Το σπέρμα του θηρίου, και η … καγκουριά!

Ήταν ένα από τα καλοκαίρια των αρχών των ‘80ς, που τα θυμάμαι σαν χθες.

Καθόμαστε σαχλαμαρίζοντας με τους φίλους μου στην πλατεία Ναβαρίνου της Θεσσαλονίκης, όταν έσκασε σαν βόμβα η σύλληψη του «δράκου», που βίαζε και σκότωνε γυναίκες (άγνωστο με ποια σειρά)!

 

Όπως όλοι, έτσι κι εμείς πέσαμε από τα σύννεφα, όταν αποδείχθηκε πως ο δράκος ήταν ένας ευπαρουσίαστος, σοβαρός, ευθυτενής, δόκιμος των καταδρομών! Ο περίφημος πλέον Παπαχρόνης.

Μα είναι δυνατόν; Αναρωτιόμαστε μέσα στην νεανική μας αφέλεια.

Σε μια εποχή πολύ πιο ανοιχτή κοινωνικά, χωρίς τον φόβο του AIDS να έχει ακόμη επιβληθεί πλήρως, με μια νεολαία που είχε ακόμη αρκετά κατάλοιπα από την χούντα, την φτώχια, και την στέρηση, και άρα έβγαζε τα απωθημένα της, και σε μια Θεσσαλονίκη γεμάτη από νιάτα και πιο ειδικά από φοιτήτριες εξ επαρχίας που ερχόμενες  για πρώτη φορά σε πόλη μόνες τους, αισθάνονταν επιτέλους ελεύθερες να «ζήσουν το όνειρό»…  η ιδέα ότι κάποιος έπρεπε να βιάσει γυναίκα, για να ικανοποιηθεί σεξουαλικά, μας φαίνονταν επιστημονική φαντασία. Κάτι το απίστευτο…. Παραβίαση ανοιχτών θυρών!

Αργότερα, μεγαλώνοντας, διαβάζοντας, και ζώντας περισσότερα, συνειδητοποίησα ότι η περίπτωση Παπαχρόνη ήταν ιδιάζουσα, και δεν θα μπορούσε να κριθεί με την λογική.

Πιστεύω πως είναι περίπτωση ψυχικής πάθησης, ή εγκεφαλικής χημικής ιδιομορφίας που χρήζει ψυχιατρικής ερμηνείας, και ίσως και φαρμάκων.

Υπάρχουν δηλαδή περιπτώσεις, φυσιολογικών κατά τα άλλα ανδρών, πολλές φορές μορφωμένων, ακόμη και οικογενειαρχών, που έχουν μέσα τους το μικρόβιο.

Που είναι άρρωστοι, και που βρίσκουν ικανοποίηση μόνο αν ταπεινώσουν ή επιβάλλουν τον ανδρισμό τους στις γυναίκες.

Βέβαια, ακόμη πιο «άρρωστη» είναι και η περίπτωση των γυναικών εκείνων, που αμέσως μετά την σύλληψη του «τέρατος» τον πλημμύρισαν με γράμματα θαυμασμού, έρωτα, ακόμη και με προτάσεις γάμου.

Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.

Είμαι σίγουρος, πως αν τότε υπήρχε η Τατιάνα και τα λοιπά μεσημεριανάδικα, μπορεί και να γίνονταν χαμός, εκ μέρους των σαλεμένων γυναικών, για το νέο ίνδαλμα….

Τα πάνελ μπορεί να ζητούσαν και την άμεση αποφυλάκισή του.

Ή αν υπήρχε Σύριζα και Δούρου, να έριχναν το φταίξιμο στην άτιμη την κοινωνία και στο ανάλγητο κράτος, που πατάνε τους νέους, και τους πνίγουν τα όνειρα….

Ή κατ’ άλλους, μπορεί να φταίγανε οι κακοί Εβραίοι, που εκείνο τον καιρό είχαν εισβάλλει στον Λίβανο για να κατατροπώσουν τους Παλαιστίνιους (άραγε ο Κουράκης που ήταν τότε);

Τέλος πάντων, ο Παπαχρόνης συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε, και από ότι ξέρω είναι ήδη ελεύθερος εδώ και καιρό. Αν βέβαια ήταν στην Αμερική, ακόμη θα μετρούσε δεκαετίες για να βγει…

Αλλά είπαμε, είμαστε «δημοκρατικόν και φιλεύσπλαχνον έθνος»!

Η περίπτωση όμως του μαλάκα της Ξάνθης είναι διαφορετική.

Και δεν χρειάζεται ειδικές επιστημονικές αναλύσεις και έρευνες.

Από όσα διάβασα εδώ κι εκεί, πρόκειται για την κλασική περίπτωση κάγκουρα, που δυστυχώς ευδοκιμεί στη χώρα μας, όπως σχεδόν και στις περισσότερες «υπανάπτυκτες» χώρες.

Μιλάμε για παιδί που μετά βίας τελείωσε το δημοτικό, που κυκλοφορούσε με πειραγμένο παπάκι, και με πορτοκαλί φλάι μπουφάν, με χαίτη, και με σκουλαρίκι, πιστεύοντας ότι όλα στη ζωή αρχίζουν και τελειώνουν στο γήπεδο, και για τα πιο σοφιστικέ του είδους του … στα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τις τσόντες!

Και τέτοια νεαρά παιδιά υπάρχουν κατά χιλιάδες.

Τα βλέπω συνεχώς μπροστά μου, φορτωμένα στη μαγκιά και στον τσαμπουκά, και πάντα συνοδεύονται από κάποιο κοριτσάκι σαν τα κρύα τα νερά, πλην όμως με μυαλό κουκούτσι.

Το πώς είναι δυνατόν, αυτού του είδους τα αγόρια να βρίσκουν «γκόμενα» ξεφεύγει των διανοητικών μου ικανοτήτων.

Αλλά βρίσκουν.

Και οι σχέσεις που έχουν με αυτές, είναι ανάλογες με εκείνες που έχουν ανδρικές παραβατικές ομάδες όπως  είναι οι Hell’s Angels της Αμερικής και άλλες παρόμοιες, που έχουν μελετηθεί εκτενώς σε ανθρωπολογικό και κοινωνιολογικό επίπεδο.

Σχέσεις αφέντη σκλάβου, όπου οι γυναίκες αποτελούν ιδιοκτησία κάποιου μέλους, αλλά και της ομάδας δευτερευόντως.

Και μάλιστα το γουστάρουν (οι γυναίκες).

Μια τέτοια νοοτροπία μισογυνισμού επικρατεί και στο επίπεδο του νεοέλληνα κάγκουρα, που βρίσκει γήπεδο και παίζει.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Ξάνθης, έχουμε τις αναρτήσεις του «γαμιά» στο Facebook, την ονομασία του μανάβικού του, αλλά και το ποινικό του μητρώο.

Και όλα αυτά, ενώ είχε ήδη σοβαρό δεσμό(!) τα τελευταία πέντε χρόνια.

Και χωρίς κανένας από αυτούς που είναι υπεύθυνοι και αρμόδιοι, τόσο για την ανατροφή του, όσο για την εκπαίδευσή του, να αντιληφθούν τίποτα.

Ένα αγράμματο παιδάκι, που κυκλοφορεί όπως κυκλοφορούσε αυτό το κτήνος, με παρελθόν σεξουαλικής βίας, με διατυπωμένες απόψεις περί μαγκιάς και ανδρισμού, με ποινικό μητρώο… κυκλοφορούσε ελεύθερο κι ωραίο, χωρίς να ανησυχήσει κανείς.

Και δεν μιλάω για τους γονείς του, αφού αυτοί μάλλον έχασαν το παιχνίδι από νωρίς.

Δεν μιλάω για κοινωνικές υπηρεσίες, κλπ που στην Ελλάδα αποτελούν ανέκδοτο.

Μιλάω για τον μόνο θεσμό που ένα τσογλάνι σαν κι αυτό θα μπορούσε να νιώσει τον στοιχειώδη φόβο.

Μιλάω για την αστυνομία, που θα έπρεπε να τον έχει από κοντά, και όχι χύμα στο κύμα, να ζει μέσα στην ελευθεριότητα, με αποτέλεσμα να βιάσει και να κάψει ζωντανή μια αθώα κοπέλα μπροστά στο ίδιο της το σπίτι, με την οικογένειά της να κοιμάται ήρεμη δυο ορόφους πιο πάνω.

Το απόλυτο θρίλερ.

Δυστυχώς, είμαστε μπανανία.

Και άντε, μας αρέσει να λέμε ότι είμαστε παραδοσιακή κοινωνία, με ισχυρούς οικογενειακούς δεσμούς, που δεν χρειαζόμαστε αμερικανιές τύπου ψυχανάλυσης, κοινωνικών λειτουργών, κλπ.

Αποδεικνύεται όμως, ότι ακόμη και σε πολύ μικρές κοινωνίες, όπου υποτίθεται ότι όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, το σπέρμα του θηρίου και της εγκληματικής απανθρωπιάς ζει και βασιλεύει.

Χωρίς να πάρει κανένας χαμπάρι.

Αν και τα καμπανάκια χτυπάνε τρελά εδώ και καιρό….

Strange Attractor

ΥΓ- Και όποιος νόμιζε ότι η φυλακή θα τον συνέτιζε, ή ότι εκεί θα έσφιγγαν λίγο οι κώλοι, φαντάζομαι πως θα άλλαξε γνώμη όταν άκουσε χθες τον κάγκουρα να δίνει ζωντανή τηλεοπτική συνέντευξη(!) μέσα από τις φυλακές!!!!!

Σαν κανονικός σταρ δηλαδή….