Καθένας μπορεί να έχει οποιαδήποτε άποψη για τη Χρυσή
Αυγή.
Μπορεί, λογικά, να τη θεωρεί εγκληματική, αλλά από νομική
άποψη το ναζιστικό αυτό μόρφωμα δεν είναι «εγκληματική οργάνωση».
Είναι κόμμα που έχει τα προνόμια και τις υποχρεώσεις των
υπολοίπων του ελληνικού Κοινοβουλίου.
Το γεγονός όμως ότι είναι κόμμα δεν σημαίνει ότι στις
τάξεις του δεν υπάρχουν εγκληματίες.
Ούτε ότι αυτοί οι πιθανώς εγκληματίες δεν έχουν στήσει
εγκληματική οργάνωση.
Αυτό μπορεί να συμβεί και στα καλύτερα κόμματα, πόσω
μάλλον σε ναζιστικά μορφώματα που αποθεώνουν την παράνομη βία.
Συνεπώς, δεν υπάρχει καμία δίωξη φρονήματος στην Ελλάδα·
ούτε καν του ναζιστικού, παρά το γεγονός ότι η χώρα θρήνησε εκατομμύρια θύματα
από τους ομοϊδεάτες του Νίκου Μιχαλολιάκου.
Στον βαθμό, λοιπόν, που υπάρχουν στοιχεία κι εμπλέκουν
στελέχη της Χ.Α. σε οργανωμένα κακουργήματα, έχουμε εγκληματική οργάνωση·
τελεία.
Στο κάτω κάτω της γραφής το κόμμα δεν θα απαγορευθεί να
λειτουργεί εντός κι εκτός Βουλής. Θα συνεχίσει τα απεχθή και μισαλλόδοξα
κηρύγματά του υπό την καθοδήγηση της Ελένης Ζαρούλια.
Συνεπώς δεν υπάρχει απαγόρευση κόμματος. (Πρέπει να
παρατηρήσουμε, όμως, ότι κι εκεί η οικογενειοκρατία πάει σύννεφο.)
Υπάρχει μια ολόκληρη φιλολογία για τη διαδικασία που
ακολούθησαν οι δικαστικές αρχές για τη σύλληψη των βουλευτών της Χ.Α., για τη
διαδικασία του αυτοφώρου κ.λπ.
Κάποιοι θυμήθηκαν ότι τελευταία φορά που συνελήφθησαν
βουλευτές ήταν την 21η Απριλίου του 1967, ξεχνώντας όμως ότι τότε συνελήφθησαν
επειδή ήταν βουλευτές κι όχι επειδή είχαν εμπλοκή σε δολοφονίες, μαχαιρώματα,
τραμπουκισμούς εναντίον αλλοδαπών, πολιτικών αντιπάλων κ.λπ.
Στον βαθμό λοιπόν που υπάρχουν στοιχεία τα οποία
διασυνδέουν τον κ. Νίκο Μιχαλολιάκο και στελέχη της Χ.Α. με οργανωμένη
κακουργηματική δραστηριότητα, εφαρμόζεται ο ποινικός κώδικας περί οργανωμένου
εγκλήματος και είναι απορίας άξιον ότι πολλοί από εκείνους που σχίζουν τα
ιμάτιά τους για την ασυλία των πολιτικών (η Χρυσή Αυγή έκανε καριέρα με αυτό)
τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν τις διατάξεις που προσφέρουν ασυλία και μάλιστα σε μια
υπόθεση που οι κατηγορίες δεν είναι για απλή διαφθορά, αλλά για πιθανές
δολοφονίες.
Βεβαίως η δικογραφία θα μπορούσε να πάει στη Βουλή, να
συζητηθεί στις επιτροπές, να καταλήξει στην Ολομέλεια, να αγορεύσουν οι
εγκαλούμενοι, να ψηφίσουν οι βουλευτές κ.λπ. ενώ ταυτοχρόνως οι πιθανώς
ενεχόμενοι στα εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου (και ουχί πολιτικής δράσης) να
καταστρέφουν τεκμήρια.
Η συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση είναι διαρκές
κακούργημα και η επ’ αυτοφώρω σύλληψη για αυτό υπάρχει για τον ίδιο λόγο που
προβλέπεται η προφυλάκιση.
Ναι μεν είναι ακραίο μέτρο που πρέπει να χρησιμοποιείται
με φειδώ, αλλά όταν υπάρχουν ισχυρές ενδείξεις, είναι αναγκαίο για τη
διαλεύκανση των υποθέσεων.
Η χώρα μπήκε σε αχαρτογράφητα νερά και με την είσοδο της
Χρυσής Αυγής στο Κοινοβούλιο και με την εξάρθρωση της πιθανής εγκληματικής
οργάνωσης εντός αυτού του κόμματος.
Η Δημοκρατία πρέπει να προστατεύσει τα δικαιώματα όλων,
αλλά και να αυτοπροστατευτεί, να μη χαριστεί δηλαδή σε πιθανές εγκληματικές
οργανώσεις μόνο και μόνο επειδή βρίσκονται υπό τη σκέπη κάποιου κόμματος.
Πάσχος Μανδραβέλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου