Περί Τσετσένων και άλλων τρομοκρατών…

God bless America.

To ανθρωποκυνηγητό για τον εντοπισμό των υπόπτων που προκάλεσαν το μακελειό στο μαραθώνιο της Βοστώνης  ήταν άλλη μία ευκαιρία για να αποδείξουν οι Αμερικανοί ότι ζουν και αναπνέουν σαν να παίζουν συνεχώς σε ταινία του Χόλυγουντ.

Μόνο που  σε αυτήν την περίπτωση τα όπλα και τα πυρά είναι αληθινά και ο κίνδυνος να στοχοποιήσεις ή και να σκοτώσεις λάθος άνθρωπο είναι κάτι παραπάνω από υπαρκτός.

Πρόσφατα διάβασα ότι από τη στιγμή που οι φωτογραφίες  των δύο βασικών υπόπτων είδαν το φως της δημοσιότητας οι χρήστες του twitter αυτοπροσδιορίστηκαν ως ντεντέκτιβ  και δημοσίευαν φωτογραφίες και στοιχεία αγνώστων, τους οποίους θεωρούσαν ότι μπορεί να μοιάζουν με τους βομβιστές του μαραθωνίου της Βοστόνης!

Φαντάζεστε πως  θα ένιωσαν οι άνθρωποι αυτοί όταν είδαν όλο το twitter και το FBI να τους κυνηγά;

Τι και αν μετά τον εντοπισμό των υπόπτων άρχισαν να ανεβαίνουν απολογητικά κείμενα  στο twitter επειδή  στοχοποιήθηκαν λάθος ύποπτοι.

Όπως  έγινε γνωστό ένας από τους νεαρούς που είδε τη φωτό του στο διαδίκτυο ακόμα κρύβεται.

Ακόμα και για τον εντοπισμό  των δύο Τσετσένων βασικών υπόπτων υπάρχουν βασικά κενά.

Μία ολόκληρη  πόλη οχυρώθηκε σαν αστακός, οι κάτοικοι κλείστηκαν στα σπίτια τους, και τα μόνα που κυκλοφορούσαν ήταν περιπολικά, στρατιωτικά οχήματα και… δημοσιογράφοι.

Σαν την επιβολή χούντας για μία  μέρα!

Και οι απλές απορίες ενός απλού παρατηρητή  είναι  οι εξής:

1.Πώς είναι δυνατόν μία τόσο σοβαρή επιχείρηση της αστυνομίας να καλύπτεται από τις κάμερες λεπτό  προς λεπτό διακινδυνεύοντας  την αποτελεσματικότητά της;
2. Αν οι Τσετσένοι είχαν  σχεδιάσει την επιχείρηση τους με κάθε λεπτομέρεια δεν θα μελετούσαν και τρόπο διαφυγής;  Ή θα έτρεχαν σαν τα κυνηγημένα ποντίκια μέσα στο MIT για να τους πιάσουν οι « γενναίοι» αστυνομικοί;
3. Οι μαρτυρίες που έχουμε από τα γνωστά και συγγενικά τους πρόσωπα είναι ότι επρόκειτο για άτομα υπεράνω πάσης  υποψίας.

Δεν είχαν δώσει αφορμές, δεν ήταν αποδεδειγμένα σε κάποια οργάνωση και οι γνωστοί τους διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους ότι  έπεσαν θύματα  πλεκτάνης.

Ακόμα και αν όλα τα παραπάνω είναι φθηνές δικαιολογίες δεν πρέπει να εξετασθούν;
4. Δηλαδή,  πρώτα σκοτώνουμε και μετά… υποθέτουμε;
5. Ποιος  αποφάσισε να ρίξει στο ψαχνό και να σκοτώσει τον πρώτο ύποπτο, χωρίς να του δώσει την ευκαιρία να απολογηθεί, και να τραυματίσει τον δεύτερο πολύ βαριά; Μέχρι στιγμής δεν έχουμε ακούσει αίτημα , δικαιολογία  ή ιδεολογική πλατφόρμα από το στόμα των βομβιστών για το κίνητρο που τους οδήγησε να πάρουν ζωές αθώων πολιτών και κυρίως παιδιών.

Η Αλ Κάιντα το έκανε πάντα με μαγνητοσκοπημένο μήνυμα εμποτισμένο από ακραίο μίσος για τη Δύση.
6. Σε αυτήν την περίπτωση ποιος ήταν   ο στόχος  των δύο βομβιστών και γιατί δεν την είχαν εκφράσει σε δημόσιο φόρουμ ή στο διαδίκτυο;
7. Και τέλος, πόσο συμπτωματικό είναι το νομοσχέδιο για τον περιορισμό της οπλοκατοχής στις ΗΠΑ να απορρίπτεται την ίδια μέρα που έγινε το μακελειό στη  Βοστόνη; Ανοίγω παρένθεση, για να αναφέρω ότι το ισχυρότατο λόμπι όπλων NRA προειδοποίησε πριν από την ψηφοφορία τους γερουσιαστές πως καταγράφει κάθε ψήφο, προκειμένου να γνωρίζει ποιους θα χρηματοδοτήσει στις ενδιάμεσες εκλογές για το Κογκρέσο του χρόνου.  Και κλείνω την παρένθεση.
8. Κάτω από αυτό το πρίσμα ο απλός Αμερικανός πολίτης , ο οποίος  έχει γεννηθεί με το όπλο ανα χείρας, δε θα αναρωτηθεί εύλογα:  Aφού οι ΗΠΑ – ακόμα και με τον Ομπάμα- δεν είναι ασφαλείς, εγώ γιατί να αφήσω το όπλο μου;

Σας θυμίζω την υπόθεση του Νορβηγού  μακελάρη Άντερς Μπρέιβικ.

Πριν από δύο χρόνια,  στις 22 Ιουλίου,  περισσότεροι από 90 άνθρωποι   έχασαν τη ζωή τους από  έκρηξη βόμβας στο Όσλο και σε κατασκήνωση νεολαίας πολιτικού κόμματος στο νησί Ουτόγια.

Ήταν ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου το πώς κατόρθωσε να σπείρει  το θάνατο σε δύο μέρη ταυτόχρονα ένας μόνο άνθρωπος. Κι όμως.

Κατόρθωσε να γελοιοποιήσει μία από τις πιο οργανωμένες και ασφαλείς χώρες του κόσμου αλλά όταν συνελήφθη- όπως συνηθίζεται στα ευνομούμενα κράτη – αποκαλύφθηκε ότι κίνητρό του ήταν η ακραία αντι- ισλαμιστική ιδεολογία του, την οποία είχε εκφράσει μέσα από το προσωπικό του μανιφέστο στο διαδίκτυο.

Ας πάμε ακόμα πιο πίσω.

Στις τρομοκρατικές επιθέσεις στο Μετρό του Λονδίνου το 2005.

Σας μεταφέρω το ρεπορτάζ -όπως είχε γραφτεί τότε-  αμέσως  μετά  την εν ψυχρώ εκτέλεση ενός υπόπτου για τις επιθέσεις από αστυνομικούς της Σκότλαντ Γιάρντ.

«Σοκ έχει προκαλέσει στη Βρετανία η παραδοχή της Σκότλαντ Γιαρντ ότι ήταν αθώος ο 27χρονος Βραζιλιάνος, που εκτελέστηκε  από αστυνομικό, στο σταθμό του Στόκγουελ την Παρασκευή.  Με μία ανακοίνωση της η Σκότλαντ Γιάρντ εξέφρασε ταυτόχρονα και την «ικανοποίησή» της, που ο  νεκρός άνδρας δεν σχετιζόταν με τις βομβιστικές επιθέσεις στη βρετανική πρωτεύουσα. Εξάλλου  μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό Sky News ο επικεφαλής της Σκότλαντ Γιαρντ, Ίαν Μπλερ, δήλωσε  ότι θα πυροβολείται στο κεφάλι οποιοσδήποτε κρίνεται από τους αστυνομικούς ύποπτος ως τρομοκράτης.»

Δεν ξέρω αν  προσέξατε την τελευταία φράση: θα πυροβολείται στο κεφάλι οποιοσδήποτε κρίνεται από τους αστυνομικούς ύποπτος ως τρομοκράτης.

Κρατείστε το  για να ξαναθυμηθούμε και μία τρίτη περίπτωση..

Πριν από έναν χρόνο στην Τουλούζ της Γαλλίας, ένας άνδρας σκοτώνει 7 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων τρείς μαθητές , σε  εβραϊκό σχολείο…

Πρόκειται για τον Μοχάμεντ Μεράχ, ο οποίος σκοτώθηκε από ελεύθερο σκοπευτή χωρίς να προλάβει να φτάσει ποτέ στο δικαστήριο.

Φέρεται να είχε  ομολογήσει ότι είχε διασυνδέσεις με την Αλ Κάιντα και ήθελε να εκδικηθεί για το νόμο του γαλλικού κράτους που απαγόρευε στις γυναίκες να φορούν μπούρκα, καθώς και για τη συμμετοχή της Γαλλίας στον πόλεμο του Αφγανιστάν. Το μεγάλο παράδοξο και σε αυτήν την υπόθεση  είναι ότι οι αρχές  ΔΕΝ τον παρακολουθούσαν παρά το γεγονός ότι ήταν στις μαύρες λίστες των τρομοκρατών, έχουν άδεια να ταξιδέψουν στις  ΗΠΑ…

Σε όλες τις περιπτώσεις  παρατηρούμε ότι οι αρχές στοχοποιούν και σκοτώνουν όσους θεωρούν υπόπτους-  εκτός από τη Νορβηγία - βάσει των πληροφοριών που τους δίνουν οι μυστικές υπηρεσίες.

Ο χρόνος είναι πολύ λίγος για να ελέγξουν τις εντολές που παίρνουν.

Και αυτό καθιστά την περίπτωση λάθους  αναπόφευκτη.

Είναι γεγονός ότι το εύρος μίας βομβιστικής επίθεσης και το αποτέλεσμα της σε ανθρώπινες απώλειες, σε μία χώρα της Δύσης δημιουργεί αφόρητη πίεση στις αρχές, και ακόμα περισσότερο στις αμερικανικές ομοσπονδιακές αρχές- λόγω του ζοφερού παρελθόντος της 11ης Σεπτεμβρίου -  να βρεθούν άμεσα οι ένοχοι.Ο λαός διψά για αίμα στην αρένα και πρέπει να πετάξουν τον ένοχο στον λάκκο των λεόντων…

Και άντε  μετά να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας…

Είναι λυπηρό για μία χώρα όπως η Αμερική που -παρά τις περίεργες αγκυλώσεις της, τον ψευτοπουριτανισμό της και τις ρατσιστικές εξάρσεις της- δίνει την ευκαιρία σε πολλούς ξένους να αποδείξουν την αξία τους και να αναρριχηθούν σε υψηλά αξιώματα αξιοκρατικά, όπως ο Μπαράκ Ομπάμα έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της ηπείρου για δεύτερη φορά- να την ακυρώνει,  εφαρμόζοντας νόμους Άγριας Δύσης και φάρ Ουέστ..

Τη χείριστη  εντύπωση, επίσης, προκάλεσε και η εικόνα κάτοικοι της Βοστόνης να ξεχύνονται στους δρόμους μετά από 24 ωρο περιορισμό και να πανηγυρίζουν για το θάνατο του δράστη -ή εκείνου που θέλουν να παρουσιάσουν ως δράστη- σαν να απαλλάχθηκαν μια και καλή από τον κίνδυνο της τρομοκρατίας..

Σαν να επιδιώκουν να δημιουργήσουν ένα κινηματογραφικό σενάριο όπου υπάρχει πάντα ο καλός και ο κακός, όπου ο κακός θέλει πάντα να καταστρέψει τις ΗΠΑ αλλά στο τέλος ο καλός  πάντα νικά!

Γιατί στη χώρα « που ευλογεί πάντα ο Θεός» τα εισιτήρια τα κάνουν οι ταινίες με happy end…

Ιουλία Βελισσαράτου

Αιχμή