Η ιστορία της ΔΕΘ εν τάχει…

Ποιος να φανταζόταν πριν από μερικές δεκαετίες πως θα ερχόταν η ώρα και η στιγμή που η ΔΕΘ θα μετατρεπόταν από σημείο επαφής και συνεργασίας παραγωγών, εμπόρων και επιχειρηματιών σε τόπο συνάντησης διαδηλωτών και αστυνομίας.

Ποιος να φανταζόταν ότι τις ημέρες των εγκαινίων της ΔΕΘ τη Θεσσαλονίκη αντί για εμπορικοί αντιπρόσωποι θα κατέκλυζαν συνδικαλιστές από όλη τη χώρα, που θα κατέφταναν στην πόλη, για να διαμαρτυρηθούν για την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης.

Είχαν προηγηθεί βεβαίως τα χρόνια της ξεφτίλας, καθώς και αυτά της παρακμής.

Τα χρόνια δηλαδή κατά τα οποία η Έκθεση είχε απολέσει τον εμπορικό χαρακτήρα της και είχε περιοριστεί σε χώρο παρουσίασης της πολιτικής της κυβέρνησης και των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Αποτέλεσμα, αντί για επισκέπτες, πωλητές και αγοραστές τη Θεσσαλονίκη να πλημμυρίζουν εκατοντάδες κρατικοί αξιωματούχοι με τα υπηρεσιακά αυτοκίνητά τους, που έρχονταν για ένα τριήμερο κραιπάλης στην πόλη, συνοδευόμενοι από συμβούλους και γραμματείς-γκόμενες, ξοδεύοντας κρατικό χρήμα στα… πολιτιστικά κέντρα και τις ψαροταβέρνες της… ερωτικής Θεσσαλονίκης.
Το παράδειγμά τους ακολούθησαν και οι συνδικαλιστοπατέρες, που οργάνωναν τριήμερες εκδρομές με τις παρέες τους στη Θεσσαλονίκη, για να μετάσχουν -υποτίθεται- σε ένα συνέδριο και μία διαδήλωση.

Εννοείται ότι μετά τον… αγώνα ξεχύνονταν σε ταβέρνες και σκυλάδικα, στέλνοντας το λογαριασμό στο… κρατικοδίαιτο συνδικάτο.
Κάποια στιγμή που το κακό παράγινε με τους γλεντζέδες, οι οποίοι φόρτωναν τιμολόγια στις κρατικές υπηρεσίες, τους οργανισμούς και τους φορείς που διαφέντευαν, ήρθε η εποχή της ξεραΐλας.

Άδεια τα περίπτερα της ΔΕΘ από εκθέτες, άδεια η πόλη από επισκέπτες, άδεια και η νυχτερινή Θεσσαλονίκη από χουβαρντάδες.

Κάπως έτσι φτάσαμε στα χρόνια της κρίσης των μνημονίων, κατά τα οποία η ΔΕΘ κινδύνεψε να μετατραπεί σε πεδίο μάχης με φράχτες, μολότοφ και δακρυγόνα.
Χιλιάδες αστυνομικοί μεταφερόμενοι από όλη την Ελλάδα συγκρούονταν με χιλιάδες διαδηλωτές που έρχονταν επίσης από όλη τη χώρα.
Τελικά η κυβέρνηση κάνοντας το πρώτο βήμα αποφάσισε να μειώσει την έλευση των κρατικών αξιωματούχων στους απολύτως αναγκαίους και να περιορίσει την παρουσία του πρωθυπουργού σε ελάχιστες ώρες, καταργώντας μάλιστα τις ανοιχτές-δημόσιες εμφανίσεις του.
Οι της αντιπολίτευσης επιμένουν να θεωρούν τη ΔΕΘ πολιτική πασαρέλα. Ελπίζουμε όχι για πολλά χρόνια ακόμη…

Μιχάλης Αλεξανδρίδης

Μακεδονία