27.7.13

Χρειάζονται οι σχολικές διακοπές;



Ένας από τους λόγους που πολλοί συμπολίτες μας θέλουν να γίνουν εκπαιδευτικοί, δεν είναι τόσο η διάθεση προσφοράς στη μάθηση, αλλά το γεγονός ότι οι δάσκαλοι και οι καθηγητές ξεκουράζονται (μετ’ αποδοχών) για τρεις μήνες τον χρόνο.



Εξ ου  και το γεγονός ότι δεν βρήκαν πολλούς κοινωνικούς συμμάχους στην πρόσφατη κόντρα τους με την κυβέρνηση.
Ειδικά από έναν υπόλοιπο λαό, που όταν είναι τυχερός και έχει εργασία, τις διακοπές μιας έστω εβδομάδας τις βλέπει πλέον με το τηλεσκόπιο.


Τώρα, οι εκπαιδευτικοί απέκτησαν έναν ακόμη αντίπαλο, στο πρόσωπου του συντάκτη του αμερικανικού Slate Matthew Yglesias, ο  οποίος επιτίθεται λάβρος εναντίον του κεκτημένου των σχολικών διακοπών.
Όπως λοιπόν γράφει σε άρθρο του, φανταστείτε αν το κράτος αποφάσιζε να κλείνει για τρεις μήνες το χρόνο τον στρατό, την αστυνομία, ή τις δημόσιες μεταφορές!
Όλοι θα ξεσηκώνονταν, έτσι δεν είναι;
Και όμως! Κανένας δεν αντιδρά όταν χρόνια τώρα το ίδιο γίνεται στα σχολεία.
Καλές, λέει, οι σχολικές διακοπές για τα παιδιά των πλουσίων, που σπεύδουν σε παραλίες, και σε κατασκηνώσεις, αλλά τι γίνεται με όλα τα υπόλοιπα παιδιά;
Μάλιστα, όπως αναφέρει, οι διάφορες μελέτες δείχνουν ότι οι σχολικές διακοπές επηρεάζουν δυσανάλογα αρνητικά τα παιδιά των χαμηλών εισοδημάτων, ειδικά όσον αφορά στην απώλεια μάθησης που προκύπτει.
Ένα μαθησιακό κενό που δεν μπορούν να καλύψουν οι δάσκαλοι στους μήνες που λειτουργούν τα σχολεία.
Και ποιος είναι ο λόγος που κανείς δεν αντιδρά;
Το γεγονός ότι οι πλούσιοι, οι οποίοι και αποφασίζουν, δεν υφίστανται ουδέν το αρνητικόν.
Έφτασε όμως η ώρα, καταλήγει, μα αντιδράσουμε όλοι απέναντι στον παραλογισμό και στη σπατάλη που εκπροσωπούν οι σχολικές διακοπές.
Πρόκειται για μια τροχοπέδη στις ίσες ευκαιρίες….

Απόδοση: S.A.

1 σχόλιο:

  1. Δε χρειάζεται να μπω στον κόπο να απαντήσω στο αστείο άρθρο του κ.Matthew Yglesias, θα ήταν μάταιο.Και τι να πεις σε κάποιον που φαντάζομαι απ' τα γραφόμενά του,ότι ούτε τις βασικές γνώσεις της παιδαγωγικής και παιδοψυχολογίας γνωρίζει,γι αυτό τον αφήνω στη μακαριότητά του.
    Τάκης Δήμητσας

    ΑπάντησηΔιαγραφή