Οι εντιμότατοι φίλοι μου…

Χθες βράδυ βγήκα για ούζα με μια παρέα παλιών φίλων, με τους οποίους όμως είχα κάμποσο καιρό να βρεθώ.

Και προφανώς είχα χάσει επεισόδια.

Όλοι τους επιχειρηματίες, και αυτοαπασχολούμενοι.

Απ’ αυτούς που τα καλά χρόνια κυκλοφορούσαν με μπέμπες και κομπρέσορες, και τρεις τουλάχιστον φορές την εβδομάδα έραιναν με «κοτσάνια» την κάθε καλλίγραμμη γλάστρα που προετοίμαζε το κέφι για τον Καρρά, τον Γονίδη, ή τον ΛεΠα.

Μιλάμε δηλαδή για επιτυχημένους συμπατριώτες μας, από αυτούς που τόσα χρόνια επάνω τους στηρίζονταν η χώρα για να πετύχει όλα αυτά που πέτυχε.

Εργολάβοι, εισαγωγείς, χοντρέμποροι, και γενικά μεσάζοντες.

Επιτήδειοι.

Τους πυλώνες δηλαδή της οικονομικής μας ανάπτυξης.

Πασόκοι όλοι τους, άσχετα αν έχουν αλλεργία ακόμη και  στην έννοια του σοσιαλισμού.

Απλά, τα τελευταία είκοσι και βάλε χρόνια, οπότε και ενηλικιώθηκαν,  αν δεν ήσουν Πασόκος, και μάλιστα δικτυωμένος, αν δεν είχες κονέ με κάποιον «δημοκράτη» παράγοντα ή πολιτικό, που να … επιχειρήσεις;

Που να βρες άκρη με τις εφορίες, με τις πολεοδομίες, και εν πάση περιπτώσει πώς να δραστηριοποιείσαι λάθρα και παράνομα, και μάλιστα να βγάζεις τεράστια (μαύρα στη πλειονότητα) κέρδη, αν δεν τάιζες κάποιους «δημοκράτες» σε καίριες θέσεις;

Διότι καλώς ή κακώς, το Πασόκ αυτή την αλλαγή έφερε στη χώρα.

Πέραν της πλέριας δημοκρατίας.

Την γρηγοράδα και την αρπαχτή.

Εκτός δηλαδή της πλήρους ισοπέδωσης των πάντων σε κοινωνικό επίπεδο, έδωσε και το δικαίωμα στον κάθε επιτήδειο κατσαπλιά, που σε νορμάλ συνθήκες ελεύθερης αγοράς, με κανόνες και προϋποθέσεις,  δεν θα μπορούσε ούτε ψιλικατζίδικο να διαχειριστεί,  να δηλώνει μεγαλοεπιχειρηματίας.

Και μάλιστα πετυχημένος.

Με μαϊμού τιμολόγια, με εικονικές παραγγελίες, με δήθεν ελέγχους και περαιώσεις, με επιστροφές και ποτέ αποδώσεις ΦΠΑ, με γρηγορόσημα εκεί που πρέπει, και άλλα τέτοια παλαβά, πλην όμως χαρακτηριστικά της λούμπεν καπιταλιστικής μας τάξης.

Άρπα κόλλα δηλαδή.

Ένας μάλιστα εκ των τριών, επί δυο δεκαετίες παίρνει και επιστροφή φόρου συστηματικά, αφού δεν φαίνεται σχεδόν πουθενά, ενώ παράλληλα δηλώνει και άνεργος… (νομίζω και τυφλός).

Διέθετε όμως τζάγκουαρ, και εξοχικό, ενώ τα  δυο παιδιά του τελείωσαν ιδιωτικά σχολεία.

Σήμερα είναι συνταξιούχος!!!!!

Πως γίνεται μη με ρωτάτε.

Ας το βρουν οι υπηρεσίες.

Και εν πάση περιπτώσει, αγάπα τους φίλους σου με τα ελαττώματά τους, αν και προσωπικά με ενοχλεί (και με ενοχλούσε) έντονα η συγκεκριμένη κατάσταση, ειδικά όταν επί τόσα χρόνια έπρεπε να ακούω τις ειρωνείες των εν λόγω πετυχημένων, αφού πέρα από ένα φίατ ή ένα σουζούκι, εγώ ο νομοταγής δεν μπόρεσα ποτέ να ζήσω το όνειρο του νεοέλληνα πετυχημένου με τα κοχίμπας, τα μαύρα Τζόνι,  και το πρώτο τραπέζι πίστα σε κωλάδικο.

Ήμουν ανέκαθεν ο φτωχός τους συγγενής.

Ακούγοντας διαρκώς τις πλάκες τους περί των άχρηστων σπουδών μου κλπ.

Αυτοί, όπως έλεγαν περήφανα, σπούδασαν στο πεζοδρόμιο, και τους χαρτογιακάδες μορφωμένους σαν κι εμένα τους έχουν στο τσεπάκι, αφού με ένα πεντοχίλιαρο τους βαράνε προσοχές!

Και εν πάση περιπτώσει ποιος είσαι σήμερα αν δεν είσαι ματσό;

Αυτή η φιλοσοφία των ‘90ς, η ιδεολογία της πίστας, εκπροσωπούνταν επάξια από τους εν λόγω φίλους μου, οι οποίοι τόσα χρόνια κακομοίρη με ανέβαζαν, λούζερ με κατέβαζαν.

Διότι εγώ ούτε καν μπορούσα να διανοηθώ να γίνω παίκτης στο χρηματιστήριο, τις εποχές που οι φίλοι μου αγόραζαν και πουλούσαν μετοχές με ρυθμούς πολυβόλου.

Μόνο το στοίχημα και τα λαχεία που έπαιζαν κάθε εβδομάδα, ισοδυναμούσαν σε ένα δικό μου μηνιάτικο.

Τι να λέμε;

Τέλος πάντων.

Ο καθείς εφ’ ω ετάχθη…

Το ζήτημα είναι άλλο.

Και αυτό είναι που με ενοχλεί περισσότερο απ όλα.

Ότι επί τρεις ολόκληρες ώρες τους άκουσα να βρίζουν την κυβέρνηση Σαμαρά, τον σακάτη τον Σόιμπλε (που καλά τον έκανε ο λεβέντης Ρέμος), και τους λοιπούς ξενόδουλους που μας πίνουν το αίμα, ακόμη και τα πρώην ινδάλματά τους του Πασόκ, αυτούς δηλαδή που έκαναν τη χώρα Μονακό(!), ακούγοντας παράλληλα διθυράμβους για τον Τσίπρα, αλλά ακόμη πιο πολλούς για την … Χρυσή Αυγή!

Έτσι ακριβώς.

Κατά τους εντιμότατους φίλους μου, μόνο η Χρυσή Αυγή μπορεί να βάλει μια τάξη στο μπουρδέλο, και να κλείσει στη φυλακή όλα αυτά τα λαμόγια τους πολιτικούς που τόσα χρόνια μας κοροϊδεύουν και μας κατακλέβουν.

Και τα έλεγαν χωρίς να κοκκινίζουν.

Πίνοντας παράλληλα τα ούζα, και τις μπύρες τους, και μασουλώντας τα ολόφρεσκα ψαράκια που κατέφθαναν το ένα μετά το άλλο.

Ποιος θα μας σώσει από αυτόν τον συρφετό έλεγαν;

Που μας κατέστρεψε ολοκληρωτικά.
Τι περιμένει ο Καμένος;
Που κρύβεται ο Καστανίδης;(!!!)

Και πότε θα πάμε στη δραχμή, μπας και δούμε χαίρι, κατέληγαν…

Διότι, αν κατάλαβα καλά, οι φίλοι μου θέλουν δραχμή, και άρα Τσίπρα, ενώ παράλληλα θέλουν την τιμωρία των πολιτικάντηδων, που τόσα χρόνια μας έκλεβαν, άρα Χρυσή Αυγή.

«Διότι μόνο ο Κασιδιάρης έχει τα &^%#$ να τους καρυδώσει», επαναλάμβαναν μεταξύ ρεψιμάτων.

Και το ρεζουμέ: Άντε τη Χρυσή Αυγή την καταλαβαίνω, αφού τους υπόσχεται τάξη, ασφάλεια και τα σκυλιά δεμένα… με μπόλικα εμβατήρια και γυμναστικές επιδείξεις για διασκέδαση.

Τον Τσίπρα όμως τον «κομμουνιστή»;

Από πού  κι ως που;

Πως και γιατί;
Εν ολίγοις:

«Διότι, αν έρθει στα πράγματα, και πάμε στη δραχμή, μέσα στη γενική αναμπουμπούλα θα καταργηθούν τα χαράτσια, θα χαριστούν τα χρέη, και θα ξεχαστούν οι καταδίκες (που σήμερα τους πέφτουν σωρηδόν και ερήμην για πολλά και διάφορα). Χώρια που αν έχεις κονέ στην Αλβανία ή στην Βουλγαρία, θα γίνεις ξανά παίκτης, κάνοντας εισαγωγές/ εξαγωγές, αφού όλοι εδώ θα είναι ψόφιοι…».

Τόσο καλά!

Κανονικοί ιδεολόγοι… σοσιαλισταράδες.

Strange Attractor

ΥΓ- Στο τέλος της ουζοκατάνυξης, με παρακάλεσαν να πληρώσω τον λογαριασμό , διότι δεν είχαν επάνω τους… μετρητά.

Και ο ταβερνιάρης δεν δέχονταν επιταγή!