Κι εσύ συντρόφισσα ΔΗΜΑΡ;

Το διάβαζα κι έλεγα «ας μην είναι αλήθεια, ας είναι φάρσα!»

Δυστυχώς, δεν ήταν.

Ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, έστειλε «με συντροφικούς χαιρετισμούς» ένα e-mail στο οποίο ενημέρωνε τυχόν ενδιαφερόμενους ότι στις 27 Μαρτίου λήγει η προθεσμία για την κατάθεση αιτήσεων για τις θέσεις διοικητών και υποδιοικητών στα νοσοκομεία της χώρας.

Όλα ωραία μέχρι εδώ.

Έλα, όμως, που ζητούσε να αποσταλούν και «σε μας» τα ονόματα και τα βιογραφικά των υποψηφίων μαζί με το όνομα του νοσοκομείου καθώς και κάποιες εναλλακτικές, μη τυχόν και ισχύσει, τελικά, διάταξη του νόμου 3329 η οποία θεσπίζει ζήτημα εντοπιότητας για τους διοικητές και τους υποδιοικητές.

Όλος ο κόσμος τα έβαλε με τον Δημήτρη Χατζησωκράτη, ο οποίος, όπως διάβασα εκ των υστέρων, το θεωρεί άκρως δημοκρατική διαδικασία, διότι «πληροφορούμε τα μέλη του κόμματος γι’ αυτή τη διαδικασία, ώστε να γίνει γνωστή και στο “πόπολο” και όχι μόνο σε μια κάστα καθηγητάδων».

Λογικό, εάν δεν υπήρχε η προτροπή «στείλτε τα στοιχεία και σε μας».

Το «για να τα προωθήσουμε» δεν προστέθηκε, για προφανείς λόγους…

Ήταν, όμως, πρωτοβουλία του Δημήτρη Χατζησωκράτη;

Το e-mail δεν στάλθηκε από τον προσωπικό λογαριασμό του στελέχους της ΔΗΜΑΡ, αλλά από το επίσημο e-mail του κόμματος της τρικομματικής κυβέρνησης, σε λίστα παραληπτών ανακοινώσεων του κόμματος.

Άσε δε, που δεν πιστεύω ότι έπαθε ξαφνικά κρίση μεγαλείου ο κ. Χατζησωκράτης για να γράφει για τον εαυτό του σε πρώτο πληθυντικό.

Το «σε μας» σημαίνει «στη ΔΗΜΑΡ», όχι στον Δημήτρη Χατζησωκράτη προσωπικά.

Ο Φώτης Κουβέλης είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός αρχηγός με το 46% των ερωτωμένων, σύμφωνα με το τελευταίο βαρόμετρο της Public Issue, να τον εκτιμά θετικά.

Νομίζω πως είναι ο τελευταίος άνθρωπος ο οποίος θα ενέπνεε τον ψηφοφόρο να πάει και να του ζητήσει ρουσφέτι.

Βλέποντάς τον, ο Φώτης Κουβέλης είναι ο άνθρωπος που με την ηρεμία του πιστεύεις είναι πιθανόν να αντιμετωπίσει ψύχραιμα μια δύσκολη κατάσταση.

Λένε ότι έχει φυσιογνωμία «δικηγοράκου».

ΟΚ, να το δεχτώ και δεν το βρίσκω και κακό. (Είδαμε και τους καπάτσους μεγαλοδικηγόρους, αλλά ας μην το κάνουμε τώρα ζήτημα…)

Ο κόσμος που ψήφισε ΔΗΜΑΡ, αλλά και κόσμος που τη συμπαθεί, δεν την ψήφισε για «να τακτοποιηθεί», και δεν τη συμπαθεί επειδή «αύριο-μεθαύριο μπορεί να τακτοποιηθεί».

Αν αυτό ήθελε, υπήρχαν ένα σωρό άλλα κόμματα πολύ πιο μπασμένα στη δουλειά για «να τον τακτοποιήσουν».

Ψήφισε ΔΗΜΑΡ είτε συναισθηματικά είτε επειδή την έβλεπε πιο λογική από τα άλλα κόμματα είτε σαν παράγοντα σταθερότητας στην κινούμενη άμμο του περασμένου Ιουνίου.

Και περιμένει από τη ΔΗΜΑΡ να συμπεριφερθεί σαν ένα κόμμα που προωθεί την αξιοκρατία κι όχι στο γνωστό παλαιοκομματικό πλαίσιο που τον κάνει να ξερνάει.

Εντάξει, ίσως να υπάρχουν κι εξαιρέσεις.

Ίσως να υπάρχουν άνθρωποι που της έγιναν τσιμπούρια επειδή περίμεναν ότι η ΔΗΜΑΡ θα συμμετάσχει είτε σε κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ είτε σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, άρα όλο και κάποιες θεσούλες θα περίσσευαν και γι' αυτήν.

Όσοι γνωρίζω, όμως, την ψήφισαν για τους λόγους που εξήγησα παραπάνω.

Εάν δεν καταλάβουν όσοι λογικοί και αποφασισμένοι έχουν απομείνει σε αυτή τη χώρα την αναγκαιότητα να εξαφανιστεί το κομματικό κράτος, να σπάσουν όλες οι δίοδοι που προωθούν το ρουσφέτι και την αναξιοκρατία, είμαστε χαμένοι.

Είναι αδιανόητο να μην καταλαβαίνουμε ότι η αξιοποίηση των άξιων είναι προς το συμφέρον της χώρας.

Για να βρεθούν οι άξιοι, απαιτούνται διαφανείς διαδικασίες και αποχή από οποιαδήποτε κίνηση δημιουργεί υπόνοιες διάκρισης των «δικών μας παιδιών».

Από τέτοια χορτάσαμε, γι' αυτό τώρα ξερνάμε.

Χριστίνα Ταχιάου

Protagon