Χάσαμε και το ξυπνητήρι….

Αυτές τις μέρες παίζονται πολλά. Ίσως και οι επόμενες δυο γενιές Ελλήνων.

Πολλά θα εξαρτηθούν από τις αυριανές αποφάσεις.

Πως φτάσαμε όμως εδώ;

Τι έγινε;

Σαν χθες θυμάμαι  που δεν είχαμε με τίποτα το σοβαρό να ασχοληθούμε, και ασχολούμασταν με την Γιουροβίζιον.

Η οικονομία «πετούσε», τα Καγιέν πλημμύριζαν την άσφαλτο, και όλα πήγαιναν ρολόι.

  

Η δε πολιτική μας, ήταν μια αλληλουχία βαρεμάρας.

Παρόλα αυτά εμείς γκρινιάζαμε.

Και για να φύγει ο «κουρασμένος», ψηφίσαμε Γιωργάκη.

Και τότε είναι που άρχισε το πατιρντί…

Διότι μαζί με τον Γιωργάκη, πλάκωσε και η κρίση.

Λες και ήταν συνεννοημένοι!

Στην αρχή μας είπαν ότι τα «λεφτά υπάρχουν», και ο κόσμος τους (υπέρ)ψήφισε.

Μετά μας μίλησαν για τις πρώτες 100 ημέρες, τη διαφάνεια, το open government, τις ανοιχτές διαδικασίες, την πράσινη Ελλάδα, κλπ.

Τι έγινε στη συνέχεια; Μια από τα ίδια. Κομματικοί διορισμοί, και γενικώς η χαρά του πράσινου κομματόσκυλου.

Και τσουπ, να «ξαφνικά» και το ΔΝΤ με την  τρόικα! Ε Γιωργάκη;

Στο εσωτερικό τομέα ο δημόσιο αλώθηκε για μια ακόμη φορά από τους περίφημους πράσινους κηφήνες, τα αξιώματα μοιράσθηκαν σε «ημετέρους», και γενικά οι «κουμπάροι» έκαναν ακόμη ένα πάρτι εις υγείαν του κορόιδου, πλην όμως «εθνικά υπερήφανου» λαού.

Η δημοκρατία δηλαδή ήταν και πάλι … πλέρια.

Στη συνέχεια μας μίλησαν για «από κοινού θυσίες», για να συμμαζέψουμε, λέει,  τα δημοσιονομικά μας, να βάλουμε μια τάξη, και σε 2-3 χρονάκια να ξεχρεώσουμε, και να ξαναβγούμε ξανά μανά στις αγορές ελεύθεροι κι ωραίοι.

Τι είπατε; Το αποτέλεσμα το είδαμε.

Χαστούκια από παντού.

Σφαλιάρες και χλεύη από τις διεθνείς αγορές, από τους οίκους αξιολόγησης, από τους Γερμανούς, από τους σοφούς, και πάει λέγοντας.

Είχαμε καταντήσει κάτι σαν τον (διεθνή) Τζανετάκο στις παλιές καλές ταινίες.

Η οικονομία πήγε κατά διαόλου, η ανεργία θέριεψε, τα κλειστά μαγαζιά είναι πλέον περισσότερα από τα ανοιχτά, και ο απλός  κόσμος υποφέρει.

Οι μόνοι που τα πάνε καλά είναι αυτοί που πουλάνε … λουκέτα!

Και να μην ξεχνάμε πως  κάποιοι απ τους πράσινους εθνοπατέρες μας, μας κατηγόρησαν ως χαραμοφάηδες, ως  αντιπαραγωγικούς, και ότι εν πάση περιπτώσει τι μιλάμε; Αφού μαζί τα φάγαμε!

Μας πέρασαν δηλαδή ένα κλίμα συνενοχής.

Και αντί να τους διαολοστείλουμε, σαν να μας έπιασε το «σύνδρομο της Στοκχόλμης», τους ακούγαμε με κατεβασμένο το κεφάλι.

Κι αυτοί βεβαίως ξεθάρρεψαν. 

Και να πετσόκομμα στα επιδόματα και στους μισθούς, και να κρατήσεις, και πάρε νάχεις «περήφανε λαέ», που ήθελες διακοποδάνεια και Καγιέν.

Πάρε τώρα ιδιωτικοποιήσεις επί παντός του επιστητού, πάρε λιτότητα,και πού’ σαι; Να λες και ευχαριστώ που ζεις σε δημοκρατία.

Που κάθε 4 χρονάκια έχεις το δικαίωμα να εκλέγεις κυβέρνηση (αφεντικό).

Εν τω μεταξύ οι σφαλιάρες συνέχισαν να πέφτουν απανωτές, τόσο στο εσωτερικό οικονομικό επίπεδο, όσο και στα εθνικά μας θέματα.

Το χρέος (σε αναλογία με το ΑΕΠ) αυξήθηκε κατακόρυφα, η ανεργία αγγίζει το 30%, και οι αυτοκτονίες είναι καθημερινό φαινόμενο.

Στο εθνικό μέτωπο οι Τούρκοι ξεσαλώνουν παντού, δεν αναγνωρίζουν την ΑΟΖ, οι αεροπορικές παραβιάσεις συνεχίζονται, και μάλιστα άρχισαν να συνοδεύονται και με αντίστοιχες ναυτικές…

Μέχρι και ΝΟΤΑΜ έβγαλαν σε κάποια φάση οι γείτονες,  που τι λένε στην ουσία;

Δεν υπάρχει Ελλάδα, με εμάς θα συνεννοείστε.

Εν τω μεταξύ, οι τουρκικές φρεγάτες άρχισαν να κόβουν βόλτες μέχρι και  στα ψαροχώρια της Χαλκιδικής!

Σε λίγο θα κατεβαίνουν και για ψαράκι με ούζο. Έτσι μάλλον θα αυξηθεί η τουριστική μας οικονομία.

Μέχρι που ο λαός «ξύπνησε», και έδωσε μια κουτσουρεμένη πλειοψηφία στον Σαμαρά, ο οποίος προσπαθεί ο κακομοίρης, αλλά με τον Μπένυ και τον Κυρ Φώτη από δίπλα, και τον Τσε Παπάρα στο κατόπι του, τι να πρωτοκάνει;

Τα ασυμμάζευτα είναι πολλά, και δεν συμμαζεύονται, παρά τις καλές προθέσεις του ενός.

Τι άλλαξε όμως  τα τελευταία χρόνια; Πολλά.

Εκεί που χρειάζονταν 3-4 ώρες αναμονής στον ΟΠΑΔ για να σφραγίσεις εξετάσεις, τώρα χρειάζεσαι 2-3 μέρες για να κλείσεις τηλεφωνικό ραντεβού στον ΕΟΠΥ,  και αν…

Μάλιστα οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνουν οι ίδιοι τα φάρμακά τους, και θα πάρουν την επιστροφή σε κάποια τέρμινα!

Στη Θεσσαλονίκη, ο πρώην ΟΠΑΔ ακόμη εξετάζει σήμερα τα οφειλόμενα ποσά του 2009!!!!! (Είναι αυτό που λέμε εσωτερική στάση πληρωμών, εσωτερική χρεοκοπία, κλπ.)

Και αν το παραπάνω ακούγεται ασήμαντο, ας θυμηθούμε πως κάποιοι χρόνια ασθενείς, χρειάζονται φάρμακα αξίας πολλών εκατοντάδων ευρώ το μήνα. Υπάρχουν  για παράδειγμα, κάποιες ενέσεις απαραίτητες για καρκινοπαθείς που στοιχίζουν 1-€2.000  η καθεμία. Ναι καλά ακούσατε…

Μ` αυτά και μ`αυτά συνεχίζουμε να πορευόμαστε, την ώρα που τα σκουπίδια (στη Θεσσαλονίκη) έχουν σκεπάσει και τα περίπτερα, η βενζίνη κοστίζει όσο και ένα μπουκάλι Ντομ Περινιόν, το ίδιο και  το πετρέλαιο θέρμανσης, τα μέσα μαζικής μεταφοράς σταματάνε την λειτουργία τους ελλείψει πετρελαίου, το ίδιο και τα περιπολικά της ΕΛΑΣ την ώρα που  η εγκληματικότητα αυξάνεται, και γενικά όλα τα έχουμε λύσει, αρχίσαμε να ασχολούμαστε με τα γ….ια του Τατσόπουλου, και τις σαχλαμάρες του κάθε φρούτου, και της κάθε συνιστώσας που βρήκε τελευταία ανοιχτές τις πόρτες της Βουλής, και μπήκε για να μας σώσει.

Όλα δηλαδή βαίνουν καλώς...  Το επιβεβαιώνει και το γεγονός ότι κάποιοι αθεράπευτοι συνεχίζουν να πετάνε λουλούδια στα πόδια των γκα γκα «καλλιτεχνών» μας. 

Είναι δηλαδή σαν αυτό που ακούγεται εν είδη αστεϊσμού, ότι η εγχείρηση πέτυχε, κι ο ασθενής απέθανε…

Δεν ξέρω τι μέλει γενέσθαι , αλλά έτσι όπως πάμε, σε λίγο η Βουλγαρία θα μας φαντάζει οικονομικός παράδεισος.

Και μας βλέπω ξανά ως λαό να παίρνουμε το δρόμο της ξενιτιάς. Όχι μόνο οι νέοι.

Και ίσως αυτό να θέλανε εξ αρχής κάποιοι.

Εμείς αλλού, και οι τριτοκοσμικοί εδώ. Που σύμφωνα με τον Τσίπρα, θα πρέπει να φέρουν και τις οικογένειές τους, για να μην αισθάνονται μόνοι.

Μόνο που τελευταία, ακόμη κι αυτοί ξυπνήσανε και διεκδικούν τα δικαιώματά τους, και να εξεγείρονται (βλ. Κομοτηνή χθες).

Μας βλέπω όλους να κατασκηνώνουμε οσονούπω στην Υπατία.

Άραγε  εμάς θα μας στηρίξει κανένας αλληλέγγυος, ή για τους ντόπιους δεν ισχύει η «αριστερή» αλληλεγγύη;

Δυστυχώς όμως, ακόμη κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου, ακούγοντας τους λεονταρισμούς του Τσίπρα και του Καμένου, τις σοφιστείες του Λαφαζάνη, και τις εξυπνάδες του Τατσόπουλου, και της Δούρου.

Για να μην μιλήσω και για την Ζωζώ Κωνσταντοπούλου…. και βραδιάσουμε.

Την ώρα που από κοντά καραδοκεί και το έτερον θηρίο, αυτό της Χρυσής Αυγής, έτοιμο να μας δέσει χειροπόδαρα με την πρώτη ευκαιρία.

Πρέπει  να ξυπνήσουμε, και μάλιστα πάραυτα.

Που βάλαμε όμως εκείνο το ξυπνητήρι;

Strange Attractor