Γειά σου ρε Ελλάδα με τα ωραία σου….

Μια ζωή θυμάμαι, η Ελλάδα να είναι η χώρα της υπερβολής.

Όλο σχέδια, έργα και επενδύσεις, και όλο στα λόγια μένουμε…

Ειδικά από τότε που μπήκαμε αρχικά στην ΕΟΚ και μετά στην ΕΕ, και εισπράξαμε ουκ ολίγα πακέτα, το μόνο που μας έμεινε (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) είναι οι τεράστιες παρόδιες πινακίδες, με τις μεγαλεπήβολες ανακοινώσεις τύπου:

«Έργο συγχρηματοδοτούμενο από ΕΕ…

Υπουργείο τάδε

Μελέτη επίβλεψη τάδε…

Πρόγραμμα τάδε…

Και πολλά μπλα μπλα….»

Και το αποτέλεσμα; Πάπαλα.

 

Ακόμη και σε κάτι ημιχαραγμένους κατσικόδρομους, να οι γιγάντιες πινακίδες με τις διάφορες παρλαπίπες, και με τα χρηματικά ποσά που θα κόστιζε το έργο, που όμως ποτέ δεν έγινε.

Κι από αυτά που έγιναν τι καταλάβαμε;

Δρόμοι με διόδια, λες και είμαστε στο Σουδάν, και αθλητικά και πολιτιστικά κέντρα που ρημάζουν εγκαταλειμμένα στην τύχη τους .

Ένα κολυμβητήριο έχει όλο κι όλο η Θεσσαλονίκη, αλλά δεν υπάρχει χρήμα για πετρέλαιο.

Ακόμη και τις καλές εποχές, των παχέων αγελάδων, που λεφτά όντως υπήρχαν, το όλο σκηνικό μύριζε Γιουγκοσλαβία επί εποχής Τίτο.

Κατήφεια και μιζέρια.

Ειδικά πάντως στη Θεσσαλονίκη πήξαμε από υποσχέσεις και έργα.

Και δεν αναφέρομαι στην περίφημη τρύπα του Κούβελα, ούτε στο μετρό, που στοιχηματίζω πως δεν θα το απολαύσουν ούτε τα εγγόνια μου, αλλά σε  κάτι άλλα ήσσονος σημασίας, που κόστισαν ένα κάρρο χρήματα, και που το αποτέλεσμα ήταν μια ακόμη τρύπα στο νερό.

Μιλάω κατ αρχήν για τους λεωφορειόδρομους, που είναι σαφώς μια πολύ καλή ιδέα, ακόμη και στα στενοσόκακα της «συμπρωτεύουσας».

Στην αρχή τους παραβίαζαν οι ταξιτζήδες, μετά τα διάφορα φορτηγά τροφοδοσίας, και στη συνέχεια απαξάπαντες.

Για να διατηρηθεί ένα τέτοιο μέτρο, εκτός από πειθαρχημένους πολίτες, χρειάζεται και συνεχής αστυνόμευση.

Ειδικά στην μπανανία μας όπου ο καθένας κάνει ότι του καπνίσει.

Και αστυνόμευση δυστυχώς δεν υπάρχει.

Ούτε από την εξαφανισμένη προ πολλού τροχαία, αλλά ούτε και από την (γαλάζια) βαριεστημένη δημοτική αστυνομία, η οποία μόνο επί Αθανάσαρου έδειχνε κάποια κινητικότητα, αλλά κι αυτή εναντίον αθώων και τυχαίων, και όχι εναντίον των κατά συρροήν «επαγγελματιών»  παραβατών. Τέτοιες οδηγίες είχε…

Οπότε; Μια ακόμη τρύπα στο νερό.

Ένα άλλο πολυσυζητημένο σχέδιο, που τελικά εφαρμόσθηκε (όπως εφαρμόσθηκε), αφού σίγουρα κάποιοι αρμόδιοι τα τσέπωσαν καλά, είναι και οι εξίσου περίφημοι ποδηλατόδρομοι!

Μια σαχλαμάρα και μισή, για μια χώρα σαν τη δική μας, που είναι πηγμένη στο άναρχο μπετόν, και όπου για να βρεις θέση να σταθμεύσεις, είναι πιο εύκολο από το να σου κάτσει το τζόκερ.

Σε αυτή λοιπόν την επιβαρυμένη τσιμεντούπολη, κάποιοι ανεγκέφαλοι χάραξαν και εγκατέστησαν ποδηλατόδρομους!!!!

Με τεράστιες πινακίδες (που λέγαμε).

Το αποτέλεσμα;

Εκεί που ένας δρόμος είχε τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας (δυο και δυο) με τις δυο ακριανές μονίμως πιασμένες από τα παρκαρισμένα οχήματα, τώρα έχει μισή!

Κυριολεκτικά.

Διότι τι έγινε;

Οι ποδηλατόδρομοι υπάρχουν (και αραχνιάζουν) πλην όμως τα (ούτως ή άλλως) παράνομα σταθμευμένα ι.χ. μεταφέρθηκαν πιο μέσα στο οδόστρωμα, και από τις δυο πλευρές, παραδίνοντας  ελεύθερο τον ποδηλατόδρομο στους καταστηματάρχες για να βάζουν τα συμπράγκαλά τους, και αφήνοντας στην κυκλοφορία μια μόνο λωρίδα για δυο κατευθύνσεις!

Ωραία πράγματα… νεοελληνικά.

Και τελειώνω με την περίφημη πεζοδρόμηση της οδού Αγίας Σοφίας, που σαν ιδέα ήταν καλή, αλλά από τη στιγμή που δεν αποκλείστηκε η πρόσβαση στα τροχοφόρα, το όλο σχέδιο κατέρρευσε σαν τραπουλόχαρτο.

Ο κάθε καραγκιόζης λοιπόν, όχι μόνο  μπαίνει στον «πεζόδρομο» με το όχημά του, αλλά το παρκάρει κιόλας, δωρεάν, ντάλα κέντρο, με κανενός αρμόδιου το αυτί να μην ιδρώνει.

Χαρακτηριστικά σήμερα είδα επί τρεις τουλάχιστον ώρες ένα φορτηγό ψυγείο να είναι σταθμευμένο  επάνω στον πεζόδρομο, καθώς και διάφορα άλλα ι.χ. των εκεί καταστηματαρχών, που με την πεζοδρόμηση αυτή βρήκαν τη καλή τους, αφού τους προσφέρεται δωρεάν και ανεξέλεγκτη στάθμευση μπροστά στο μαγαζί τους.

Και όλα αυτά την ώρα που διάφοροι δημοτικοί αστυνόμοι σουλατσάρουν αμέριμνοι.

Για τη δε τροχαία, είπαμε. Μονίμως εξαφανισμένη….

Strange Attractor