Εμπρός στο δρόμο που χάραξε η Τζούλια!

Γράφαμε τις προάλλες πως μέσα από την κρίση και την ύφεση, δημιουργούνται νέες ευκαιρίες απασχόλησης στη πολύπαθη χώρα μας.

Κυρίως στον τομέα της πορνείας, αλλά και των ερωτικών ταινιών, κοινώς τσόντες.

Χιλιάδες είναι, λένε, οι νοικοκυρές που κάνουν μια «δεύτερη δουλειά», όπως και οι αιτήσεις συμπατριωτών μας που είναι έτοιμοι να τα δώσουν όλα ενώπιον της κάμερας, προκειμένου να βγάλουν λίγα χρήματα.

Και παράλληλα να διασκεδάσουν.

 

Έτσι, η ανεργία έριξε τις μάσκες και τα ταμπού πολλών, η «ηθική» πήγε περίπατο, και βγήκε επιτέλους στο προσκήνιο αυτό που λέγαμε ως έφηβοι καλαμπουρίζοντας: «Τι ωραία θα ήταν να μας πληρώνουν για να πηδάμε…».

Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε πως η πιο πολυδιαφημισμένη πρόσφατη απόπειρα ανάπτυξης, μας έρχεται από την περιοχή της Λάρισας,  και τον Οίκο Ανοχής «Η Σούλα»!

Ένα από τα επαγγέλματα (λειτουργήματα κατ άλλους)  που μέχρι σήμερα κυριαρχούσαν στην Ελλάδα της καγκουριάς και του κιτς, η οποία είχε πήξει στα σελέμπριτι και στους μαϊντανούς, είναι κι αυτό του ηθοποιού.

Χιλιάδες συνέλληνες ένιωσαν το «κάλεσμα», ακολούθησαν την καρδιά τους, κυνήγησαν το όνειρο, και συνδύασαν την υποκριτική τέχνη με την διασημότητα, αφού στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις, και παράλληλα λατρεύεσαι για αυτό.

Για κάθε νέο της χρυσής εποχής, οι δρόμοι ήταν δυο: Πίστα σε κωλάδικο, ή υπηρέτης της υποκριτικής τέχνης σε φτηνιάρικα σήριαλ…

Για αυτό και επί δυο τουλάχιστον δεκαετίες είχαμε πήξει στις «παραγωγές», στα «σχήματα»,  στους θιάσους, στους σκυλάδες, στα τσιφτετελοπόπ, και στους εν γένει… διάσημους.

Και βέβαια καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή.

Ειδικά αν πέρα από το παντεσπάνι σου προσφέρει και αναγνωρισιμότητα.

Μπορεί και βουλευτιλίκι.

Οπότε πολλοί είδαν φως και μπήκαν.

Άλλωστε, ηθοποιός σημαίνει φως, και λοιπά κουραφέξαλα.

Βέβαια παράλληλα σημαίνει και «ποιώ ήθος», αλλά ποιος δίνει σημασία σε λεπτομέρειες;

Αρκεί να γίνουμε εξώφυλλο, να συζητάνε για εμάς οι «ειδικοί» στα πρωινάδικα και στα πάνελ, και να μας ζηλεύουν και να μας θαυμάζουν οι βαρεμένες νοικοκυρές που βρίσκονται σε κλιμακτήριο, και θεωρούν την Μενεγάκη… Υπατία.

Έτσι δεν είναι;

Ανάμεσα λοιπόν στα άπειρα φρούτα που μεσουράνησαν όλα αυτά τα  χρόνια είναι και η «ηθοποιός» Μαρία Σολομού που ήταν προχθές καλεσμένη στην εκπομπή «Βράδυ» του «γκουρού του τίποτα» Πέτρου Κωστόπουλου, όπου μεταξύ τυρού και αχλαδίου, έκανε επίδειξη των υποκριτικών της ικανοτήτων, και προσποιήθηκε  έναν ερωτικό οργασμό δημοσίως, ξεδιπλώνοντας το πλούσιο της ταλέντο.

Κανονική θεραπαινίδα της τέχνης δηλαδή.

Εκτός κι αν έκανε εμμέσως οντισιόν για τον Σειρηνάκη…. κλείνοντάς του πονηρά το μάτι.

Όπως διαβάζω και στο Βήμα, «λογικά η χθεσινοβραδινή της απόπειρα είχε στόχο να αποδείξει για μία ακόμη φορά πως εκτός από γυναίκα-βαρύμαγκας είναι και γυναίκα σεξουαλικά απελευθερωμένη σε βαθμό τέτοιο που τίποτα δεν τη σταματά.
Φαίνεται πως η ηθοποιός το βρήκε χιουμοριστικό και προχωρημένο το να γελοιοποιείσαι με αυτό τον τρόπο στην τηλεόραση».

Φαίνεται λοιπόν πως τα πράγματα στον καλλιτεχνικό χώρο σφίγγουν απαίσια.

Δεν αρκούν πλέον τα συχνά πάρτι γενεθλίων, οι αισθησιακές  φωτογραφίσεις και τα κοσμικά γκαλά στα σκυλάδικα, τα οποία αναπαράγονται στα trash περιοδικά, για να διατηρηθεί κάποιος στην επικαιρότητα.

Δεν αρκούν οι εκ βαθέων εξομολογήσεις στα διάφορα έντυπα, και οι καταθέσεις ψυχών στα πάνελ, για να μας θυμούνται οι αδηφάγοι φανς που συνεχώς θέλουν «αίμα».

Οι καιροί αγρίεψαν, και απαιτούν πιο δραστικά μέτρα.

Οι κώλοι έσφιξαν, και αν δεν δώσεις κοκό, δεν πληρώνεσαι…

Οπότε κάποιοι προσαρμόζονται στα νέα δεδομένα.

Εξάλλου η γελοιοποίηση είναι υποκειμενική, και είναι ζήτημα βαθμίδων…

Για αυτό και οι άνεργοι ηθοποιοί μας ψάχνουν νέες μορφές έκφρασης.

Άλλοι δηλώνουν ευθαρσώς ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ, πιστοί στην ιδεολογία τους, και άλλοι επιλέγουν εναλλακτικούς τρόπους για να βγάλουν το ψωμί τους, και να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους.

Σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς την σεμνοτυφία θα κοιτάμε;

Εμπρός λοιπόν στον δρόμο που χάραξε πρώτη η καινοτόμος  (και αντιρατσίστρια) Τζούλια (και ακολούθησε η Ντούβλη)..

Εδώ πεινάμε, το βρακί μας θα κοιτάμε να κρατήσουμε, ή τις αρχές μας;

Strange Attractor