Αλέξης ο λούζερ, και η «καγκελάριος» Τζάκρη !

Ή αλλιώς: Μονομαχία στο Ελ Πάσο....

Η χθεσινή συνεδρίαση της βουλής τα είχε όλα.

Δράμα, μυστήριο, αγωνία, καταγγελίες, υπονοούμενα, ανατροπές, και κυρίως γέλιο.

Πολύ γέλιο.

Λες  και την είχε σκηνοθετήσει ο Μελ Μπρουκς.

Γέλιο που περιέργως κυριάρχησε στη φάση της αποκορύφωσης του δράματος, εκεί που όλοι  περιμέναμε ατμόσφαιρα γκραν γκινιόλ.

Ή έστω κάτι από Φώσκολο…

Αλλά μας προέκυψε slap stick comedy.

Με τον πρωθυπουργό να αποδεικνύει σε όλους ότι πέρα από ειδικό πολιτικό βάρος, έχει και το χάρισμα της ατάκας.

Του χιούμορ….

 

Με το οποίο εκμηδένισε κυριολεκτικά τον σέξι Αλέξη, που σε κάποια φάση κιτρίνισε, και δεν ήξερε που να κρυφτεί, ενώ στο τέλος έδειξε για μια ακόμη φορά την παντελή άγνοια (και αδιαφορία) που έχει για θεσμούς και κανόνες, ζητώντας επιμόνως και παράνομα να του δοθεί ο λόγος, ώστε να αντικρούσει τον Σαμαρά!!!!!

Λες και βρίσκονταν σε συμβούλιο καταληψιών της Β’ Λυκείου.

Τόσο καλά.

Ευτυχώς τον μάζεψε ο Μεϊμαράκης και οι δικοί του, και όπως έμαθα, όλοι μαζί πήγαν μετά σε διανυκτερεύον πατσατζίδικο στο Κολωνάκι(!) να πνίξουν τον πόνο τους με έναν καυτό ντουσλαμά, και ολίγον μανούρι.

Χώρια οι ρετσίνες.

Μάλιστα, λένε, η Ζωζώ τους τραγούδησε και Παντελίδη, που τόσο αρέσει στον πρόεδρο…

Και μιλάμε για μεγάλο πόνο.

Όχι μόνο  αυτόν που μοίρασε απλόχερα ο Σαμαράς, αλλά και πόνο εξαιτίας της αποτυχίας της μεγαλειώδους παλλαϊκής συγκέντρωσης που είχε ζητήσει ο Αλέξης, έξω από την βουλή, προκειμένου ο πρωθυπουργός να νιώσει την οργισμένη ανάσα του λαού στο σβέρκο του, και να δηλώσει υποταγή στον Σύριζα (ολέ).

Τελικά, ο λαός που κατέβηκε στο Σύνταγμα δεν ξεπερνούσε τις 2.000 με 3.000 ταλαίπωρους, και μάλιστα σε κάποια φάση (της πολιτικής κορύφωσης) η τηλεόραση του Ζούγκλα έστειλε ρεπόρτερ να καταμετρήσει τον «λαό», και μετρήθηκαν μόλις 37 άτομα! Οι μισοί εξ αυτών ήταν αλλοδαποί μικροπωλητές.

Ο υπόλοιπος λαός προτίμησε να παρακολουθήσει τον ΟΣΦΠ, ή ίσως την ταινία που είχε το ΣΤΑΡ.

Έτσι, το όνειρο του Αλέξη για μπολσεβίκικες ανατροπές αποδείχθηκε (για μίαν ακόμη φοράν) φούμαρο, τόσο εντός, όσο και εκτός κοινοβουλίου.

Αποδεικνύοντας και πάλι ότι ο  Αλέξης τα πάει καλά στο εξωτερικό, αλλά χάλια στο εσωτερικό.

Άσχετα αν πολλές φορές, και στο εξωτερικό τρώει στραπάτσο.

Διότι καλά είναι να συναγελάζεσαι στο Όστιν τον Μπαρουφάκη και άλλες πριμαντόνες της εκεί ακαδημαϊκής σκηνής, πίνοντας κρασί Καλιφόρνιας και ακούγοντας κάντρι, αλλά όταν είσαι η «παγκόσμια ελπίδα» της αριστεράς, και σε καλούν για να τους το επιβεβαιώσεις, και εσύ τσαμπουνάς και αναμασάς  μνημονιακές κορώνες… ε, τότε μάλλον την πάτησες.

Διότι όπως λένε σήμερα κάποιοι αριστερίζοντες καθηγηταράδες, απ αυτούς που προσκάλεσαν τον Αλέξη: «Δεν καλούσαμε καλύτερα τον Στουρνάρα; Που στο κάτω κάτω ξέρει και αγγλικά»;

Τέλος πάντων, αυτά ήταν τα πριν.

Το γέλιο έπεσε μετά.

Στη βουλή.

Εκεί όπου ο Σαμαράς έβγαλε τα γάντια, και τον άρχισε τον μικρό στις γρήγορες  μπούφλες.

Αφού να φανταστείτε, σήμερα το πρωί, μέχρι και ο Τράγκας ξεκαρδίζονταν με τα χθεσινοβραδινά παθήματα του μελανιασμένου Αλέξη.

Και άντε καλά, ο Αλέξης αποφλοιώθηκε και ξεγυμνώθηκε πολιτικά σε κοινή θέα.

Αυτό το περιμέναμε, αφού όπως έχω πει πολλές φορές, άλλος ο Μέσι, και άλλος ο … Μπασινάς.

Μη τρελαθούμε.

Οι εκπλήξεις όμως ήρθαν από αλλού.

Για παράδειγμα, οι διάφορες φήμες που κυκλοφορούσαν από το πρωί, ότι δήθεν διαλύονται οι Αν.Ελ, αφού ο πολύς Χαϊκάλης έδειξε να αποστασιοποιείται από την επίσημη γραμμή του κόμματος των ψεκασμένων.

Κάτι που τελικά δεν έγινε, επιβεβαιώνοντας έτσι το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του επαγγελματία θεατρίνου στην υποκριτική…

Ή οι φήμες περί Μωραίτη (ποιος είναι αυτός ρε παιδιά;), που θα όρθωνε το πολιτικό του ανάστημα απέναντι στην χούντα που μας κυβερνά, κλπ.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μας προέκυψε τελικά και μια νέα γιαλαντζί πασιονάρια, η Τζάκρη, αυτή με το στραβό το στόμα.  

Η οποία ζήλεψε προφανώς τα καμώματα της Ραχήλ και της Ζωζώς, που τις πρόσφεραν πρόσκαιρη δημοσιότητα (έστω και φαιδρή), και επειδή η ίδια δεν θα μπορούσε (ως κοκέτα που είναι) να σκαρφαλώνει σε κάγκελα με την άπλυτη μπασακλαρία από κάτω, έκανε την δική της επανάσταση ψηφίζοντας κατά της κυβέρνησης.

Ως άλλη «καγκελάριος», χωρίς καγκελαρία.

Αποδεικνύοντας σε κάποιους συνωμοσιολόγους της παραπολιτικής, ότι αυτή ήταν τελικά το κρυφό χαρτί (ο άσσος) στο μανίκι του Αλέξη, δια του οποίου θα έτριζε η καρέκλα του Σαμαρά!

Τελικά όμως, πιο πολλούς πόντους κέρδισε η Ζωζώ, που φώναζε επί 4 συνεχείς ώρες μονότονα «βοήθεια», και η οποία απειλούσε τους αστυνομικούς με «ανταρτοδικεία», καθώς και η αιλουροειδής Ραχήλ, 

  παρά η σιτεμένη κυρία με το βαμμένο μαλλί από την Πέλλα.

Που μάλλον θα έχει το ίδιο τέλος με τον κυρ Φώτη, ή την Καϊλή (η οποία παρεμπιπτόντως, ξεπέρασε τους λουλουδοπόλεμους με τον Ιβάν, και πονηρά σκεπτόμενη δήλωσε πλήρη υποταγή στον Μπένυ, με αποτέλεσμα να τσιμπήσει μια θεσάρα αργομισθίας σαν τον Παπουτσή).

Αυτά όμως έχει η πολιτική.

Άλλος κερδίζει και άλλος χάνει.

Και κάποιοι χάνουν μονίμως…

Δείτε για παράδειγμα τον Αλέξη, που το τελευταίο διάστημα, η Wikipedia σκέφτεται να συνοδεύσει το λήμμα loser με την φωτογραφία του….

Και καλά θα κάνει.

Εκτός κι αν μας ξεγέλασε όλους ο «πιτσιρικάς», και κέρδισε απλά ένα ακόμη εξάμηνο στην αντιπολίτευση, χωρίς τον κίνδυνο πτώσης της κυβέρνησης, οπότε και θα αναγκάζονταν να βγάλει την μάσκα του αγανακτισμένου αντιμνημονιακού, και να πάρει σειρά στον πάγκο του Προκρούστη της τρόικας, ζητιανεύοντας κι αυτός για δανεικά, προκειμένου να πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι χάρη στους οποίους το παίζει Λένιν (στο μυαλό του).

Όπως και να έχει το πράγμα, ένα είναι το βέβαιο: Πως κρίση ξεκρίση, δεν πλήττουμε ουδόλως….

Αυτά…

Strange Attractor