Ανθρώπινο κρέας μυρίζει…

Αν πριν από λίγα χρόνια μας έλεγαν ότι θα έρθουν ημέρες που θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις και ότι αρκετός κόσμος θα το αποδεχόταν μοιρολατρικά σαν ένα επώδυνο αλλά αναγκαίο μέτρο, θα βάζαμε στοίχημα ότι αυτό δεν γίνεται.

Την εποχή εκείνη μας παραμύθιαζαν, άλλωστε, κάποιοι πολιτικοί για την «ισχυρή Ελλάδα στην Ενωμένη Ευρώπη».

 

Για τη «δυνατή Ελλάδα της ανάπτυξης και της ευημερίας».

Μας έδιναν υποσχέσεις για ανάπτυξη με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, με τους οποίους, τελικά, η χώρα μας βούτηξε πιο βαθιά στα χρέη.

Ξοδεύτηκαν εκατομμύρια για υποδομές που τώρα ρημάζουν.

Και μαζί με αυτές ρημάζουν και οι... υποσχέσεις για ευημερία.

Και, τελικά, ήρθε η ημέρα που οι πολιτικοί τόλμησαν το... ακατόρθωτο και οι περικοπές πέρασαν.

Τώρα, λίγο πριν από τη δόση του δανείου, αρχίζουν οι απειλές για έξοδο από το ευρώ. Και λίγο μετά την καταβολή της δόσης έρχονται οι διαβεβαιώσεις.

«Δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα», λένε οι πολιτικοί.

Και εμείς κοιμόμαστε ήσυχοι.

Μέχρι την επόμενη δόση, οπότε ξυπνάμε από το λήθαργο ή φροντίζουν να μας ξυπνήσουν οι δανειστές της χώρας, που ζητούν και άλλα μέτρα.

Κι ας έχουν φτάσει πια οι πολίτες σε απόγνωση, καθώς με άδεια τσέπη καλούνται να πληρώσουν Εφορία και χαράτσια.

Στη Βουλγαρία, προ ημερών παραιτήθηκε σύσσωμη η κυβέρνηση υπό το βάρος των μαζικών διαδηλώσεων, καθώς δεν ήθελε να ταυτιστεί με μέτρα σκληρής λιτότητας σε βάρος του λαού.

Στην Ελλάδα, όχι μόνο δεν παραιτείται κανείς, αλλά ουδείς τολμά έστω να αναλάβει ευθύνες για τη σημερινή τραγική κατάσταση.

Αντίθετα, βλέπουμε το παράδοξο κάποιοι από τους κυβερνώντες, οι οποίοι τώρα έχουν αναλάβει να «σώσουν» τη χώρα, να είναι οι ίδιοι που τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν σε κυβερνήσεις επί των οποίων η ελληνική οικονομία άρχισε να παίρνει την κάτω βόλτα.

Βλέπουμε ακόμη να αγριεύει και η καταστολή.

Προφανώς, ο εύκολος δρόμος για το κράτος είναι να αντιμετωπίζει εχθρικά και με καταστολή όσους αντιδρούν στα κακώς κείμενα της εποχής μας.

Και προπαντός τους νέους, που εκ των πραγμάτων είναι πιο εξεγερμένοι. Αντί να αναλογιστεί τις δικές του ευθύνες.

Για την ύφεση, τη φτώχεια, την ανεργία, που πυροδοτούν ένα εκρηκτικό μίγμα στην κοινωνία.

Η λύση όμως δεν μπορεί να έρθει με την καταστολή και τον περιορισμό των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων, που εν τέλει περιορίζουν την ίδια την -ποικιλοτρόπως κακοποιημένη μας- Δημοκρατία.

Αλλά με ανάλυση των αιτίων για τη σημερινή κατάσταση και με περισσότερη Δημοκρατία στη βάση της συμμετοχής της κοινωνίας στη λήψη αποφάσεων.

Ο Οδυσσέας Ελύτης έγραφε: «Οταν ακούς "τάξη" ανθρώπινο κρέας μυρίζει».

Γιάννης Λυβιάκης

Ελευθεροτυπία