Κακοποίηση ζώων: Το απόλυτο έγκλημα.

Από μικρός λατρεύω τα ζώα.

Ειδικά τα σκυλιά.
Και πιο ειδικά τα κουτάβια…

Πιστεύω σε αυτό που λένε οι Αμερικάνοι, πως happiness is a warm puppy!

Για αυτό και τρελάθηκα (κυριολεκτικά) τις τελευταίες ημέρες, όταν έμαθα ότι ένας πραγματικά ψυχασθενής εγκληματίας Πολωνός, απήγαγε και βίασε(!) μια σκυλίτσα στην Αθήνα…

Μάλιστα θυμήθηκα μια ανάλογη περίπτωση πριν από τριάντα και πλέον χρόνια, που σίγουρα κανείς δεν θα θυμάται, όταν ένας τότε μετανάστης από το Αφγανιστάν (νομίζω) είχε βιάσει εν μέση οδώ τον διάσημο πελεκάνο της Μυκόνου Πέτρο!

Το καλό της όλης υπόθεσης είναι πως το πρόσφατο «κτήνος» ταυτοποιήθηκε από περίοικο, και συνελήφθη από την αστυνομία, οδηγούμενος μάλιστα στο αυτόφωρο.

Για την Ελλάδα, που δεν φημίζεται για την φιλοζωία της, αυτό είναι μια ευχάριστη εξέλιξη.

Βέβαια, αν κρίνω από αυτά που ξέρω, είμαι σίγουρος πως η ανεξάρτητη ελληνική δικαιοσύνη θα του κάνει τα μούτρα κρέας, με κανένα πρόστιμο, και καμιά ολιγοήμερη ποινή φυλάκισης με αναστολή.

Εδώ κοτζάμ ΕΛ.ΑΣ και δεν ασχολείται καν με το εμπόριο σκυλίσιου κρέατος από πλευράς λαθρομεταναστών στο κέντρο της Αθήνας…

Τέλος πάντων.

Αλλού ήθελα να καταλήξω.

Πάντα προβληματιζόμουν γιατί να τρελαίνομαι τόσο όταν ακούω για κακοποίηση ζώων, και να μην μου συμβαίνει το ίδιο όταν πρόκειται περί ανθρώπων.

Γιατί να θεωρώ για παράδειγμα τον βιασμό της σκυλίτσας ως την πιο αποτρόπαια δυνατή πράξη, και να μην χάνω τον ύπνο μου όταν ακούω για βιασμούς γυναικών;

Μήπως δεν πάω καλά;

Μήπως έχω πρόβλημα;

Έ, λοιπόν όχι. Και έρχεται η επιστήμη να το αποδείξει.

Τι είναι λοιπόν πιο δύσκολο να παρακολουθήσουμε;

Έναν άνδρα να κλωτσάει ένα κουταβάκι, ή έναν άνδρα να κλωτσάει έναν άλλο;

Η επιστήμη λέει: το πρώτο.

Μια πρόσφατη μελέτη αποκαλύπτει πως τα κακοποιημένα σκυλιά (νεαρά και ενήλικα) προκαλούν πολύ περισσότερη συμπάθεια και συμπόνια, απ ότι οι κακοποιημένοι άνθρωποι.

Αυτό αλλάζει όταν μιλάμε για κακοποιημένα παιδιά, που μας προκαλούν εξίσου μεγάλη συμπόνια με τα κακοποιημένα σκυλιά.

Όπως λέει ένας από τους επιστήμονες που έκαναν την μελέτη, «το γεγονός ότι τα ενήλικα θύματα βίας δεν μας συγκινούν τόσο όσο αν τα θύματα είναι ενήλικοι σκύλοι, εξηγείται μάλλον από το ότι τα ενήλικα σκυλιά τα θεωρούμε ως εξαρτημένα και ευάλωτα, όπως δηλαδή θεωρούμε τα κουτάβια, αλλά και τα παιδιά».

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου Northeastern της Βοστόνης, έδειξαν σε 240 φοιτητές ένα από τέσσερα διαφορετικά άρθρα εφημερίδας για κακοποίηση.

Το κάθε άρθρο ήταν το ίδιο εκτός από το ότι στο καθένα άλλαζε το θύμα, που τη μια ήταν νήπιο, την άλλη κουτάβι, την άλλη ένας τριαντάρης άνδρας, και την άλλη ένα εξάχρονο σκυλί.

«Εξεπλάγημεν» λέει ο ένας από τους δυο επιστήμονες που συνυπογράφουν την εργασία, «διαπιστώνοντας την αλληλεπίδραση ηλικίας και είδους… Όταν πρόκειται για συμπόνια, η ηλικία κερδίζει κατά κράτος την αλληλεγγύη προς το  είδος. Όπως φαίνεται, οι ενήλικες άνθρωποι θεωρούνται ικανοί να αυτοπροστατευτούν, ενώ τα ενήλικα σκυλιά τα θεωρούμε απροστάτευτα, όπως  τα κουτάβια ή και τα παιδάκια».

Strange Attractor

LiveScience