Λίγο οξυγόνο ακόμα...

Με τρεις ψήφους πέρασαν τα μέτρα. Εξοντωτικά, άδικα, βάρβαρα, όπως θέλετε πείτε τα, αλλά μονόδρομος. Γιατί δε μιλάμε για την Ελλάδα του 2010. Μια Ελλάδα την οποία δεν είχαν ακόμα προλάβει να θάψουν τόσο βαθιά οι κηπουροί του ΓΑΠ. Μιλάμε για την Ελλάδα της τελευταίας ευκαιρίας.

Μια τελευταία ευκαιρία για να φανούμε αξιοπρεπείς και αξιόπιστοι. Για να ξέρουμε ότι θα ματώσουμε, θα ιδρώσουμε, θα πονέσουμε... αλλά με έναν σκοπό. Όχι για να φορέσει υπουργικό συνολάκι η Δούρου και να καταλάβει τα χειμερινά ανάκτορα ο καπετάν Κουράκης. Ούτε για να γίνει η Ελλάδα ένα απέραντο ρινγκ προπόνησης των Χρυσαυγιτών πάνω στον κλεφτοπόλεμο ενάντια σε ορδές Πακιστανών. Ούτε για να φέρει τους φίλους του ο Ανέλλην για να μασαμπουκιάσουν με την ξεφτιλισμένη εθνική περιουσία.

Για να έχουμε ελπίδα. Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Τώρα αρχίζει ο αγώνας. Αλλά αγώνας. Όχι χορός του Ζαλόγγου.

147 παρ' ολίγο φονιάδες από τη μία...

Λίγη ανάσα από την άλλη...

Τις διαγραφές και τα παρασκήνια αύριο... Απόψε ας κοιμηθούμε ήρεμοι πως, αύριο τουλάχιστον, ακόμα θα υπάρχει Ελλάδα.

TopGunZ