Οι «λεβέντες» της Μακρόνησου.

Σαν χθες, στις 12 Μαίου του 1947 άρχισε να λειτουργεί η Μακρόνησος.

Σε καιρούς ανόδου του νεοφασισμού, χρέος του μελετητή είναι να αναδεικνύει την αλήθεια.

Το πρόσωπο της Μακρονήσου είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους σήμερα, είτε αυτοί το παραδέχονται είτε όχι.

Είναι το “νησί της Κολάσεως”, το νησί που οι 12 ανήλικοι κρατούμενοί του οδηγήθηκαν σε μαζική απόπειρα αυτοκτονίας καταπίνοντας τις λαβές από τα κουτάλια τους.

Το νησί “αναμόρφωσης” με την γάτα στο σακί, το μπαμπού, το κουβάλημα της πέτρας και το πολύ και μεθοδευμένο ξύλο.

Είναι το νησί που δολοφονήθηκαν οι 300 του ΑΕΤΟ με τα μυδράλια, αρχεία που το ΓΕΣ εξακολουθεί να μην διαθέτει στο κοινό παρά τα σχεδόν 70 χρόνια από τότε.

Το λιγότερο γνωστό πρόσωπο της Μακρονήσου είναι αυτό των αναμορφωτών της.

Δεν αναφερόμαστε φυσικά στους εκατοντάδες αγράμματους, φανατισμένους ΜΑΥδες και ΑΜίτες που έκαναν πράξη το θεάρεστο έργο της “εθνικής αναμορφώσεως”.

Για αυτούς η ιστορία επιφυλάσσει μια σελίδα κοντά στους πραιτοριανούς που κατακρεούργησαν τον Σπάρτακο και τους λεγεωνάριους που προσέφεραν ξίδι αντί νερού.

Αναφερόμαστε στους διοικητές και τους εγκεφάλους των στρατοπέδων της Μακρονήσου.

Τους ενορχηστρωτές του μακρονησιώτικου δράματος.

Για το ποιόν αυτών των ανδρών θα μιλήσουμε σήμερα.

 

Ο παπα-Κονσέρβας (ο μετέπειτα Πρεβέζης) Τον ονόμαζαν έτσι γιατί έκλεβε με τρόπο τις κονσέρβες από τα πράγματα των κρατουμένων.

Γνωστά έμειναν τα κηρύγματα του με τα οποία δήλωνε ότι τα βασανιστήρια στην Μακρόνησο γίνονται με θεϊκή εντολή.

Μετατέθηκε στην Πρέβεζα όπου διέπρεψε με τα σεξουαλικά του εγκλήματα και αργότερα τον έπαυσαν.

Δημήτριος Ιωαννίδης:  Βασανιστής του ΑΕΤΟ και των γυναικών του ΕΣΑΓ, με ιδιαίτερη προτίμηση στις γυναίκες και τα σεξουαλικά βασανιστήρια.

Έγινε συνταγματάρχης και αργότερα, δικτάτορας της Χούντας.

Μετά το μακελειό του ΑΕΤΟ το 1948, ο Ιωαννίδης έμπαινε στις σκηνές με τους τραυματίες και διέταζε τους κρατούμενους που τους φρόντιζαν: “Σκύψε κομμούνα να δεις τα τίναξαν οι πουτάνες”.  

Ο Σκαλούμπακας: Ενορχηστρωτής των πιο φρικτών βασανιστηρίων της Μακρονήσου.

Διέταζε πολλές φορές ατομικά βασανιστήρια για όσους προσωπικά ο ίδιος δεν συμπαθούσε.

Επέβλεπε συχνά τα μαρτύρια λέγοντας “δεν βλέπω αίμα, δεν βλέπω αίμα” . 

Στα γεγονότα του ΑΕΤΟ το 1948, εθεάθη με το περίστροφο στο χέρι…

Για τις υπηρεσίες του έγινε στρατηγός.

Ζει ακόμα και σήμερα και δηλώνει αμετανόητος.

Ο Γεώργιος Μπαϊρακτάρης: Ευθύνεται για φρικτά βασανιστήρια και εξευτελισμούς των πολιτικών κρατουμένων και των στρατιωτών της Μακρονήσου. Θεωρείται από τους βασικούς ενορχηστρωτές των σφαγών του 1948 στο ΑΕΤΟ.

Το πρωί εκείνης της ημέρας έβγαλε λόγο στους κρατούμενους ξεκινώντας ως εξής “Επράξατε μιαν απερισκεψίαν” . Για την ωμή σφαγή οδήγησε αθώους στο εδώλιο με την κατηγορία της “στάσης”, οι οποίοι και εκτελέσθηκαν.

Για την σφαγή του 1948 παρασημοφορήθηκε.

Ο Αντώνης Βασιλόπουλος: Εκτός από τα φρικτά μαρτύρια στα οποία υπέβαλε τους Μακρονησιώτες στις χαράδρες του νησιού και τα γραφεία του Α2, καταχράστηκε περίπου 2 εκατ. δραχμές από τον ΟΑΜ (κρατικός οργανισμός αναμορφώσεως Μακρονήσου).

Με αυτά έχτισε βίλα στο νησί και στην Αθήνα.

Έφτιαξε σκάφος και αγόρασε ακριβό αυτοκίνητο.

Σημειωτέον, ότι η βίλα και το σκάφος, φτιάχτηκαν με το αίμα και τον ιδρώτα των κρατουμένων του νησιού.

Μια από τις πιο χαρακτηριστικές του στιγμές ήταν στη σφαγή του ΑΕΤΟ όπου εθεάθη με αυτόματο να ρίχνει στους κρατούμενους στο ψαχνό.

Αργότερα ερωτηθείς απόρησε “Χύθηκε αίμα;” 

Τα εγκλήματά του δεν συγκίνησαν κανέναν, αλλά επειδή η Ελλάδα χτίζονταν τότε με αμερικανικά δολάρια, τον καθαίρεσαν και το φυλάκισαν για οικονομικά σκάνδαλα.

Ο Τζανετάτος: Δεύτερος μετά τον Βασιλόπουλο στις οικονομικές ατασθαλίες.

Έχτισε κι αυτός μια βίλα στο νησί βάζοντας τους κρατούμενους να εργάζονται έως και 15 ώρες την ημέρα χωρίς διακοπή.

Για δώρο τους έδινε νερό.

Στις ωμότητες πάντως θεωρούνταν ισάξιος και ήταν εμπνευστής του μαρτυρίου “αεροπλανάκι”.

Περιστοιχίζονταν από κάθε είδους χασικλήδες και υπανθρώπους της ΑΜ και των ΜΑΥ, που τους έβαζε να κάνουν μαζικά ντου σε σκηνές και κρατούμενους. Καθαιρέθηκε κι αυτός για οικονομικές ατασθαλίες και πέθανε στην φυλακή.

Ο Καραφώτης: Χυδαίος επικεφαλής των “αναμορφωτών”, οργάνωνε τον ψυχολογικό πόλεμο και τα μαζικά μαρτύρια στο γραφείο Α2.

Ίσως, όπως μας λέει ο κύριος Μανδράκος, να ήταν ο μοναδικός Έλληνας άνω των 4ων ετών που δεν ήξερε να λέει την ώρα. ‘Όταν τον ρώταγαν τι ώρα είναι, απάνταγε δείχνοντας το ρολόι του, “Για κοίτα εδώ γιατί είμαι απασχολημένος”.

Ο Μάρκος Καστρίτσης: Λοχαγός του ΒΕΤΟ και βασανιστής του γραφείου Α2. Συχνά πυκνά έβγαζε πιωμένος (γιατί ήταν και αλκοολικός) εθνοσωτήριους λόγους καταλήγοντας με την φράση “Θα πήξουν οι χαράδρες στο αίμα” .

Ο Μιχάλης Σφακιανός: Γνωστός για το ότι ήταν τόσο αγράμματος που όταν μιλούσε δεν καταλάβαιναν παρά ελάχιστοι.

Υπηρέτησε ως υπαξιωματικός στο Ντουντουλάρ, το περιβόητο στρατόπεδο συγκέντρωσης του 1946, όπου αναδείχτηκε για τις ωμότητες του.

Στην Μακρόνησο τοποθετήθηκε ως λοχαγός στον λόχο διοικήσεως.

Έδωσε το σύνθημα για το “πυρ” στην σφαγή του ΑΕΤΟ το 1948.

Το τρένο