Με τον Αλέξη στα λιβάδια…

Σήμερα το πρωί πήγα για καφέ με δυο φίλες.

Τρομακτική εμπειρία.

Φαιδρή μεν, τρομακτική δε…

Κι αυτό διότι, αν και αμφότερες είναι «βολεμένες» δημόσιες υπάλληλοι, με χαλαρό καθεστώς εργασίας, καλό μισθό, προνόμια, κλπ, εν τούτοις συναγωνίζονταν η μια την άλλη στο ποια θα βρίσει περισσότερο τον Σαμαρά, και ποια θα καταραστεί περισσότερο τον … Στουρνάρα.

Μάλιστα, όπως έλεγαν, αν τον δουν μπροστά τους (τον Στουρνάρα)  θα του ρίξουν σφαλιάρες!!!!!

Όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης, ομολογώ ότι έχω πάθει ένα είδος deformation professionale.

Και αυτό διότι επί καθημερινής βάσης μπαίνω και σερφάρω στο διαδίκτυο, από το οποίο ενημερώνομαι συνεχώς, διαβάζοντας ελληνικά και ξένα σάιτς, μεταφράζοντας ή γράφοντας άρθρα, και γενικά θέλω να πιστεύω ότι είμαι αρκετά πιο ενημερωμένος από τον μέσο συμπατριώτη μας, όσον αφορά την γενικότερη οικονομική και πολιτική ατμόσφαιρα.

Αυτή όμως η ενασχόληση, μου έχει δημιουργήσει έναν συγκεκριμένο (ίσως μονολιθικό) τρόπο σκέψης και αντιμετώπισης της τρέχουσας κατάστασης, έχοντας αφομοιώσει μερικά αυτονόητα, τα οποία δυστυχώς, ΔΕΝ είναι αυτονόητα για όλους.

Και αυτό το συνειδητοποίησα για μια ακόμη φορά σήμερα.

Με τις φίλες μου να εκπέμπουν σε μια εντελώς διαφορετική από τη δική μου συχνότητα.

Λες και ζούμε σε άλλους κόσμους… σε παράλληλα σύμπαντα.

Και αυτό είναι λογικό, διότι δεν έχει ο καθένας ούτε την όρεξη, ούτε τον χρόνο, ούτε τη διάθεση να ενημερωθεί.

Και εν πάση περιπτώσει, ο καθένας αφομοιώνει αυτά που μπορεί να αφομοιώσει.

Δεν είμαστε όλοι ίδιοι, άσχετα αν όλοι έχουμε την ίδια ψήφο.

Πολλοί δεν διαβάζουν καν εφημερίδες, πόσο δε μάλλον να μπουν και να ψάξουν στο ίντερνετ, το οποίο παραμένει terra incognita για την πλειονότητα των Ελλήνων.

Οι συγκεκριμένες φίλες μου, που μισούν τον Σαμαρά, και θέλουν να δείρουν τον Στουρνάρα, όταν μπαίνουν στο διαδίκτυο ψάχνουν για συνταγές, για ευκαιρίες, χαζεύουν νυφικά, και τρελαίνονται για  κανένα κουτσομπολιό, ειδικά για τους Τούρκους νέους ζεν πρεμιέ.

Η όποια «σοβαρή» ενημέρωσή τους περιορίζεται στα δελτία των 8:30, και δη του STAR.

Και παράλληλα ζουν (εμμέσως) στο πετσί τους την οικονομική δυσπραγία, την στέρηση, τα χαράτσια, το χαλάζι των φόρων κλπ.

Άρα δεν θέλει πολύ, για να τρελαθεί κάποιος, ακόμη και βολεμένος, και να αρχίσει να αγανακτεί, και να καταγγέλλει την «προδοτική» κυβέρνηση η οποία «μας ξεζουμίζει».

Και να περιμένει πως και πως τον άφθαρτο ήρωα Αλέξη, τον οποίο παρομοιάζει στον μυαλό του με κάτι ανάμεσα στον σμιλεμένο Σάκη Ρουβά, και στον σοσιαλιστή Ανδρέα, που όταν ανέλαβε τρώγαμε όλοι με χρυσά κουτάλια, ειδικά οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ξεχνώντας βεβαίως βασικές παραμέτρους διεθνούς οικονομίας, και διεθνών οικονομικών συγκυριών.

Εν ολίγοις, πολλοί, όπως και οι φίλες μου, δεν έχουν καταλάβει ότι έχουμε παγκόσμια οικονομική κρίση, και η Ελλάδα (τελευταίος τροχός της αμάξης) απλά πληρώνει την λυπητερή.

Δεν έχουν καταλάβει απλά πράγματα, ότι δηλαδή τα χρόνια της ευμάρειας είχαμε ευμάρεια επειδή δανειζόμασταν.

Απ τη στιγμή που δεν μας δανείζουν οι ιδιώτες, και προκειμένου να μην χρεοκοπήσουμε πλήρως και τυπικά και ουσιαστικά, μπήκαμε σε μνημόνια, υποσχόμενοι μεταρρυθμίσεις και συμμάζεμα, προκειμένου να μην πάμε στη δραχμή και καταντήσουμε Αλβανία του Ενβέρ Χότζα.

Για τις φίλες μου όμως, αυτά όλα είναι  πυρηνική φυσική.

Το μόνο που βλέπουν είναι οι μειώσεις μισθών, ο φόβος της απόλυσής τους, η  αύξηση των φόρων, και το τέλος των διακοποδανείων κλπ.

Όλα τα άλλα είναι ψιλά γράμματα.

Ακούς εκεί να διώχνουν «εκπαιδευτικούς»;

Να απολύουν τους υπαλλήλους της ΕΡΤ;

Τα καημένα τα παιδιά της δημοτικής αστυνομίας; Μα χωρίς αυτούς θα γεμίσουμε μαύρους και Πακιστανούς!

Τι άλλο θα δούμε;

Ντροπή!

Και για τη κατάστασή μας είναι ξεκάθαρες: Φταίει η κυβέρνηση, και ειδικά ο Στουρνάρας.

Που μας πούλησε εν ψυχρώ στους Γερμανούς και στους διεθνείς τοκογλύφους.

Και όταν πήγα να τους πω μερικά πράγματα για τον Αλέξη και τους συν αυτώ, και για τις διάφορες φρούδες υποσχέσεις του, ή για κάτι βλακείες όπως ο αφοπλισμός της αστυνομίας, η κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων κλπ με κοιτούσαν σαν να ήμουν εξωγήινος, επιμένοντας ότι τα βγάζω από το μυαλό μου, επειδή είμαι «σαμαρικός»!

Δεν είχαν δηλαδή ιδέα για τα κατά καιρούς ασυνάρτητα φληναφήματα του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε για το τι ακριβώς διημείφθη στο πρόσφατο συνέδριο, ούτε καν για το τι ακριβώς μέλλει γενέσθαι αν τυχόν και μας κυβερνήσουν οι συνιστώσες.

Και τέτοιοι είναι όλοι αυτοί που τα τελευταία χρόνια έχουν δώσει φτερά στους κομπογιαννίτες  του ΣΥΡΙΖΑ, εκτοξεύοντας τους από το 3% στο 30%, και καθιστώντας τους υπερασπιστές του κάθε κακοποιού και του κάθε πικραμένου σε αξιωματική αντιπολίτευση.

Για τις φίλες μου λοιπόν, όλα είναι δικαιολογίες, όλοι είναι πουλημένοι, και η μόνη αλήθεια είναι ότι ο Αλέξης θα καταργήσει το μνημόνιο.

Έτσι απλά.

Το λέει και ο Τράγκας.

Και μετά θα κυνηγιόμαστε όλοι χαρούμενοι στα καταπράσινα λιβάδια και στους ανθισμένους αγρούς, φορώντας στεφάνια από λουλούδια στα μαλλιά μας, και τραγουδώντας όλοι μαζί το Κουμπαγιά, παρέα με τη … Νόρα Βαλσάμη.

Strange Attractor