Ζήτημα πολιτικής αρετής για τους πολίτες, η στήριξη στον Α. Σαμαρά

Πολιτική αρετή: ένας όρος λεπτός, αυστηρός, δύσκολος αλλά και συνάμα απλός στην περιγραφή του. Η πολιτική αρετή, όπως ορίζεται από διάφορους συγγραφείς και φιλοσόφους ανά τους αιώνες, είναι γενικά η ικανότητα του πολιτικού όντος να δρα επαρκώς όσον αφορά την πολιτεία του. Είναι, δηλαδή, τόσο η ευθυκρισία του όντος όσο και η "υπεύθυνη γενναιότητα" του. Ο πολιτικά ενάρετος πολίτης θα πρέπει να έχει την ικανότητα να αξιολογεί αυτά που σχετίζονται με τα κοινά όσο το δυνατόν αρτιότερα, αλλά και να μπορεί -χωρίς συναισθηματικούς, εγωιστικούς ή άλλους περιορισμούς- να αναγνωρίζει την πλήρη εικόνα κάθε συγκυρίας και να λαμβάνει τις κατάλληλες αποφάσεις. Ουσιαστικά, το πολιτικά ενάρετο πολιτικό ον διαφέρει από το μη-ενάρετο σημαντικά καθώς θα συμβάλει καθοριστικά στη λήψη εκείνων των αποφάσεων οι οποίες θα κρίνουν τη σωτηρία από την καταστροφή.

"Βεβαίως", θα αντιταθεί κάποιος, "υπάρχουν πολλές διαφορετικές κοσμοθεωρίες και ιδεολογίες, αποφάσεις και απόψεις, μονοπάτια και επιλογές. Πώς θα κρίνουμε ένα από αυτά ως πολιτικά ενάρετο και θα καταδικάσουμε τα υπόλοιπα στο αντίθετο; Γιατί να είναι συγκεκριμένη η αρετή ενός πολίτη, ενώ είναι δικαίωμα του να έχει διαφορετικές απόψεις από αυτήν που θεωρείτε εσείς "ενάρετη";"

Ας παρομοιάσουμε το πολιτικό ον με έναν Στρατηγό που επιβλέπει μια μάχη από κοντινό λόφο. Σκοπός του εκείνη τη στιγμή είναι να διαχειριστεί τις δυνάμεις του για να νικήσει τη μάχη. Δεν είναι να αναρωτιέται αν τα όπλα πρέπει τυχόν να αλλάξουν, η αν θα έπρεπε να γίνεται ο πόλεμος η αν αξίζει να πολεμούν οι στρατιώτες...
Δεν διαθέτει ούτε τον χρόνο ούτε την άνεση. 

Έχει αποδειχθεί ήδη από πολλούς και σίγουρα επαρκέστατα, γιατί ο Αντώνης Σαμαράς είναι η λύση για τη χώρα αυτή τη στιγμή. Κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση τριών κομμάτων, κατά τη διάρκεια όχι μόνο της μεγαλύτερης οικονομικής και πολιτικής κρίσης των τελευταίων δεκαετιών, αλλά και της μεγαλύτερης κρίσης πολιτικής δημοφιλίας. Καλείται λοιπόν να πραγματοποιήσει λεπτούς χειρισμούς σε τρία ζητήματα, στην συνεργασία με τους εταίρους-δανειστές εξωτερικά, στην εφαρμογή του προγράμματος, έξοδο από την κρίση και αναδόμηση της χώρας εσωτερικά, αλλά και στη χαλιναγώγηση του - ιδιαιτέρως μοχθηρού - ελληνικού πολιτικού κατεστημένου. 

Σε αυτό το στάδιο, είναι πλέον ευθύνη των πολιτών να κατανοήσουν την υπευθυνότητα που περιέχει η ενδεχόμενη στήριξη τους στον Α. Σαμαρά. Η κενότητα των προτάσεων των άλλων πολιτικών δυνάμεων συνδυάζεται με την απουσία λογικών επιχειρημάτων για να τις στηρίξουν. Κοινώς, είναι βέβαιο ότι παρουσιάζουν συχνά τις απόψεις τους με τρόπο τέτοιο ώστε να γίνονται αποδεκτές από πολλούς, όμως η ίδια η πραγματικότητα και η κοινή λογική δεν είναι συμβατές με τις βάσεις και την ανάπτυξη των απόψεων αυτών. Για παράδειγμα, δε συμβαδίζει η μη-αποδοχή του χρέους με το πρωτογενές έλλειμμα που αντιμετωπίζουμε, γιατί δεν θα μπορούμε να δανειστούμε για να το καλύψουμε. Δε στέκουν οι προτάσεις για παροχές, αποκαταστάσεις αποδοχών, ακόμη και προσλήψεις, καθώς είναι ακριβώς το σπάταλο κράτος που προκάλεσε την κρίση χρέους με την διόγκωση του. Δε συμβαδίζει ο απομονωτισμός από το "διεθνές κεφάλαιο", τις άλλες χώρες και τις άλλες οικονομικές δυνάμεις, κυρίως την Ε.Ε., όταν επιθυμούμε να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και να αναζωογονηθεί η ελληνική οικονομία. 

Είναι όμως ευθύνη των πολιτών να αντιληφθούν αυτή την πραγματικότητα, να αντιληφθούν τους απλούς λόγους για τους οποίους η μόνη ρεαλιστική και βιώσιμη πρόταση είναι αυτή του Α.Σ. Ο καθένας μπορεί να δοκιμάζεται βαθιά από την κρίση- από την στιγμή όμως που εκφράζει άποψη, οφείλει, εάν είναι πολιτικά ενάρετος και υπεύθυνος, να εκφράσει άποψη λογική και βιώσιμη. Είναι ανεύθυνο, σε περίοδο κρίσης, να μην επιχειρήσουν οι πολίτες να κατανοήσουν έστω τις βασικές παραμέτρους της. Είναι ανεύθυνο, η κάθε άποψη να εκφράζεται με προσωπικό γνώμονα, δηλαδή όποιος έχει προβλήματα να επιθυμεί την δική του αποκατάσταση ανεξαρτήτως της κατάστασης στην οποία είναι ή κοινωνία και η χώρα. O Στρατηγός έχει την ευθύνη να κερδίσει τη μάχη, όχι να μεριμνά για την διαφυγή του. Διότι, αρνούμαι να πιστέψω πώς οι περισσότεροι πολίτες δεν έχουν αντιληφθεί την κατάσταση, έστω στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Όμως, πολλούς ενδιαφέρει μόνο η θέση στην οποία βρίσκονται οι ίδιοι, αναζητώντας εύκολες λύσεις οι οποίες δεν προϋποθέτουν ευθύνη και εν τέλει δεν είναι ρεαλιστικές. 

Την ίδια στιγμή, πολλοί άλλοι έχουν αποδεχτεί την κατάσταση και υπεύθυνα στηρίζουν αυτή την προσπάθεια - επικεντρώνονται στη μάχη, όσο δύσκολα κι αν περνούν, όσο κι αν ενδέχεται να διαφωνούν με διάφορα μέρη της πολιτικής της κυβέρνησης, ή ακόμη κι αν έχουν ενοχληθεί από συμπεριφορές ή άτομα μέσα στην ίδια τη ΝΔ. Όμως αυτό το ποσοστό πολιτών είναι πολύ μικρό σε σχέση με αυτό που θα έπρεπε να ήταν. Οι παράμετροι της κρίσης και τα προβλήματα της οικονομίας μας δεν είναι διόλου δυσνόητα. Η αδυναμία οποιουδήποτε να τα κατανοήσει έγκειται όχι τόσο στην ανικανότητα - ίσως δηλαδή στην έλλειψη εκπαίδευσης η οποία ενισχύει την κριτική σκέψη, κάτι που συναντάται συχνά - αλλά περισσότερο στην έλλειψη ενδιαφέροντος. Είναι τέτοια η απλότητα της κατάστασης, ώστε πολλοί συμπολίτες μας, όπως αναφέρεται παραπάνω, έχουν μερική αίσθηση της στο πίσω μέρος του μυαλού τους. Προτιμούν να υποστηρίξουν άλλες πολιτικές δυνάμεις με ανέφικτες κι ανεύθυνες απόψεις και να μην αφιερώσουν λίγο χρόνο στην ψύχραιμη αντιμετώπιση του ζητήματος, κυρίως γιατί αισθάνονται πλέον την ασφάλεια του Α. Σαμαρά, άνεση δηλαδή να μην ασχοληθούν όσο επιτάσσουν οι καιροί. Στρατηγοί που δεν ενδιαφέρονται για τη μάχη, γιατί μάλλον θα μπει άλλος στρατός μπροστά... 

Η πολιτική αρετή - υποχρέωση του πολιτικού όντος να την αναζητεί - προτάσσει τώρα την κατανόηση της κατάστασης, την αναγνώριση της σωστής επιλογής, αλλά και την ένθερμη στήριξη στον Α.Σ. όχι μόνο ακριβώς γιατί είναι η μόνη επιλογή αλλά και γιατί η ενίσχυση του θα του δώσει τη δυνατότητα να επιταχύνει το έργο του, πραγματοποιώντας δυναμικότερους χειρισμούς στα τρία ζητήματα που αναφέρθηκαν στην αρχή. 

Βεβαίως θα πρέπει να αναλογιστούμε ότι πολλοί δεν στηρίζουν αυτή την προσπάθεια γιατί διαφωνούν με τη στήριξη της ΝΔ ή γενικότερα και των τριών κομμάτων, αλλά και γιατί δεν διακρίνουν ευκαιρία για ανέλιξη σε αυτούς τους χώρους. Δεν θα πρέπει να ξεχνούμε πόσο γρήγορα ανδρώθηκαν κόμματα όπως οι ΑΝΕΛ, η ΧΑ και παλαιότερα ο ΛΑΟΣ, όχι τόσο λόγω των απόψεων τους αλλά περισσότερο γιατί προσέγγισαν και προσεγγίστηκαν από ανθρώπους που επιζητούσαν ευκαιρίες για ανέλιξη - ή έστω να ασχοληθούν - τις οποίες δεν διέκριναν στη ΝΔ. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, βέβαια, η Κεντροδεξιά έχει κερδίσει και πολύ ικανά στελέχη, όπως π.χ. ο Μ. Βορίδης ή πλέον και ο Α. Γεωργιάδης, οι οποίοι όμως τελικά χρειάστηκε να αναδειχθούν από το ΛΑΟΣ. 

Μιχάλης Κ. Ντιναλέξης