Οι θερμότερες ευχές πάνε στο λαό μας και στη χώρα μας που πληρώνει εδώ και μια τριετία τα λάθη του παρελθόντος όπως αυτά μετουσιώθηκαν στο πρόσωπο σαλτιμπάγκων και απατεώνων πολιτικών, κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών, ανερμάτιστων opinion makers και celebrities και μιας διαρκώς παραπαίουσας πνευματικής (ψευτο)ελίτ. Ανθρώπων που, στην τελική, εμείς κρατούσαμε "ζωντανούς".
Ειδικά σε όσους έπνιξε η κρίση χωρίς να φταίνε. Δε μιλάω για τους χρυσοκάνθαρους του Δημοσίου που ζορίστηκαν όταν άρχισαν να παίρνουν απλά παραπάνω (και όχι πολλαπλάσια) από τον Ιδιωτικό, ούτε τους συνταξιούχους των 10 και 20 χρόνων, πόσο δε μάλλον τα λαμόγια που είδαν τα κέρδη τους να εξανεμίζονται και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους που δεν τους ένοιαζε τόσα χρόνια αν το αφεντικό τους φοροδιέφευγε αρκεί να τσιμπούσαν την αδειούλα τους. Μιλάω για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και τους υπαλλήλους τους, των οποίων οι επιχειρήσεις έκλεισαν γιατί δεν ήταν κρατικοδίαιτες ή γιατί έκαναν το λάθος να πληρώνουν όλες τους τις υποχρεώσεις. Τους δημοσίους υπαλλήλους που προσφέρουν πραγματικά και είδαν τους μισθούς τους να πέφτουν δραματικά επειδή δεν ήταν απόφοιτοι δημοτικού σε κάποια ΔΕΚΟ ή καθαρίστριες από το Ουζμπεκιστάν. Τους νέους, όχι απλά γιατί τα όνειρά τους πνιγήκανε, αλλά κυρίως γιατί η μόνη τους διέξοδος ήταν η θολοκουλτούρα της μιζέριας και του μίσους όπως αυτή εκφράζεται από το μεταπολιτευτικό γυφταριό της αριστεράντζας και από τα ξαδερφιά τους στην άλλη πλευρά, τη μαύρη, του νομίσματος του φασισμού.
Εύχομαι ιδιαιτέρως τα καλύτερα στους ανθρώπους που αξίζουν και έχουνε να δώσουν, αλλά χάσανε την πορεία τους. Σε αυτούς που αντί να βάλουν χέρι να κρατήσουμε όρθια την Ελλάδα, γιατί μπορούν, αρκούνται να διαρυγνύουν τα ιμάτιά τους, αγανακτισμένοι, εξοργισμένοι, χτυπημένοι, ίσως όμως όχι αρκετά για να δουν την αλήθεια, από την κρίση. Άνθρωποι που αντί να καλούν τον κόσμο στο ξύπνημα το πραγματικό, οδύρονται για κακούς Γερμανούς και φαντάσματα της μεταπολίτευσης, μιζεριάζουν πίσω από αριθμούς, νομικές ορολογίες και παλαιοκουμουνιστικά τσιτάτα για κρεμάλες και άλλα Μαριαντουανετίστικα, μην έχοντας το θάρρος να πούνε ένα μπράβο στο μικρό λιθαράκι, γιατί χάνουν τη ζωή τους περιμένοντας το μάννα εξ' ουρανού κάποιας χαμένης επανάστασης. Ειδικά σε αυτούς τους ανθρώπους εύχομαι καλά μυαλά, ή μάλλον τα καλά μυαλά που έχουνε να τα χρησιμοποιήσουνε όπως τους αξίζει.
Αλλά και στους άλλους θα ευχηθώ. Σε αυτούς που εκμεταλεύτηκαν τον πόνο ενός λαού για να αναρριχηθούν από τα υπόγεια της καλτ μονοψήφιας πολιτικής υποκουλτούρας στις πρώτες θέσεις της διεθνώς αλαλάζουσας και ασκόπως υπάρχουσας ελίτ του λαϊκισμού. Σε αυτούς που έφτυσαν αρχές και αξίες, που ούτως ή άλλως γραμμένες της είχανε, και λανσάρανε το πατριωτικό καβουράκι της τζάμπα μαγκιάς με μόνη αποστολή να δέσουν τα χέρια όποιας ελπίδας είχαμε να ανασάνουμε. Σε ξιπασμένους κοιλαράδες της μεταπολιτευτικής πνευματικής σήψης που την είδαν στα γεράματα Ροβεσπιέροι. Σε όλους όσους συμμετείχαν στο φαγοπότι με διπλά στομάχια πετώντας στο λαουτζίκο ψίχουλα για να εθιστεί στο μικρό αλλά εύκολο κέρδος της κρατικής ανυποληψίας. Σε όσους ευθύνονται για τα είδωλα του τίποτα που λατρεύουμε σήμερα και για την παιδεία του καθόλου. Σε όλους αυτούς εύχομαι το 2013 να μπορέσουν να βρουν βαθιά πηγάδια και μεγάλες πέτρες για να συρθούν και να κρυφτούν. Γιατί ενδέχεται και να ξυπνήσει ο λαός. Όχι όμως για να κυνηγήσει όποιον του υποδεικνύουν καρπαζοεισπράχτορες επαναστάτες του καναπέ, μίσθαρνα της ηλεκτρονική, έντυπης και λοιπής δημοσιογραφίας και Πόντιοι Πιλάτοι της πολιτικής σκηνής. Αλλά για να κυνηγήσει τους ίδιους.
Σε εμάς εδώ στον Ορθογράφο θα ευχηθώ καλά κουράγια και ορθές πένες. Και πιο συχνές τσιπουροκατανύξεις. Στους δε φίλους και αναγνώστες μας, ακόμα μεγαλύτερα κουράγια για να μας ανεχτείτε και μέσα στο 2013.
Τέλος, να ευχηθώ στον Καπετάνιο. Να έχει γερό συκώτι να αντέχει το γέλιο που θα του προκαλούν οι κατηγορίες του σκυλολοϊού της δραχμής, ατσάλινα νεύρα για να ανέχεται τον Άμποτ και τον Κωστέλλο, δυνατή καρδιά για να συνεχίζει να αγκαλιάζει κάθε ελιά, κάθε καράβι και κάθε αμπέλι που είναι ο κάθε ένας από εμάς και πίστη σε όσους τον πιστεύουμε και τον στηρίζουμε να συνεχίσει αυτήν τη δύσκολη ρότα στην οποία άλλοι μας πετάξανε, αλλά αυτός πρέπει να διανύσει, ανάμεσα σε Σκύλες και Χάρυβδες.
Τον Πολύφημο τον τυφλώσαμε, τον ασκό του Αιόλου τον σφραγίσαμε και τις Σειρήνες τις σιωπάμε σιγά σιγά, κι ακόμα κι αν μείναμε με μια σχεδία μόνο, τούτο μας εύχομαι περισσότερο από όλα, να αρχίσει μέσα στο 2013 η Ιθάκη μας να φαίνεται, έστω και αχνά...
Με αγάπη για το 2013, TopGunZ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου