Το καλύτερο παιδί…

Πολλοί φίλοι μου με ρωτούν κατά καιρούς τι πρόβλημα έχω με τους «διάσημους» καλλιτέχνες κλπ, και συνεχώς τους κοροϊδεύω;

Γιατί βγάζω τόση κακία εναντίον τους, και όχι τόση εναντίον των πολιτικών, που στο κάτω κάτω αυτοί έχουν την ευθύνη για τα χάλια μας;

Η απάντηση είναι σύνθετη.

Και εν πάση περιπτώσει μπορεί να έχω και άδικο.

Στο φινάλε, ότι και να λέω ή να γράφω εγώ, οι διάφοροι «επώνυμοι» της εγχώριας σόου μπίζνες θα λατρεύονται ως θεοί από την πλειοψηφία των συμπατριωτών μας.

Οπότε, ποιο το νόημα να τους λοιδορώ;

Εκείνο όμως που πραγματικά μου τη δίνει, και μου βαράει στα μηνίγγια, είναι όταν οι διάφοροι επαγγελματίες διασκεδαστές (ηθοποιοί, τραγουδιστές, παρουσιάστριες, κλπ) μπλέκουν σε ξένα χωράφια, αναλύοντας τις πολιτικές τους κοσμοθεωρίες.

Άσχετα αν οι περισσότεροι εξ αυτών δεν τελείωσαν καν το γυμνάσιο.

Αλλά αφού τα ΜΜΕ τους δίνουν βήμα….;

Και πριν βιαστεί κανείς να μου πει πως αυτό σημαίνει δημοκρατία, θα του θυμίσω δυο πράγματα:

Πρώτον τα χάλια της σημερινής μας (κατ επίφαση) δημοκρατίας, και δεύτερον κάτι που είπε ο Σωκράτης (όχι ο Μάλαμας) και που διεσώθη χάρη στον Πλάτωνα.

Μιλώντας λοιπόν για την δημοκρατία, ο μεγάλος φιλόσοφος αναρωτήθηκε το εξής:

Γιατί όταν θέλω παπούτσια πάω στον τσαγκάρη, όταν θέλω ψάρια πάω στον ψαρά, κ.ο.κ, αλλά όταν θέλω το υπέρτερο αγαθό όλων, δηλαδή την διακυβέρνηση της πολιτείας, πάω και στον τσαγκάρη, και στον ψαρά, και στον κάθε τυχαίο;

Δεν είναι άδικο;

Βέβαια, ο Σωκράτης, όπως και ο μαθητής του ο Πλάτωνας, θεωρούνται αντιδημοκρατικοί…

Ναι, αλλά μήπως είχαν άδικο;

Μήπως μας αρέσει η απόλυτη ισοτιμία της ψήφου;

Χωρίς κανένα κριτήριο διαφοροποίησης;

Να ψηφίζω εγώ επί ίσοις όροις π.χ. με τον Βέλτσο, ή τον Νανόπουλο;

Ο Προκόπης ο τανάλιας με τον τάδε αναγνωρισμένο φιλόσοφο;

Με αποτέλεσμα να έχει πλημμυρίσει η βουλή από διασκεδαστές;

Και από καραγκιόζηδες;

Πείτε με ελιτιστή, αλλά θέλουμε τόσο πολύ τους Ανατολάκηδες και τις Γκερέκου να νομοθετούν, και την… Σελήνη ή την Κουντουρά να «υπουργεύουν»;

Αμφιβάλλει κανείς ότι αν ποτέ βάλει υποψηφιότητα η Ρούλα Κορομηλά, η Ελένη Μενεγάκη, ή ο πολύς Νότης, μάλλον θα βγουν με τα τσαρούχια;

Αυτό θέλουμε;

Εγώ όχι.

Και όπως δεν θέλω τον Σαμαρά, ή τον Βενιζέλο, ή έστω τον Τσίπρα, ή κάποιον επαγγελματία πολιτικάντη  να βγουν στη πίστα να τραγουδήσουν ή να πρωταγωνιστούν σε κωμικά σήριαλ, έτσι δεν θέλω και σκυλάδες ή καραγκιόζηδες, ή διάσημους αθλητές  να ασχολούνται με την πολιτική.

Δηλαδή με τη ζωή και το μέλλον μου.

Ο καθένας στο είδος του.

Και πιο πολύ δεν θέλω να ασχολούνται με την πολιτική, όχι τόσο διότι δεν την κατέχουν, ή δεν έχουν άποψη, αλλά διότι παίζουν με άνισους όρους.

Εκμεταλλεύονται την επωνυμία και την διασημότητά τους.

Με αποτέλεσμα, αν βάλει ο παντελώς άγνωστος Μήτσος Κουνεντές υποψηφιότητα (με τα τρία πτυχία του) απέναντι στον Μαζονάκη, ποιος έχει περισσότερες πιθανότητες να εκλεγεί;

Ποιος λέτε;

Αυτή είναι όμως η δημοκρατία;

Για αυτό και όταν ακούω τραγουδιστές να εκφέρουν πολιτική άποψη, βγάζω σπυριά.

Και όχι μόνο όταν η άποψη αυτή είναι από γελοία ως επικίνδυνη (βλέπε Νότη), αλλά ακόμη και αν στηρίζεται σε κάτι λογικό.

Και βγάζω σπυριά διότι αυτοί οι συγκεκριμένοι είναι οι πρώτοι που αποφεύγουν τις «δημοκρατικές» υποχρεώσεις τους…

Πρώτοι απ όλους.

Υποχρεώσεις όπως είναι ο στρατός, ή η δήλωση εισοδημάτων, ή ακόμη και η φορολόγηση, ενώ παράλληλα με τον τρόπο ζωής και διασκέδασης που εκπροσωπούν, και που προβάλλουν, πάνε τον όποιο πολιτισμό μας αιώνες πίσω.

Διότι αποτελούν πρότυπα για εκατομμύρια ανεγκέφαλους που… ψηφίζουν.

Εκτός κι αν κάποιοι έχουν όντως πειστεί ότι Ελλάδα είναι τα κωλάδικα με τις πίστες γεμάτες από γαρδένιες, και με κάποια τσόλια να λικνίζονται επάνω τους, ενώ στα πρώτα τραπέζια ξεδίνουν κάποιοι απατεώνες φοροφυγάδες, και καλά  μεγαλόσχημοι.

Αυτή όμως δεν είναι η Ελλάδα, και όσο κι αν είμαι μειοψηφία, εγώ τέτοια Ελλάδα δεν θα πάρω,

Οπότε, συστήνω στους κ.κ. Σφακιανάκη, Γονίδη, Πλούταρχο, και όλους αυτούς που μέθυσαν με την δημοφιλία τους και μπαίνουν σε άλλα χωράφια, να συνέλθουν, και να αυτοσυγκρατηθούν, και να μην εκφέρουν επικίνδυνες απόψεις (π.χ. υπέρ των ναζιστών) διότι κάποιοι μη σκεπτόμενοι  θαυμαστές τους πείθονται, και νομίζουν πως οι εν λόγω μάγκες επειδή έχουν καλή φωνή, έχουν και καλή σκέψη.

Λάθος μεγάλο.

Και εν πάση περιπτώσει, ας κρατήσουν τις απόψεις τους για τον εαυτό τους, για το καλό τους.

Διότι ένα καλό έχει ο Έλληνας από αρχαιοτάτων χρόνων.

Όσο εύκολα ανεβάζει κάποιον στα ουράνια, τόσο εύκολα τον κατεβάζει, τον ξεφουσκώνει, και τον στέλνει ακόμη και για … κώνειο.

Ο καθείς λοιπόν στο είδος του, και οι σκυλάδες στα σκυλάδικα.

Άσχετα αν είναι καλά παιδιά.

Strange Attractor