Ο Αλέξης, ο Γιωργάκης και τα αιώνια τραχτέρια…..

Βλέποντας αυτές τις μέρες τα πλάνα των αγροτικών κινητοποιήσεων, αυτό που μου έκανε την μεγαλύτερη εντύπωση ήταν ο Αλέξης (εσωτερικού).

 

Όχι επειδή έβαλε μυαλό, και κατέβασε τους αυτοκρατορικούς τόνους, πραγματοποιώντας ομιλία στη βροχή χωρίς κανένας παρατρεχάμενος να του κρατάει την ομπρέλα…

Όχι… Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η ίδια η παρουσία του εκεί στα μπλόκα.

Και μάλιστα χωρίς τον Στρατούλη (αλήθεια, που εξαφανίστηκε αυτή η ψυχή);

Λες και υπάρχει κάποιο ειδικό φροντιστήριο για μελλοντικούς, ή γενικά υποψήφιους πρωθυπουργούς, που τους μαθαίνει πώς να πράττουν και τι να λένε.

Έτσι, ο Αλέξης (εξ.), μετά την επίσκεψή του στη διεθνή φωλιά του θηρίου (ΔΝΤ), και μετά την περιοδεία του στα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων, όπου τα είπε «χύμα και τσουβαλάτα» στους Σόιμπλε και σία, επανήλθε στα φυσιολογικά του στέκια, και στις φυσιολογικές του συνήθειες, δηλαδή να πουλάει φύκια και μεταξωτές κορδέλες στους ιθαγενείς, παριστάνοντας τον (γιαλαντζί) Τρότσκι.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση πήγε να προσφέρει χάντρες και καθρεφτάκια στους αγρότες, συνομιλώντας μάλιστα με τον αλήστου μνήμης Μπούτα (αυτόν με τα πάσα ελευθέρας), και παίζοντας ξανά τον ρόλο του επαναστάτη χωρίς αιτία.

Δώστου δηλαδή του Αλέξη καταλήψεις και μπλόκα, και αμέσως βρίσκεται στο στοιχείο του.

Μόνο για προτάσεις και λύσεις  μη του πεις τίποτα, και για ανάληψη ευθυνών.

Εκεί την κάνει γυριστή.

Η όλη περίπτωση μου θύμισε τον άλλο τον επαναστάτη, εκείνον τον αντιεξουσιαστή, που τον Φεβρουάριο του 2009 είχε συμμετάσχει ενεργά στην «μεγαλειώδη» κάθοδο  των αγροτών από την Κρήτη, που όμως βρήκε άδοξο τέλος στο λιμάνι του Πειραιά, χάρη στα χημικά των ΜΑΤ του Μαρκογιαννάκη (αν θυμάμαι καλά).

Και εκείνος συμπαραστέκονταν ολόψυχα στα δίκαια αιτήματα των αγροτών, ξεχνώντας βέβαια πως πριν από μερικά χρόνια συμμετείχε ως υπουργός σε κυβέρνηση που τους τα ξεφούσκωσε κανονικά, ξεφουσκώνοντας τα λάστιχα των τρακτέρ τους.

Τα είχε ξεχάσει όλα αυτά, και μάλιστα ανέβηκε και ο ίδιος σε τρακτέρ για να δείξει πόσο αλληλέγγυος είναι… και μαζί του  είχε τον περίφημο Μίχα τον αγγλομαθή «Πρίφεκτσουρ, γιου νόου γκρικ Πρίφεκτσουρ ρε»;

Έναν χρόνο μετά έγινε πρωθυπουργός (ο πρώτος στην ιστορία αντιεξουσιαστής) και όχι μόνο ξέχασε τα χημικά που είχε φάει στη μάπα, αλλά και τα ίδια τα δίκαια αιτήματα των αγροτών.

Σήμερα μάλιστα διδάσκει σε αμερικανικά πανεπιστήμια την διαχείριση πολιτικών κρίσεων. Αναρωτιέμαι αν κάνει ειδική μνεία στην πασοκική μέθοδο του ξεφουσκώματος των ελαστικών στους φοιτητές του.

Έτσι λοιπόν και ο Αλέξης, που ζήλεψε τον Γιωργάκη, ανεβαίνει κι αυτός επάνω στα τρακτέρια, υποσχόμενος τα πάντα.

Άλλωστε δεν κοστίζει τίποτα.

Τα λόγια είναι τσάμπα, ειδικά όταν είσαι στην αντιπολίτευση.

Ο συγκεκριμένος έχει υποσχεθεί τόσα πολλά σε τόσους πολλούς, μερικά μάλιστα αντικρουόμενα μεταξύ τους, που ακόμη κι αν θέλει ποτέ να τα εφαρμόσει δεν θα μπορεί διότι την μια λέει το ένα και την άλλη το άλλο, και σίγουρα έχει μπερδευτεί και ο ίδιος.

Άκουσα χθες και τον Κιμούλη, που τον στηρίζει με το καλλιτεχνικό του βεληνεκές, να μας λέει πως μόνο ο Αλέξης ξέρει, και μόνο αυτός μπορεί να μας σώσει καταργώντας το μνημόνιο!

Για το πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο, μας παρέπεμψε (τρεις φορές) σε ένα αριστερό (συριζέικο σάιτ), αφού βαριέται (λέει)  να επαναλαμβάνει συνεχώς τα ίδια και τα ίδια.

Ένας αληθινός θεατρίνος στο νεοελληνικό  θέατρο  του παραλόγου.

Λες κι αν γίνει πρωθυπουργός αύριο μεθαύριο ο Αλέξης, και ζήσουμε πραγματικές στιγμές κατοχής και πείνας, οι αγρότες θα μπαινοβγαίνουν ελεύθερα με τα τρακτέρ τους στο Μαξίμου, και η Δούρου με τον Λαφαζάνη θα τους υποδέχονται στη πύλη με ροδοπέταλα…

Ακόμη θυμάμαι την μεγάλη αλλαγή του `81… τότε που ο λαός ανέβηκε επιτέλους στην εξουσία, και όλοι ήταν πλημμυρισμένοι από επαναστατικότητα, και η χώρα ήταν γεμάτη από πλέρια δημοκρατία και άφθονα επιτέλους δικαιώματα.

Λίγους μήνες μετά τον Οκτώβρη, και μετά τον αρχικό ενθουσιασμό, όταν άρχισαν τα πρώτα συλλαλητήρια, ξαφνικά όλοι έπεσαν από τα σύννεφα επειδή τα ΜΑΤ… συνέχιζαν να δέρνουν, σαν να μην είχε περάσει ούτε μια μέρα.

Ειδικά οι «γαλάζιοι» ήταν οι πιο σοκαρισμένοι απ όλους, αφού για πρώτη φορά στην νεοελληνική ιστορία, κρατικές δυνάμεις έδερναν, και μάλιστα γερά, δεξιούς…

Δυστυχώς αυτή είναι η πολιτική μας τάξη.

Και ευτυχώς, ο σημερινός πρωθυπουργός είναι ο μόνος που δεν ξεφτιλίστηκε ανεβαίνοντας σε τρακτέρ, ή σε κιούπια γάλακτος, υποσχόμενος σαχλαμάρες, προκειμένου να γίνει πρωθυπουργός.

Αλλά δυστυχώς ο Σαμαράς είναι απλά η εξαίρεση στον κανόνα που θέλει τους πολιτικούς μας πολιτικάντηδες…

Strange Attractor