Οι παπαρούνες της Τουρκίας.

Ανάμεσα στις έξι χώρες του κόσμου που καλλιεργούν νόμιμα την παπαρούνα, υπό την επίβλεψη του ΟΗΕ, η Τουρκία έχει το μεγαλύτερο μερίδιο.

Η Ινδία όμως είναι αυτή που παράγει το περισσότερο όπιο που χρησιμοποιούν οι φαρμακευτικές βιομηχανίες του πλανήτη, παρασκευάζοντας κοδείνη μορφίνη, ναρκοτίνη, παπαβερίνη, κλπ.

Οι τουρκικές καλλιέργειες οπίου, ισοδυναμούν με το 54% των συνολικών του κόσμου, σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία της χώρας,

Οι υπόλοιπες χώρες είναι η Ινδία, η Γαλλία, η Αυστραλία, η Ισπανία, και η Ουγγαρία. Οι Τουρκία και Ινδία θεωρούνται οι πλέον παραδοσιακές χώρες καλλιέργειας του συγκεκριμένου είδους.

Σχεδόν 70.000 Τούρκοι αγρότες σε 13 επαρχίες, και σε συνολική έκταση 700 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων απασχολούνται με την νόμιμη καλλιέργεια της παπαρούνας, κι αυτό είναι το ανώτατο όριο που επιτρέπει ο ΟΗΕ.

Η παγκόσμια κατανάλωση οπιούχων, που αποτελούν φυσικές χημικές ουσίες της παπαρούνας, και που χρησιμεύουν για ιατρικούς και επιστημονικούς σκοπούς, είναι περίπου 350 τόνοι τον χρόνο. Ο μεγαλύτερος εισαγωγέας είναι η Αμερική, που εισάγει το 80% των αποθεμάτων της από την Τουρκία και την Ινδία.

Η Τουρκία μπορεί να καλύψει το 30% των παγκόσμιων αναγκών.

Προς το παρόν εκμεταλλεύεται 25.000 τόνους σπόρου παπαρούνας, από τους 40.000 που υπάρχουν συνολικά.

Μάλιστα, οι Τούρκοι προσπαθούν να εξελίξουν αποδοτικές και με υψηλή διατροφική αξία ποικιλίες του συγκεκριμένου φυτού.

Τον περασμένο αιώνα, η παραγωγή οπίου ήταν πηγή έντονων τριβών μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ. Η Οθωμανική αυτοκρατορία, καθώς και η διάδοχός της Τουρκία, είχαν περιορίσει τις εν λόγω καλλιέργειες το 1912, το 1925, και τα 1931. Η πιο πρόσφατη διένεξη μεταξύ των δυο χωρών, όσον αφορά στην παραγωγή οπίου σημειώθηκε την δεκαετία του 1970.

S.A.

Stratrisks