Τα στραβά του ελληνικού … θέρους!

Δεν υπάρχει κανένας που να μην τρελαίνεται με το ελληνικό καλοκαίρι.

Έλληνας ή ξένος.

Εξ ου και η χώρα μας αποτελεί θερινό προορισμό πρώτης προτεραιότητας για τους απανταχού λάτρεις της θάλασσας, και του ήλιου.

Ναι αλλά…

Οι ξένοι που έρχονται και μετά από μια δυο εβδομάδες φεύγουν, δεν πολυνοιάζονται για τα αμέτρητα κακά του ελληνικού καλοκαιριού, όπως π.χ. τα σκουπίδια παντού, ή τις ορδές από κουνούπια.

Για να μην αναφερθώ στην κερδοσκοπία.

Ίσα ίσα τους αρέσουν τα διάφορα στραβά μας, που τα θεωρούν φολκλορικά.

Εμείς όμως που ζούμε εδώ, και που μετράμε άπειρα καλοκαίρια, εκνευριζόμαστε με πολλά παραδοσιακά πλέον  στοιχεία, που χαρακτηρίζουν την καλοκαιρινή Ελλάδα.
Και δεν μιλάω για γραφικότητες και υστερίες του τύπου τα διάφορα ουρλιαχτά: "Έλα Μπούλη να φας το κεφτεδάκι σου", ή "έλα Μήτσο να σε πασαλείψω, μη καείς πάλι, γιατί δεν έχουμε γιαούρτι στο σπίτι..." ...

Για εμένα λοιπόν, και φαντάζομαι και για άλλους, τα τρία- τέσσερα πιο εκνευριστικά πράγματα του ελληνικού καλοκαιριού είναι τα εξής:
1- Ο ήχος μεσημεριάτικα από τα ζάρια και τα πούλια των ταβλαδόρων σε κάποιο μπαλκόνι…
2-Οι πάμπολλοι ανεγκέφαλοι που αρχίζουν τις ρακέτες δίπλα ή μπροστά σου στην αμμουδιά…
3-Ο μεταμεσονύχτιος ήχος στη διαπασών τσιφτετελοποπ ή γυφτοσκυλάδικων σε αμάξια ξενύχτηδων με ανοιχτά τα παράθυρα.

Και βεβαίως το νεοελληνικό τριτοκοσμικό αυτό φαινόμενο των έφηβων κάγκουρων, με τα λαχανί (συνήθως) παπάκια και τις πειραγμένες εξατμίσεις, που λες και είναι συνεννοημένοι, κυκλοφορούν μόνο μεσημεριάτικα, ή μετά τις 2 το πρωί.

Κατά τα άλλα, καλές διακοπές, και προσοχή στις τσούχτρες.

Strange Attractor

ΥΓ- Να βρίσκονταν κάποιος Χριστιανός πολιτικός  κυβερνητικός παράγοντας να απαγόρευε δια παντός τις ρακέτες στις παραλίες….

Ζητάω πολλά;