Η ακροδεξιά Νέα Δημοκρατία…

Το γράφουμε συχνά, το διαπιστώνουμε καθημερινά.

Ζούμε στην πιο πολιτική περίοδο της Μεταπολεμικής Ελλάδας.

Ακόμα και οι παραδοσιακοί «απολιτίκ», πλέον έχουν άποψη, συνήθως ταυτισμένη με το ΣΥΡΙΖΑ.

Τα προβλήματα όλων μας στην καθημερινότητά μας, δεν επιτρέπουν σε κανένα, να «μην  ασχολείται».

Η προσπάθεια του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησής του, από άλλους κρίνεται ως επιτυχημένη, από άλλους ως φιλότιμη, ενώ από κάποιους άλλους, ο Πρωθυπουργός είναι προδότης και η Κυβέρνηση δοσίλογη.

Πάντως όλοι έχουν άποψη. 

Η συντριπτική πλειοψηφία, τάσσεται πλέον ανοιχτά υπέρ ενός κόμματος.

Η «μάχη» μεταξύ των κομμάτων έχει ασφαλώς «μνημονιακά» και «αντιμνημονιακά» κριτήρια, αλλά έχει αναχθεί και σε μια μάχη ιδεολογιών, μια μάχη Δεξιάς – Αριστεράς.

Στις συζητήσεις στις παρέες, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μη γίνει αναφορά στις δυσκολίες που περνάμε, στην κρίση, στο πότε θα τελειώσει…

Κοινή επωδός όλων των συζητήσεων, η αναφορά στους πολιτικούς.

Αναλόγως της οπτικής του καθενός και της κομματικής του τοποθέτησης, υπάρχει και η κατάλληλη λύση.

Σε κάθε περίπτωση, είναι η ίσως η μόνη περίοδος μετά τον πόλεμο, όπου όλοι ασχολούνται καθ” οποιονδήποτε τρόπο με την πολιτική.

Σε αυτή τη μάχη, τα κόμματα «παίζουν το δικό τους παιχνίδι».

Η τεράστια διαφορά σε σχέση με το πρόσφατο παρελθόν, είναι ότι η Νέα Δημοκρατία, επανέφερε στην «αντζέντα» τον όρο «Δεξιά».

Έχουμε αναλύσει σε αρκετά άρθρα, το πως αντιλαμβανόμαστε εμείς τον όρο αυτόν, ποιος κατά τη γνώμη μας χαρακτηρίζεται ως Δεξιός, ποιες οι ιδεολογικές διαφορές με την Αριστερά.

Την ίδια ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ, έχει χαράξει μια στρατηγική, όπου προσπαθεί να ταυτίσει τη Νέα Δημοκρατία με την «άκρα δεξιά».

Ξέρει ότι αυτή η φράση, ξυπνά άσχημα συναισθήματα στους Έλληνες, ξέρει ότι υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ, αυτοί που κάποιοι ονομάζουν «μεσαίο χώρο», που εμείς ονομάζουμε «πατριώτες αριστεροί», αλλά και ένα παραδοσιακό κομμάτι ψηφοφόρων που δεν είναι φανατικά υπέρ κάποιου κόμματος και κάθε φορά επιλέγει ποιον θα ψηφίσει, με κριτήρια εκείνης της στιγμής, με το ποιος θεωρούν ότι μπορεί να κυβερνήσει καλύτερα.

Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν, ότι όσο παρουσιάζεται αυτός ο «αχταρμάς», που από τη μία θέλει τα Σκόπια να λέγονται Μακεδονία, τα Ίμια να είναι Τουρκικό έδαφος, που πολεμάει την Εκκλησία, που θέλει την Ελλάδα εκτός ευρώ και πλείστα όσα τέτοιας λογικής παραδείγματα, δεν μπορεί να προσεγγίσει αυτούς τους ψηφοφόρους.

Επίσης ξέρουν, ότι οι δεξαμενές από τις οποίες αντλούσαν ψηφοφόρους, εξαντλήθηκαν.

Από τη Νέα Δημοκρατία, πήραν όσους ήθελαν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους – οι περισσότεροι μάλιστα επιστρέφουν – από το ΠΑΣΟΚ, δεν έχουν να πάρουν άλλους, το ΚΚΕ συρρικνώθηκε στις εκλογές του Ιουνίου, τόσο δεν πάει παρακάτω και η ΔΗΜΑΡ εμφανίζει μεγάλη συσπείρωση.

Άντε, να πάρουν κάποιους «αντιμνημονιακούς» – λες και οι υπόλοιποι είμαστε υπέρ του μνημονίου – από τους ΑΝΕΛ και τη Χρυσή Αυγή.

Όμως ξέρουν οι του ΣΥΡΙΖΑ, ότι με αυτές τις ψήφους, δε μπορούν να «χτυπήσουν» την πρωτιά.

Επίσης γνωρίζουν πλέον άριστα, ότι με τόσες συνιστώσες, με ένα κόμμα που μέχρι χθες ήταν Συνασπισμός και τώρα προσπαθεί να συγκεράσει πολλές διαφορετικές απόψεις, δεν είναι εύκολο να παραχθεί ενιαίος πολιτικός λόγος και μοιραία, αν η πολιτική αντζέντα πηγαίνει προς τα εκεί, είναι «χαμένοι από χέρι».

Τι κι αν έβαλαν στο λόγο τους φράσεις, απόψεις, ιδέες, που μέχρι χθες του προκαλούσαν αλλεργία: Πατρίδα, Σώματα Ασφαλείας, Θρησκεία…

Για σκεφτείτε, πότε ακούστηκε από στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ άποψη για κάτι από αυτά, με θετική χροιά; Λίγο πριν τις εκλογές του Μαϊου…

Μέχρι τότε, οποιαδήποτε αναφορά αποτελούσε casus belli.

Μίλαγες για πατρίδα και σου έλεγαν «είσαι ακροδεξιός…»

Κάτι ανάλογο λοιπόν, πάνε να κάνουν και τώρα.

Αφού βλέπουν ότι δεν μπορούν να μαζέψουν το δικό τους μπάχαλο, πάνε να μειώσουν τον πολιτικό τους αντίπαλο, εν προκειμένω τη Νέα Δημοκρατία, προσπαθώντας να την ταυτίσουν με την άκρα δεξιά.

Έτσι, θεωρούν ότι οι παραπάνω περιγραφέντες, μετριοπαθείς ψηφοφόροι, θα επιλέξουν το ΣΥΡΙΖΑ από τη Νέα Δημοκρατία. Βάλτε έναν αστερίσκο και σημειώστε, ότι άλλη τους μια τακτική, είναι να ταυτίσουν την Αστυνομία, με τη Χρυσή Αυγή. Θα αναλύσουμε παρακάτω το γιατί.

Που στηρίζεται αυτή τους η προσπάθεια;

 Η Κυβέρνηση Σαμαρά, αποτελούμενη κυρίως από Βουλευτές και στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και με τους δύο Κυβερνητικούς εταίρους, να ασχολούνται – και μάλιστα όχι με Κοινοβουλευτικά στελέχη – με θέματα που άπτονται κυρίως του μνημονίου, δίνει από την πρώτη μέρα μια μάχη πολυεπίπεδη.

Μάχη για την οικονομική ανόρθωση της χώρας, μάχη να μη βγούμε εκτός ευρώ, μάχη με τις διαρθρωτικές αλλαγές, μάχη με τα προβλήματα της καθημερινότητας, με την ανεργία… μάχη όμως και με τους κουκουλοφόρους, με τη λαθρομετανάστευση, με την εγληματικότητα, με τα εθνικά θέματα, με θέματα δημόσιας τάξης… 

Ο Υπουργός Δημόσιας Τάξης Ν. Δένδιας, κάνει μια πραγματικά τιτάνια προσπάθεια, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Βίλα Αμαλίας, Βίλα Σκαραμαγκά, επιχείρηση «ΞΕΝΙΟΣ ΔΙΑΣ», τρομοκρατία, εγκληματικότητα κ.π.α.

Ποια ήταν η απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ; Προσπάθησαν να τον εμφανίσουν ως ακροδεξιό, μέλος της Νεολαίας της ΕΠΕΝ… Φυσικά, δεν έπεισαν κανέναν!!!

Όμως, τους πείραξε τόσο πολύ που βγήκαν οι κουκούλες, τους πείραξε που γίνονται πορείες και οι όποιες παρεκτροπές από αναρχικούς κ.α., καταστέλλονται εν τη γεννέσει τους…

Τους πείραξε που η Αστονομία κάνει τη δουλειά της…

Ποια; Η Αστυνομία…

Για θυμηθείτε, τι λέγαμε λίγο παραπάνω. Η Αστυνομία, της οποίας έπλεκε το εγκώμιο προεκλογικά ο Αλέξης, έγινε σύμμαχος της Χρυσής Αυγής και είναι ασφαλώς «φασιστική».

Για ενώστε λίγο τα κομμάτια του παζλ…

Η Αστυνομία, το όργανο της Πολιτείας, για πάταξη της ανομίας, για περιφρούσηση της έννομης τάξης αλλά ασφαλώς και για καταστολή παράνομων ενεργειών, είναι ακροδεξιοί ενώ ταυτόχρονα «χρησιμοποιείται» από την Κυβέρνηση (βλ. Νέα Δημοκρατία) για να «τα βάλει» με τους αναρχικούς και τους ακροαριστερούς.

Άρα, αφού οι Αστυνομικοί είναι ακροδεξιοί, προϊστάμενος Υπουργός είναι ο Δένδιας, άρα και η Νέα Δημοκρατία, είναι ακροδεξιά.

Βέβαια, για τους νοήμονες πολίτες, η Αστυνομία, δεν κάνει τίποτα περισσότερο από αυτό που είναι ο ρόλος της.

Όμως, οι καλομαθημένοι της Αριστεράς και κάθε είδους άκρου, που τόσα χρόνια – με μικρές εξαιρέσεις – είχαν να μάθει να κάνουν ότι γουστάρουν, η εφαρμογή του νόμου, συνιστά ακροδεξιά πολιτική…

Άβυσσος η ψυχή (και η στρατηγική) της Κουμουνδούρου. 

Η τακτική τους όμως έχει και άλλα «θύματα».

Άδωνις Γεωργιάδης, Μάκης Βορίδης, Φαήλος Κρανιδιώτης, Γιώργος Μουρούτης, εσχάτως Μανώλης Κεφαλογιάννης, Γιάννης Καράμπελας, Γιάννης Ιωαννίδης…

Οι τρεις τελευταίοι, έκαναν πράγματι πολιτικό φάουλ, και έδωσαν το δικαίωμα σε κάποιους να μιλούν για ταύτιση της Νέας Δημοκρατίας με τη Χρυσή Αυγή.

Όμως, αυτό ήταν «το κερασάκι στην τούρτα».

Στην Κουμουνδούρου, το «δουλεύουν το έργο» εδώ και πολλούς μήνες.

Η ιστορία με την ψηφοφορία, για την άρση της ασυλίας του Η. Κασιδιάρη, ήταν απλά ένα ανέλπιστο δώρο.

Δεν τους «έπεσε άσχημα», αλλά και χωρίς αυτό, πάλι η στρατηγική τους ακολουθείται κατά γράμμα και έχει συγκεκριμένο στόχο.

Ο Γ. Μουρούτης, στοχοποιείται για την άριστη δουλειά που κάνει σε επικοινωνιακό επίπεδο.

Truth team, απαντήσεις σε όλα, παρακολούθηση  και ανάδειξη κάθε παραφωνίας από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, απογύμνωση επιχειρημάτων, δυναμική παρουσία στα social media, ιδεολογική αντιπαράθεση με όλους τους πολιτικούς αντιπάλους, «Αρχονταρίκι», εθνικά θέματα, δημόσια τάξη…

Άδωνις Γεωργιάδης και Μάκης Βορίδης, πληρώνουν το πέρασμά τους από το ΛΑ.Ο.Σ. Επίσης, για τον μεν Άδωνη, ο «πόλεμος» γίνεται με χτυπήματα κάτω από τη μέση κυρίως για θέματα που αφορούν τη σύζυγό του («Μπουμπούκος», λίστα Λαγκάρντ – Ευγενία Μανωλίδου).

Όταν δυσκολεύονται – και με τον Άδωνη, το παθαίνουν συχνά – «πετάνε την μπάλα στην εξέδρα» και καταφεύγουν σε τακτικές που ακόμα και οι ίδιοι που τις ακολουθούν, ξέρουν ότι δεν έχουν καμία δόση αληθείας.

Ο Μάκης Βορίδης, πληρώνει το παρελθόν του, το πέρασμά του από το «Εθνικό Μέτωπο» και την περιβόητη φωτογραφία με το «τσεκούρι», όταν ευρισκόμενος σε άμυνα, έναντι των αναρχικών που είχαν επιχειρήσει να τους κάψουν ζωντανούς.

Για να έχουμε καλό ρώτημα ρε «συντρόφια», ο Τατούλης (και όχι μόνο αυτός) που είχε περάσει από την Τροτσκική Αριστερά, με πολύ χειρότερα μέσα απ” ότι τα τσεκούρια, είχε δικαίωμα να είναι Νέα Δημοκρατία, ενώ ο Βορίδης, όχι;

Αυτό χαρακτήριζε ως «τροτσκική», όλη τη Νέα Δημοκρατία;

Δηλαδή εσείς με τόσους πρώην ΠΑΣΟΚους, είστε ΠΑΣΟΚ;

Και στην τελική, αν κάποιος έκανε κάτι στα νιάτα του, αυτό τον καταδιώκει μια ζωή; Δε θέλω καν να σας συστήσω να μελετήσετε ακριβώς τις τότε θέσεις του Βορίδη και τι πρέσβευε…

Όσον αφορά το Φαήλο… Σύμβουλος του Σαμαρά, προσωπικός του φίλος, πρώην ΟΥΚκάς και να μιλάει για εθνικά θέματα, σε χορδές ευαίσθητες για εσάς… Στην πυρά!!!

Ούτε αυτός σας χαρίζεται, ούτε αυτός μιλάει στη γλώσσα που είχατε συνηθίσει, οπότε… ακροδεξιός και αυτός!!!

Η ιστορία με τον Ιωάννη Κωτούλα, παρόλο που θεωρούμε ότι εξαντλήθηκε, είναι ίσως η πιο απτή απόδειξη της αλήθειας αυτών που υποστηρίζουμε.

Πήραν αποσπάσματα ενός βιβλίου του, «ξεχνώντας» να αναφέρουν ότι δεν ήταν απόψεις του συγγραφέα, αλλά ενός άλλου ιστορικού, για να παρουσιάσουν τον Σύμβουλο του Αν. Υπουργού Εσωτερικών, ως ακροδεξιό και άρα και τον Υπουργό και άρα και τη Νέα Δημοκρατία…

Φυσικά, κατά καιρούς, παίρνετε απαντήσεις και από άλλους βουλευτές και υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας.

Οι περισσότεροι, έχοντας διαβάσει πολύ, γνωρίζοντας ιδεολογίες και ιστορία, δεν αποτελούν καλούς συνομιλητές για εσάς.

Όμως, επειδή τα λένε πιο ήπια, δεν είναι εύκολο να στοχοποιήθούν ως Ακροδεξιοί. Επίσης, με αυτούς δεν ανοίγετε τέτοιου είδους συζητήσεις όταν βρεθείτε σε κάποιο πάνελ. Θα σας κατατροπώσουν όπως και οι άλλοι ανωτέρω αναφερόμενοι, και με τη σειρά σας δεν μπορείτε να τους κατηγορήσετε ως «φασίστες».

Θα σας «σφάξουν με το γάντι».

Για σκεφτείτε φίλοι μου, του Μ. Βορίδη, του έχουν πει ποτέ όταν είναι παρών, ότι είναι ακροδεξιός;

Μόνο σε blogs, εφημερίδες, σαν τις κουτσομπόλες της γειτονιάς…

Φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, σας το έχουμε ξαναγράψει.

Η ενοχική δεξιά, τελείωσε.  

Δε σας αρέσει, και γι” αυτό πάτε να ταυτίσετε τη Νέα Δημοκρατία με την άκρα δεξιά. Αν θεωρείτε ότι σας βολεύει η μπάλα να παίζεται σε αυτό το γήπεδο, τότε σας περιμένουμε, να σας κερδίσουμε και εκεί.

Όπως σας κερδίζουμε στη μάχη ενάντια στην πρωτόγνωρη κατάσταση που διανύει η χώρα μας.

Εκεί οι απόψεις σας (ποιες;), αποδείχθηκαν ανεδαφικές.

Ελάτε να παίξουμε τώρα και στο άλλο άθλημα που ξέρετε καλύτερα από εμάς. Ελάτε να παίξουμε στο γήπεδο της προπαγάνδας, της λάσπης στον ανεμιστήρα.

Ελάτε να συζητήσουμε για ιδεολογίες, για άκρα αριστερά – η οποία αποδεδειγμένα βρίσκεται στους κόλπους σας – και για άκρα δεξιά, την οποία εμείς αποτάσσουμε και αντιμαχόμαστε.

Ελάτε, μόνο προσέξτε γιατί σε όποιο γήπεδο και αν παίξουμε, το αποτέλεσμα είναι γνωστό…

Α, και οι παίχτες σας (Αυγή, left.gr, Βαξεβάνης και λοιποί «έγκριτοι» δημοσιογράφοι), αν θέλουν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα, ας πάνε σε αυτό το Πρωτάθλημα τύπου… Έχει ποδόσφαιρο, μπάσκετ… ίσως εκεί τα καταφέρνουν καλύτερα!!!

Παυσανίας

RightNews