Στη Σμύρνη Λέλα,
Ηρώ στη Σαλονίκη,
στο Βόλο Κατινίτσα έναν καιρό…
Τώρα στα Βούρλα με φωνάζουν Νίκη…
Ο τόπος μου ποιος ήταν? Ποιοι οι δικοί μου?
Αν ξέρω ανάθεμά με!
Σπίτι, πατρίδα μου έχω τα μπορντέλα…
Ως κι οι αθώοι χρόνοι οι παιδικοί μου
θολές σβησμένες ζωγραφιές
κι είναι αδειανό σεντούκι η θύμησή μου!
Το σήμερα χειρότερο απ`το χτες
και τ`αύριο απ` το σήμερα θε νάναι…
Φιλιά από στόματα άγνωστα, βρισιές
κι οι πολιτσμάνοι να με τραβολογάνε…
Γλέντια, καβγάδες ως να φέξει,
αρρώστιες, αμφιθέατρο του Συγγρού
κι ενέσεις 606.
Πνιγμένου καραβιού σάπιο σανίδι
όλη η ζωή μου του χαμού…
Μ`από την κόλασή μου στο φωνάζω:
Εικόνα σου είμαι, Κοινωνία, και σου μοιάζω.
Γαλάτεια
Καζαντζάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου