Τα αστικά αντανακλαστικά.

Συχνά αναφύεται σε συζητήσεις η απορία, γιατί οι αντιδράσεις των Ελλήνων σε όσα δύσκολα βιώνουν, αν εξαιρέσει κανείς την βραχύβια περίοδο των «Αγανακτισμένων», ήταν υποτονικές ακόμα και σε σχέση με άλλους λαούς που διαχειρίζονται ανάλογες καταστάσεις.

Η απάντηση μπορεί να αναζητηθεί και στους λόγους που μέσα σε ένα μήνα εκτόξευσαν εκλογικά τη ΝΔ, τον περασμένο Ιούνιο, κατά 11%, για να τη διατηρούν σε αυτά τα επίπεδα ακόμα και μετά το νέο σκληρό πακέτο μέτρων, δίνοντας της μάλιστα και θετικές προοπτικές εξέλιξης της επιρροής της.

 

Τα αστικά αντανακλαστικά είναι πολύ πιο ισχυρά από όσο ορισμένοι θεωρούν, κι αυτό επειδή στη χώρα μας, η ύπαρξη μιας ευρείας μεσαίας τάξης δεν είναι μια τόσο παλιά κατάκτηση, όπως σε άλλες ανεπτυγμένες Ευρωπαϊκές χώρες.

Δεν πρόκειται παρά για τους γονείς και τους παππούδες της σημερινής νεολαίας, που κυρίως μέσω της αστυφιλίας των προηγούμενων δεκαετιών, με το δημόσιο τομέα να απορροφά μεγάλο μέρος αυτού του μετακινούμενου εργατικού δυναμικού, απεμπόλησαν την αγροτική καταγωγή τους για ένα νέο πιο αστικό προφίλ.

Παρά την εκτίναξη της ανεργίας και την έκρηξη των επισφαλειών στα δάνεια, μεγάλο μέρος της κοινωνίας αντιμετωπίζει με στωικότητα (παρά την εσωτερική αντίδραση) τις εξελίξεις, όσο θεωρεί ότι η σύγκριση της προσωπικής του διαδρομής προς την παρούσα κατάσταση με τη δυνητική πιθανή πορεία του στο χρόνο, του αφήνει μια θετική τελική αποτίμηση.

Κοινώς, ακόμα κι ο στραπατσαρισμένος αστός υπερισχύει της αγροτικής ανασφάλειας που πολλοί κουβαλούν ως νεανικό βίωμα.

Η διαχείριση αυτής της νοοτροπίας είναι κι ένα από τα μεγάλα προβλήματα του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι’ αυτούς τους πολίτες η ευνομία και η ασφάλεια παίζουν εξίσου σημαντικό ρόλο με την αποκατάσταση του οικονομικού κλίματος.

Οι διφορούμενες προσεγγίσεις που γεννούν ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια είναι η απόλυτη συνταγή αποτυχίας.

Πως όμως να συμβιβάσεις το αντιεξουσιαστικό και κρατικιστικό περίβλημα δεκαετιών με την ανάγκη έκφρασης ευρύτερων αστικών στρωμάτων;

Είναι δεδομένο ότι όσο το σχοινί τραβά από τη μια μεριά τόσο χαλαρώνει από την άλλη.

Όσα κέρδη θα διατηρείς συντηρώντας το ένα προφίλ, τόσες ή και περισσότερες απώλειες θα έχεις από την άλλη μεριά του λόφου.

Γι’ αυτό και η δυναμική εξουσίας για το ΣΥΡΙΖΑ είναι εκ των πραγμάτων όνειρο θερινής νυκτός.

Από τη στιγμή μάλιστα που ο σοσιαλδημοκρατικός πόλος έχει μετατοπιστεί από ακραίους λαϊκισμούς και βερμπαλισμούς του παρελθόντος, ένα κοινό που για λόγους κομματικού πατριωτισμού αντιδρούσε στα αυτονόητα, συνήθως εντελώς υποκριτικά, τείνει ευήκοα ώτα σε ρεαλιστικές προτάσεις ακόμα κι αν προέρχονται από τους αντιπάλους των συγκρούσεων μιας άλλης εποχής.

Μένει λοιπόν στη ΝΔ να αρπάξει την ελπίδα που δείχνει να ανακτά η κοινωνία, περιμένοντας απτά αναπτυξιακά αποτελέσματα και σταδιακό περιορισμό της ανεργίας από τη μια, και εμπέδωση κλίματος ασφάλειας από την άλλη, για να εκφράσει δυναμικά το σύνολο του αστικού τόξου.

Κωνσταντίνος Μανίκας

Το Βήμα