Ο περήφανος λαός που έβλεπε τα πουρνάρια να θεριεύουν…

Αν και καπιταλιστική χώρα, εδώ και δεκαετίες η Ελλάδα κάνει τα πάντα για να διώξει τους κακούς καπιταλιστές.

Τα συνδικάτα, σε αγαστή συνεργασία με την μονίμως «οργισμένη» αριστερά, εξαντλούν κάθε μέσο προκειμένου να φύγουν από τη χώρα μας οι «κακές» βιομηχανίες, και να μην τολμήσουν να πατήσουν νέοι επενδυτές.

 

Το μόνο που είχε μείνει ως ένδειξη «βιομηχανίας» τα προηγούμενα χρόνια ήταν οι διάφορες  μικρομεσαίες βιοτεχνίες, που και αυτές λόγω κρίσης ή έκλεισαν ή πήραν την άγουσα για γειτονικές χώρες.

Τώρα με την κρίση, που αναζητούμε επειγόντως κεφάλαια και επενδύσεις, φτάσαμε στο σημείο να επισκεφτεί το μακρινό Κατάρ κοτζάμ πρωθυπουργός, και να ρίξει τα μούτρα του, μπας και μπορέσουμε να προσελκύσουμε κάποια πετροδόλαρα…

Το αποτέλεσμα;

Να κολλήσει το όλο επενδυτικό εγχείρημα των Εμίρηδων, στις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις του …  τοπικού δασαρχείου της Ιθάκης, αφού με βάση την ελληνική νομοθεσία οι εκτάσεις (από πουρνάρια) για τις οποίες ενδιαφέρονταν οι Καταριανοί στο νησί κινδύνευαν με οικολογική καταστροφή.

Το γεγονός ότι όλη η Ελλάδα είναι μια τεράστια οικολογική καταστροφή, με τα διάφορα κιτς τερατουργήματα σπαρμένα παντού, με τα κακόγουστα ρουμς του λετ, με τις άπειρες χωματερές, με τα μπάζα all over the place, με τις καταπατήσεις δασών από βίλες με πισίνες, με τα καμένα δάση, και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός, δεν συγκινεί κανέναν.

Οι Καταριανοί μας πείραξαν που θα ανέπτυσσαν τη Ιθάκη, θα της έφερναν νερό, θα την καθιστούσαν πόλο έλξης, και μπορεί και στο φινάλε να της φύτευαν και κανένα πραγματικό δάσος άμα λάχει να ουμ…

Αλλά εμείς εκεί: Άρνηση για την άρνηση.

Πάνω απ όλα τα πουρνάρια.

Με αποτέλεσμα να σηκωθεί ο Άραψ και να φύγει, πετώντας την φαρμακερή ατάκα: «Καλά, καθίστε εσείς μόνοι σας να βλέπετε τα πουρνάρια να μεγαλώνουν…».

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας.

Όλα στην Ελλάδα υπολειτουργούν.

Δεν είμαστε ικανοί ούτε ένα νόμιμο πολυκατάστημα να φτιάξουμε ή να λειτουργήσουμε, αλλά…

Όλοι μα όλοι αγοράζουμε και οδηγάμε ξένα αυτοκίνητα, φοράμε ξένες μάρκες, τρώμε πατάτες Αιγύπτου, εισάγουμε φελλούς, καρφίτσες, τυριά, κλπ αλλά όλα κι όλα: Είμεθα εθνικά αξιοπρεπείς, πατριωτικά περήφανοι, και δεν δεχόμαστε ξένους κεφαλαιοκράτες που θα μας πιουν το αίμα!!!

Καλύτερα να το πιούμε από μόνοι μας.

Αλλά ακόμη και να μην είχαμε τους συνδικαλιστές, κρατιστές, τους αντιεξουσιαστές, τους ακτιβιστές, τους γραφειοκράτες, τους καρεκλοκένταυρους, τους Συριζαίους, και όλους αυτούς τους επικίνδυνους γραφικούς που αντιμάχονται τις ξένες επενδύσεις (δείτε τι έγινε χθες στη Χαλκιδική), προτιμώντας να είμαστε μόνοι μας «κι ας τρώγωμεν και πέτρες», έχουμε το ίδιο το κράτος που είναι εχθρικό απέναντι στο ξένο χρήμα.

Το ζήτημα των ξένων επενδύσεων δεν είναι κβαντική φυσική.

Το έχουν λύσει προ πολλού άλλες χώρες, πολύ πιο αδύναμες και πιο οπισθοδρομικές από τη δική μας.

Ακόμη κι εγώ, που δεν έχω ούτε σχέση με, ούτε έφεση προς  τα οικονομικά, αλλά που διαθέτω στοιχειώδη κοινό νου, γνωρίζω πως θα μπορούσε να λυθεί.

Το πιο βασικό απ όλα είναι να φτιάξουμε ένα νέο και απλουστευμένο φορολογικό σύστημα-πλαίσιο, ελεύθερο από γραφειοκρατικές παραφροσύνες, και φιλικό προς τις επενδύσεις.

Το σημερινό δαιδαλώδες σύστημα τρομάζει ακόμη και τον πιο έμπειρο μανδαρίνο, πόσο μάλλον κάποιον ανυποψίαστο ξένο επενδυτή.

Στη συνέχεια, το παραπάνω πλαίσιο θα πρέπει να συνδυαστεί με μια σαφή, συνεκτική, και κωδικοποιημένη νομοθεσία η οποία θα αντικαταστήσει την πολυνομία και τις χιλιάδες εγκυκλίους, και θα απαγορεύει την διαμεσολάβηση, αλλά κυρίως θα απαγορεύει την «κοινωνική και οικονομική αταξία»!

Τι θέλει ένας επενδυτής για να φέρει εδώ το ζεστό του χρήμα;

Ηρεμία, τάξη και ασφάλεια.

Τι έχουμε στην Ελλάδα;

Χάος, απεργίες, αποκλεισμούς εθνικών οδών, κλείσιμο λιμανιών, και σαμποτάζ σε εργοστάσια.

Πέρα από τις μίζες.

Άρα;

Τα δυο παραπάνω θα πρέπει να συνδυαστούν και με μια αποτελεσματική προσπάθεια καταπολέμησης (εξαφάνισης) της γραφειοκρατίας.

Αν δεν κάνω λάθος, σήμερα για να ανοίξει κανείς τυροπιτάδικο χρειάζονται 30-40 διαφορετικές άδειες και έγγραφα, και περίπου 9-12 μήνες χρόνος.

Αν όλα πάνε καλά, και αν όλα είναι σε τάξη. Αλλιώς…

Ποιος σοβαρός ξένος θα έρθει λοιπόν εδώ, όταν μπορεί να πάει παραδίπλα, όπου π.χ. οι Τούρκοι (που παρεμπιπτόντως φτιάχνουν οχήματα, αεροσκάφη, κλπ) θα τον υποδεχτούν με ανοιχτές αγκάλες;

Κορόιδο είναι να μπλέξει με τα τσακάλια του ελληνικού δημοσίου, αυτούς με τα πελώρια σαγόνια που τα καταπίνουν όλα αμάσητα;

Από εκεί και πέρα, εκτός από το λειτουργικό κόστος που θα πρέπει το κράτος να βοηθήσει να μειωθεί, για παράδειγμα να φορολογεί το κέρδος και όχι τον τζίρο, αυτό που χρειάζεται είναι να ανοίξουν επιτέλους τα επαγγέλματα και οι αγορές.

Και όχι αυτά τα σαχλαμαρίστικα ημίμετρα που έχουμε σήμερα, και που για να πουλήσει κάποιος βότανα ή βιταμίνες θα πρέπει να έχει πτυχίο και άδεια φαρμακοποιού, και έγκριση του συλλόγου!

Να μπει ένα τέρμα στα δημόσια αλλά και στα ιδιωτικά μονοπώλια και ολιγοπώλια.

Να σταματήσει η δήθεν ιδιωτική πρωτοβουλία που στη πραγματικότητα είναι κρατικοδίαιτη.

Να ανοίξουν τα ωράρια λειτουργίας των καταστημάτων, και όποιος αντέξει.

Έτσι είναι η ελεύθερη αγορά, που όλοι θέλουμε όταν μας βολεύει, αλλά απέναντι στην οποία γινόμαστε σταλινικοί μπολσεβίκοι, όταν αυτή δεν μας βολεύει.

Όλα τα παραπάνω ακούγονται και είναι απλά.

Δεν θα ανακαλύψουμε εμείς την πυρίτιδα.

Τα χρόνια που η Ελλάδα οδηγούσε το καραβάνι του πολιτισμού παρήλθαν ανεπιστρεπτί.

Τώρα το ακολουθούμε ασθμαίνοντας από απόσταση ασφαλείας.

Αλλά αν είναι να συνεχίσουμε έτσι, θα το χάσουμε κι από τα μάτια μας, και τότε είναι που θα μας φάνε οι μαύροι λύκοι.

Και μπροστά σε εκείνους, οι σημερινοί ξένοι επενδυτές που πετροβολάμε θα μοιάζουν άκακα αρνάκια…

Strange Attractor