Αλέξης ο ανεκδιήγητος!

Ο “ξύλινος πολιτικός λόγος” είχε επικρατήσει ως όρος μέχρι σήμερα και είναι σαφές τι περιλάμβανε.

Ένας άγνωστος πλανήτης γλωσσολογίας, φωνολογίας, σημασιολογίας και πραγματολογίας έξω από το γαλαξία της λογικής που χρησιμοποιείται αποκλειστικά από πολιτικούς και συγγενείς ανεξαρτήτως κομματικού couleur.

Στην καλή μας αριστερά, η μαχητικότητα συγχέεται με μια απίθανη υπερβολή, η οποία τις περισσότερες φορές οδηγεί σε κακοποίηση της γλώσσας.

Ενδεικτικά, μερικές ατάκες είναι fixed: “Πλατιά λαϊκά στρώματα” (ΚΚΕ, Λαφαζανικοί), δουλιά (ΚΚΕ), βάθεμα, κόντεμα, τα εις -εμα (ΚΚΕ, συνιστώσες) και εκατοντάδες άλλα παρόμοια.

Άλλοι έχουν copyright εκφράσεων που τις θεωρούν (οι ίδιοι) επικοινωνιακές και βαθέος περιεχομένου, αλλά στην ουσία είναι απλά πομπώδεις και κενές ωσάν αφρολέξ.

Ο τουιτεράκιας, ας πούμε, Παπαδημούλης δεν υπάρχει περίπτωση να δημοσιεύσει δελτίο τύπου ή να παρέμβει στο τηλε-στασίδι χωρίς εξυπνάδα τύπου “ευρωσφαλιάρα”, “ευρωκόλαφος”, “σας πιάσαμε με τη γίδα στον ώμο” και τέτοια ανυποφόρως “ευφυή”.

Έχουμε και ένα σωρό άλλους που μας βασανίζουν.

Το στανταράκι τους επίσης είναι το “κοινοβουλευτικό πραξικόπημα” (χιλιάδες έχουν γίνει), η “συνταγματική εκτροπή” (κάθε μέρα δικτατορία), η “χούντα” της κυβέρνησης (οι ερπύστριες που ακούμε κάθε βράδυ, ε, αυτό), η “κατοχή” ή η “κατοχική κυβέρνηση”, οι “Ναιναίκοι”, οι “Τσολάκογλου”, “οι Εφιάλτες”…

Μέσα στον αυτάρεσκο λόγο τους, δεν ξέρουν τι λένε και, συνεπώς, οι λέξεις χάνουν το νόημά τους.

Αντιθέτως, ποτέ δεν έχω ακούσει στο πλαίσιο της δημόσιας αντιπαράθεσης π.χ. στη Γερμανία ή στην Ευρωβουλή παρόμοιες βαριές εκφράσεις, από ‘κεινες που πολύ εύκολα εδώ στη φαιδρά Πορτοκαλέα εκστομίζονται από μπαρουτοκαπνισμένους γίγαντες της πολιτικής.

Όταν στον παλαιοκομματικό και ατροφικό λόγο της αριστεράς προστίθεται μια γερή εσάνς μίμησης της φωνής του Ανδρέα Παπανδρέου – αποτυχημένο εγχείρημα βεβαίως, βεβαίως διότι πολύ περισσότερο πλησιάζει στις καλτ, καυστικά χιουμοριστικές επικλήσεις του αστείρευτου (πάλαι ποτέ) Χάρυ Κλυνν από τη δεκαετία του ’80 “πατάτες, πάρτε κυρία μου πατάτες” – συνοδευόμενη από μπλαζέ συνοφρυομένο ύφος, σηκωμένα μανίκια αλά Ομπάμ(ι)α, αγραμματοσύνη και αμετροέπεια, και όλα αυτά από νέο, υποτίθεται, άνθρωπο, είναι σίγουρο ότι οι Θεοί του Ολύμπου παίζουν με τα νεύρα μας.

Ο Τσίπρας έχει βαλθεί να μας αποδείξει ότι διαθέτει όλα τα ανωτέρω στο μέγιστο βαθμό: Παλαιοκομματικής κοπής, μέτρο δεν ξέρει τι σημαίνει, από ιστορία…νάδα, στα αγγλικά μηδέν, ρυθμός και τέμπο στο λόγο του πιο αργός και από βαλσαμωμένο ζώο, λουκ ανθρώπου που βιάζεται να γεράσει, παντελόνι με πασοκική τσάκιση και πιέτες αλα ευρωεκλογές ’84, τρόποι κουτσαβάκη.

Και από πολιτισμό και ευγένεια σκίζει.

Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τη Μάνταμ Μέρκελ; Τον Ολανδρέου;

Η μήπως, τώρα τελευταία που έχει ρέντα, την κλίση ξένων εκφράσεων κατά την ελληνική!!!

Το success μου story, του success του story!!!

Και πολύ καλά του τα είπε ο Πάγκαλος. Από εδώ και πέρα έτσι θα μιλάμε: Το nice μου weekend, τα merry σου Christmas, η bad σας luck…

Δεν επιδεικνύει έλεος.

Δεν μας λυπάται.

Ο άνθρωπος που θέλει να γίνει πρωθυπουργός (;) με όρους πενταμελούς λυκείου, την Πέμπτη πέταξε σε ομιλία στην Καβάλα το πιο τραγικό (μέχρι στιγμής) απ’ όλα: “Το μαύρο, που εκπροσωπεί η κυβέρνηση Σαμαρά, έπεσε σαν πέπλο στις ψυχές όλων των δημοκρατικών πολιτών αυτού του τόπου, που γνωρίζουν ότι η δημόσια ραδιοτηλεόραση, το σύμβολο της ελευθερίας της έκφρασης, δεν σίγησε ούτε όταν εισέβαλαν οι ναζί στη χώρα”…

Ναι, οκ, ούτε εμάς μας άρεσε και το καταγγείλαμε από την πρώτη στιγμή.

Βγες, πες ότι είναι φασιστικό, τρισάθλιο κλπ.

Μην μπλέκεις την κατοχή και τον άμοιρο δημοκρατικό λαό που σίγουρα έχει διαβάσει δυο βιβλία παραπάνω από σένα, ρε Τσίπρα…

Είναι too much, don’t you get it?

1-Τηλεοπτικό πρόγραμμα βγήκε για πρώτη φορά στον αέρα στις 23/2/1966, η δε ΥΕΝΕΔ ιδρύθηκε το 1951.
 Κατά την εισβολή και την παράδοση της χώρας στους Γερμανούς, το κρατικό ραδιόφωνο εξέπεμψε το τελευταίο του “ελεύθερο” σήμα, τον χαρακτηριστικό “τσοπανάκο”.

2-Το σήμα της ελληνικής ραδιοφωνίας “κρατήθηκε” συμβολικά από το BBC και “επιστράφηκε” με αναμετάδοσή του το 1945 μετά την απελευθέρωση.
Οι δυνάμεις της τριπλής κατοχής διέλυσαν τα Υπουργεία Τύπου και Τουρισμού και ίδρυσαν την Ανώνυμη Ελληνική Ραδιοφωνική Εταιρεία (ΑΕΡΕ) που ανέλαβε τις ραδιοφωνικές μεταδόσεις.

Την ίδια περίοδο η Υπηρεσία Λογοκρισίας που ήδη υπήρχε και επί Μεταξά, με έδρα πια τη γερμανική πρεσβεία, επέβλεπε τις ειδικές προπαγανδιστικές εκπομπές, μοναδικές που θα ακούγονται στα ελληνικά ραδιόφωνα έως και το 1944.

Ελληνικές πολεμικές ταινίες δεν έβλεπαν εκεί στο Τσιπραίικο, με τις οικογένειες που μαζεύονταν γύρω από τα ραδιόφωνα μπας και πιάσουν κανά BBC;

Είναι ικανός μέσα στην υπερβολή και την ασχετοσύνη του να μας πει αργότερα κάτι σε στυλ: “ο βομβαρδισμός μέτρων από τη ντόπια μνημονιακή κυβέρνηση της Μέρκελ παραπέμπει στη ιστορική δολοφονική επίθεση των Περσών με F16 κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο”.

Όσο ο Σαμαράς “σπάει αυγά για να κάνει ομελέτες”, ο Κουβέλης “ανακαθορίζει τους συσχετισμούς βάσει προγραμματικών συγκλίσεων”, ο Κουτσούμπας παλεύει κατά της λυκοσυμμαχίας των Βρυξελλών και τον ευρωμονόδρομο, ο ασυνάρτητος Καμμένος πολεμά την κατοχική/μνημονιακή κυβέρνηση και ο Βενιζέλος συναγωνίζεται τον εαυτό του σε υπευθυνότητα, ο Τσίπρας ας ξαναπιάσει τις εγκύκλιες σπουδές και ας μάθει στοιχειωδώς καλούς τρόπους.

Ως πρωθυπουργός, χρειάζεται απαραιτήτως να διαθέτει συναφή και ανάλογα skills. 

Derlandstreicher