Με αφορμή το χρυσαυγίτικο μαχαίρωμα στο Κερατσίνι, βγαίνουν
κάποιοι «στοχαστές», και πετάνε τη μπάλα στη κερκίδα, λέγοντας πως δεν χρειάζεται
να το κάνουμε θέμα, αφού και στην …. Αμερική κυνηγάνε τους μαύρους!
Ή μάλλον, στην Αμερική κάποιος περίεργος κάθε τόσο σκοτώνει
αδιάκριτα.
Οπότε, ας μην τρελαινόμαστε, ας μην υπερβάλλουμε, και εν
πάση περιπτώσει ας μη μας κάνουν μαθήματα οι ξένοι…
Οι δολοφονίες όμως είναι δολοφονίες, και ανεξάρτητα από
πού πηγάζουν, έχουν περισσότερη σχέση με την ψυχική υγεία κάποιου παρά με την
οπλοφορία αυτή καθ’ εαυτή.
Ένα μαχαίρι μπορεί να κόψει ψωμί, αλλά μπορεί και να
αφαιρέσει μια ζωή.
Ειδικά αν βρίσκεται στα χέρια κάποιου ψυχοπαθή, ασχέτως της
όποιας δήθεν «πολιτικοποίησής» του, που στα καθ ημάς απλά δίνει το άλλοθι για
αντικοινωνικές και παραβατικές συμπεριφορές.
Στην περίπτωση της πρόσφατης μαζικής δολοφονίας στο Navy Yard της Ουάσιγκτον,
έρχεται τώρα η Washington Post, και όπως αναφέρει «δεν φταίνε οι νόμοι της οπλοκατοχής,
αλλά φταίει το ότι ο δράστης Aaron Alexis ήταν ψυχοπαθής,
και δεν έτυχε έγκαιρα της φροντίδας που χρειάζονταν».
Το ίδιο θα έλεγα κι εγώ για ορισμένους (πολλούς) χρυσαυγίτες,
αλλά και αριστεριστές μπαχαλάκηδες… και
αντιεξουσιαστές, που σε τίποτα δεν διαφέρουν από τους χαπακωμένους χουλιγκάνους
των γηπέδων που ευχαρίστως αλληλοσφάζονται για ένα όφσαϊντ.
Ο ψυχίατρος Charles Krauthammer που υπογράφει
το σχετικό άρθρο, θυμίζει πως ο Alexis μόλις πριν από έναν μήνα παραπονέθηκε στην
αστυνομία ότι ακούει φωνές, και παρενοχλείται από … μικροκύματα.
Αν ήταν στην Ελλάδα, μπορεί και να πολιτεύονταν με τους Αν
Ελ… ποιος ξέρει;
Η ουσία όμως είναι ότι κανένας αρμόδιος δεν έκανε τίποτα,
και η αναφορά του ψυχάκια καταχωνιάστηκε σε κάποιο συρτάρι, μέσα στα γρανάζια της
απρόσωπης γραφειοκρατίας.
Αν όμως τον είχε δει ψυχίατρος, τότε σίγουρα θα του έδινε
κάποια φαρμακευτική αγωγή, και ίσως να τον κλείνανε και μέσα, για δυο εβδομάδες
το λιγότερο, για ψυχιατρικές εξετάσεις και παρακολούθηση.
Θα τον άφηναν ελεύθερο μόνο εφόσον κάποιος συγγενής του θα
εγγυόταν ότι ο ασθενής θα έπαιρνε τακτικά
τα φάρμακά του.
Ακούγεται σκληρό, αλλά όπως γράφει η εφημερίδα «έτσι πρέπει
να λειτουργεί μια συντεταγμένη και συμπονετική κοινωνία»!
Όπως δεν θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί στη τύχη του κάποιος
που υπέστη εγκεφαλικό, έτσι δεν θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί και κάποιος που …
ακούει φωνές.
Οι εγκλεισμοί αυτού του είδους (καταναγκαστικοί) είναι το
καλύτερο για το σύνολο.
Αλλά κυρίως για τον ίδιο τον ασθενή, γράφει ο ψυχίατρος.
Και όπως καταλήγει το άρθρο του, «ήρθε επιτέλους η εποχή
που θα πρέπει να επανεξετάσουμε αυτό που ισχύει σήμερα, και που επιτρέπει στους
ψυχασθενείς να πεθαίνουν με όλα τους τα δικαιώματα ανέπαφα, αλλά να παίρνουν
μαζί τους και καμιά δεκαριά αθώους…».
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου