Επανάσταση εκ του ασφαλούς....

Κάποτε ο κόσμος διαδήλωνε στις διαδηλώσεις, και διαμαρτύρονταν συμμετέχοντας στις πορείες, και στις διάφορες εκδηλώσεις,  που γίνονταν επί τούτου.

Οι οργανωμένες διαμαρτυρίες αποτελούν βασικό στοιχείο της δημοκρατίας, και έτσι πρέπει να είναι.

Παντού εκτός από την Ελλάδα.

Έτσι, στην αρχή «βεβηλώθηκε» η ημέρα που τιμάμε την εξέγερση του πολυτεχνείου, και που αν μη τι άλλο θα έπρεπε να είναι μια ημέρα απόδοσης τιμών και σεβασμού σε κάποιους ήρωες.
Στη συνέχεια ξεφτιλίστηκε και ο θεσμός των εγκαινίων της ΔΕΘ, που από μια απλή έναρξη «εμποροπανήγυρης», κατέληξε να θεωρείται πεδίο αντιπαράθεσης και διαμαρτυρίας του κάθε πικραμένου, και παραδόθηκε στις μολότοφ, στα ΜΑΤ, και στις κλούβες, εξοβελίζοντας στον κάλαθο της ιστορίας την μαύρη μπύρα και τα λουκάνικα, που την χαρακτήριζαν όταν ήμουν μικρός….. Χώρια τα συγκρουόμενα, και τα γκο καρτ!
Και τώρα τελευταία έχουμε ξεφτιλίσει έναν ακόμη θεσμό, δηλαδή τις παρελάσεις των εθνικών μας επετείων.
Όπου αντί να τις παρακολουθούμε (άμα θέλουμε) για αυτό που συμβολίζουν, τις καταστήσαμε κι αυτές πεδίο πολιτικής αντιπαράθεσης, σύγκρουσης, και έκφρασης της κάθε λογής αγανάκτησης.
Τόσο τις στρατιωτικές, όσο και τις μαθητικές.
Λες και δεν υπάρχουν άλλες ευκαιρίες για να εκδηλώσουμε την «οργή»μας απέναντι στο … κατεστημένο.
Διάβαζα σήμερα λοιπόν, για ένα ακόμη φρούτο που ευδοκιμεί τελευταία, και δεν είναι άλλο από τους «επαναστάτες» δεκαεξάρηδες μαθητές , αυτούς με το ζελέ στο μαλλί, τα τατουάζ στον λαιμό, τα σκουλαρίκια στη μύτη, τα μάικρο μίνι, και τα σινιέ παπούτσια, που αποφασίζουν όλο και πιο συχνά να το παίξουν «αντάρτες πόλεων», άλλοτε μουντζώνοντας τους επισήμους, άλλοτε γυρίζοντας το κεφάλι τους αλλού, και άλλοτε σηκώνοντας ψηλά την γροθιά, την ώρα που παρελαύνουν.
Κάτι σαν Malcolm X, ή Angela Davis δηλαδή… αλλά στο πιο ανώδυνο.
Προφανώς οι καταλήψεις δεν τους γεμίζουν πια, και ανακάλυψαν ένα νέο και πιο λαμπρό πεδίο επαναστατικής γυμναστικής, αφού οι κάμερες καραδοκούν.
Και άντε τα παιδιά είναι παιδιά, και μέσα στο γενικότερο κλίμα της ανομίας και της ατιμωρησίας που χαρακτηρίζει τα πάντα, βρήκαν μια εύκολη διέξοδο να ξεχωρίσουν, να ξεδώσουν, και να το παίξουν ευαίσθητοι πολίτες εκ του ασφαλούς.
Ναι, αλλά πολλές φορές τους ενθαρρύνουν και οι γονείς, ή οι καθηγητές τους….
Μα είναι δυνατόν;

Έτσι, διαβάζω πως: «Αντιδράσεις και πολλές συζητήσεις στην τοπική κοινωνία του Πύργου, προκαλεί η απόφαση της διευθύντριας του 2ου Λυκείου, να αποβάλει μια 17χρονη μαθήτρια, που στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου, ύψωσε τη γροθιά της σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Στην περσινή παρέλαση της 25ης Μαρτίου είχε παρελάσει υψώνοντας το χέρι και κάνοντας το σήμα της νίκης. Τότε είχε δεχθεί παρατηρήσεις. Τώρα αποβλήθηκε, και μάλιστα προχώρησε και σε δηλώσεις προς τα ΜΜΕ»!
«Η Λυκειάρχης», είπε, « δεν είναι δικαστής να μοιράζει ποινές. Είναι εκπαιδευτικός, πρέπει να παρέχει γνώσεις και να παιδαγωγεί. Να δημιουργεί αυριανούς ενεργούς ελεύθερους πολίτες που θα υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους. Τιμωρήθηκα γιατί υπερασπίστηκα τη ζωή και την αξιοπρέπεια», ανέφερε μεταξύ άλλων σε δήλωσή της η μαθήτρια. (Ούτε η Δούρου να ήταν).
Στο πλευρό της στάθηκαν και οι συμμαθητές της, που προσωρινά έκλεισαν (!!!!) το σχολείο, αλλά υπό την απειλή που δέχθηκαν πως θα χάσουν την πενταήμερη… υποχώρησαν!



Τόσο καλά!!!!
Να σημειωθεί, πως η 17χρονη είναι κόρη εκπαιδευτικού.
Κάποιου εκπαιδευτικού που μάλλον θα έπρεπε να της έχει πει πως καλή η επανάσταση, αλλά εκεί που πρέπει.
Όχι μέσα στα πλαίσια εντελώς διαφορετικών «θεσμών».
Και εν πάση περιπτώσει, τι επανάσταση να κάνεις, όταν είσαι ενταγμένη σε ένα «καθεστωτικό» σχολικό περιβάλλον, και συμμετέχεις σε αυτό, προκειμένου να προχωρήσεις, και να προκόψεις;
Θέλεις να είσαι επαναστάτης; Κάντο. Αλλά με το τίμημα που αναλογεί σε μια τέτοια πράξη, και στάση ζωής.
Επαναστάτες ήταν αυτοί που διακινδύνευαν τις ζωές τους, και την ελευθερία τους, όχι απλά το ζελέ στο μαλλί τους.
Αλλιώς, μου θυμίζουν μια παλιά πολύ καλή φίλη που δήλωνε αναρχική, και διατυμπάνιζε παντού το πόσο αντικαθεστωτική είναι, ως στάση ζωής!
Την ίδια ώρα που πλήρωνε κανονικά την ΔΕΗ της, τον ΟΤΕ της, την ύδρευση, την εφορία, τα δυο κινητά που είχε, κλπ.
Πέρσι μάλιστα, οργανώθηκε και στους αγανακτισμένους, έξω από τον λευκό πύργο!
Μέχρι που άρχισε να βρέχει, και φοβήθηκε για την βαφή της.
Τόσο αναρχική δηλαδή…..

Strange Attractor