρρίχησή τους στην κορυφή του πάνθεου των προτιμήσεων ήταν και συνεχίζει να είναι ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Σχεδόν πάντα τα προτιμούν γυναίκες, και το μέγεθος του οχήματος είναι αντιστρόφως ανάλογο με το ύψος της οδηγού!!!  

Αυτού του είδους τα αυτοκίνητα πετυχαίνουν διπλό σκοπό: Προσθέτουν κύρος, και συγχρόνως θεωρούνται ασφαλή, καθώς οι συνήθως «άσχετοι» που τα προτιμούν θεωρούν το μέγεθος και τον όγκο ως στοιχεία οδηγικής ασφάλειας.

Κατασκευάζονται για να οδηγηθούν σε βουνά  και κάμπους, αλλά ευδοκιμούν κυρίως στα αστικά κέντρα. και χαρακτηρίζονται εκτός από ενεργοβόρα και ως οι απόλυτες πληγές στο θέμα εξεύρεσης θέσης στάθμευσης.

MX 5, Opel GT και λοιπά roadster. Μικρά διθέσια με διαβολεμένα γκάζια, και συνήθως απαράδεκτη οδηγική συμπεριφορά. είναι ότι ακριβώς θα πρέπει να αποφεύγεται στην ελληνική οδηγική καθημερινότητα, πλην όμως προτιμώνται από τους έχοντες και κατέχοντες, κυρίως διότι είναι  «μ….οπαγίδες.»

Ferrari, Porsche κλπ. Οδηγούνται συνήθως από φλούφληδες γόνους μεγαλοαπατεώνων αεριτζήδων,  ή από μεσήλικες έως γεροντίζοντες φαλακρούς «μερακλήδες», οι οποίοι στα εξήντα τους μπορούν επιτέλους να ζήσουν το όνειρο.

Για αυτά τα αμάξια ισχύει η ρήση του ιδρυτή της  Φερράρι ο οποίος λίγο πριν πεθάνει είχε δηλώσει πως το μόνο για το οποίο λυπάται είναι ότι κατασκεύαζε αμάξια για εικοσάρηδες που όμως μόνο πενηντάρηδες μπορούσαν να αγοράσουν.

Mitsubishi EVΟ, Subaru Impreza,  κλπ. Απόλυτα οδηγικά εργαλεία, και με αρκετά τσιμπημένη τιμή.

Δεν προτιμώνται όμως από τους συνήθεις ύποπτους νεόπλουτους, καθώς δεν τα γνωρίζουν, και αν τους μιλήσεις για αυτά τα απορρίπτουν, καθώς δεν τα θεωρούν ανταγωνιστικά στην πίστα των πάρκινγκ των παραλιακών σκυλάδικων, όπου και για αυτούς παίζεται όλο το παιχνίδι της αναγνώρισης.

Για τους γνωρίζοντες όμως που διαθέτουν και τα ανάλογα βαλάντια,  τα αυτοκίνητα αυτά είναι τεχνολογικά διαμάντια και εισπράττουν αναγνώριση από εκείνους που ξέρουν…

Τα οδηγούν κυρίως  νέοι πετυχημένοι επιστήμονες  (γιατροί, δικηγόροι, αρχιτέκτονες) ή νεαροί «κάγκουρες», που ορκίζονται στο όνομά τους.

Καλό είναι η αγορά τους να συνοδεύεται και με την επίγνωση ότι θα πρέπει να έχεις μετοχές σε κάποια πετρελαϊκή εταιρεία, ή έστω θείο με δικό του βενζινάδικο.

Στα πλην των αυτοκινήτων αυτών είναι ότι δεν τα γνωρίζει η Σούλα, η Κάτια, και η Ντέμπι,  και η κάθε Κατίνα, οπότε και το ποσοστό επιτυχίας σε εποχούμενο καμάκι είναι από μικρό έως ανύπαρκτο.

Φευ. Είναι  όμως απόλαυση…

Strange Attractor