Μια Ζωή Σικέ (18)

Ο άνθρωπος υπάρχει στη γη μόνο και μόνο για να μελετάει τα άστρα.

Μια ζωή, ακόμη και ολόκληρη αφιερωμένη στη σπουδή του ουρανού δεν είναι αρκετή. Όλα τα άλλα, τα γήινα είναι περιττά.

Αυτό υποστήριζαν αρκετοί αρχαίοι Έλληνες, και δεν είχαν και πολύ άδικο.

Ο Δημόκριτος προτιμούσε να καταλάβει έστω και μια αιτία ενός φαινομένου, παρά να είναι βασιλιάς της Περσίας.

Όσοι αγαπήσανε τα αστέρια έπαψαν να φοβούνται τη νύχτα.

Και νύχτα μπορεί να σημαίνει πολλά.

Ο Μαρξ έλεγε ότι ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος αλλά όπου γυρίσει κανείς να δει, τον βλέπει αλυσοδεμένο.

Ακολουθώντας λοιπόν τη γήινη μοίρα του, εύκολα μπορεί ο καθένας να απογοητευτεί. Τα αυστηρώς γήινα όταν δεν αφορούν την εξάσκηση του μυαλού και την επέκταση των γνώσεων είναι θλιβερά.

Κοιτάξτε τις προβατίσιες μάζες του Ισλάμ.

Εικόνα ίσως από το μέλλον μας, αν πιστέψουμε τον Νοστράδαμο ή αν ακολουθήσουμε τους Μπίν Λάντεν, ή έστω αν δούμε τι γίνεται στην Ομόνοια, στον Βαρδάρη, και στο λιμάνι της Πάτρας.

Τον Μπιν Λάντεν είπα; Τον μακαρίτη;

Αυτόν που μετά το χτύπημα της ενάτης Σεπτεμβρίου πολλές νεοελληνίδες, σύγχρονες κατά τα άλλα, μέσα στο αντιαμερικανικό οίστρο που χαρακτηρίζει τον λαό μας τον υποστήριζαν με πάθος συμμεριζόμενες τους Ταλιμπάν;

Χωρίς ποτέ να σκεφτούν πως αν τυχόν κυριαρχούσαν παντού οι Ταλιμπάν, οι ίδιες θα έπρεπε να φορούν φερετζέ, να μένουν αξύριστες, και να μην κυκλοφορούν χωρίς τον κηδεμόνα τους;

Any way…

Δυστυχώς κάποιο αόρατο χέρι μας καθηλώνει στα θλιβερά και γήινα που λέγαμε.

Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι από την απύθμενη σοφία των Αρχαίων ημών προγόνων διασώθηκαν ως τις μέρες μας μόνο ελάχιστα αποσπάσματα έργων, και αυτά από φιλόσοφους συντηρητικούς, και ακούσιους ίσως υπερασπιστές του ισχύοντος τότε συστήματος, όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης.

Θεμελιωτές της ανισότητας στις ανθρώπινες σχέσεις.

Οι άλλοι, οι αμφισβητίες, είναι γνωστοί μόνο από αναφορές στο έργο τους εδώ και εκεί. Συνήθως αρνητικές κριτικές.

Το παράδειγμα του Επίκουρου τα λέει όλα.

Είναι ειρωνικό να βλέπει κανείς ότι η διάταξη των αστέρων αμφισβητήθηκε από πολλούς, η δουλεία όμως από κανέναν.

Είναι σαν να έχουν επιβιώσει στο μέλλον μόνο οι θεωρίες του Milton Friedman για παράδειγμα, και όχι του Μαρξ, και αυτές να σηματοδοτούν την εποχή μας στα μάτια κάποιου μελλοντικού μελετητή των τελευταίων αιώνων...

Και όποια αναφορά στον μαρξισμό να είναι μέσα από μερικές μυστικές εκθέσεις του Αμερικανικού Πενταγώνου, που διασώθηκαν στους αιώνες των αιώνων.

Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας που λέγεται ότι έκρυβε μέσα της τη γνώση όλου του κόσμου καταστράφηκε ολοσχερώς το 420 μ.Χ περίπου.

Από τότε και μέχρι τα τέλη του 15ου αιώνα έχουμε επιστημονική στασιμότητα διανθισμένη με θρησκευτική τρομοκρατία.

Ότι έτεινε να επεκτείνει τις γνώσεις μας ήταν καταδικασμένο από την χριστιανική απολυταρχία.

Πως λοιπόν να προχωρήσει ο άνθρωπος;

Και εδώ που φτάσαμε πολύ είναι.

Ας είναι καλά ο Γαλιλαίος, ο Δαρβίνος, ο Αϊνστάιν και άλλοι παρόμοιοι.

Η ακτινοβολία του μυαλού τους θα φωτίζει για αρκετό καιρό το σκοτεινό μονοπάτι της ανθρωπότητας.

Τέρμα οι φιλοσοφίες…

Προς το παρόν τουλάχιστον.

Συνεχίζεται…