Η λύση περνά από τον ΣΥΡΙΖΑ;

Τους πολιτικούς δεν πρέπει να τους κρίνει κάποιος απ΄όσα λένε αλλά από τις πράξεις τους.

Τρία χρόνια μετά τη χρεοκοπία, με την ανεργία να προσεγγίζει το 30% του εργατικού δυναμικού στον ιδιωτικό τομέα, στο δημόσιο έχουν απολυθεί μόνο οι 2.000 της ΕΡΤ, οι περισσότεροι από τους οποίους θα επαναπροσληφθούν στη ΝΕΡΙΤ.

Μην εκπλαγείτε αν εισπράξουν και αποζημιώσεις απολύσεων.
Αντ΄ αυτού ο κ. Μητσοτάκης ανακοινώνει 1.200 προσλήψεις για το Υπουργείο Δικαιοσύνης.

Στον ΟΚΑΝΑ αντί για υποκατάστατα για την θεραπεία των τοξικομανών έδιναν αυξήσεις στο προσωπικό. 

Όταν το σύστημα βάζει μπροστά το προσωπικό κάποιοι πήραν από ένα 500άρικο το χρόνο και λίγοι εκλεκτοί «Τσουκαλάδες» από κανένα 500χίλιαρο...
Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους και αποκαλύπτουν προθέσεις, επιδιώξεις και εξαρτήσεις.
Οι δαπάνες του δημοσίου έχουν μειωθεί χάρη στις οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων των εχόντων μικρότερο «δόντι».
Άρα, το συμπέρασμα που μπορούμε να βγάλουμε είναι πως, ασχέτως απ’ όσα λέγονται, ο στόχος είναι να διατηρηθούν όλοι στο δημόσιο,  εργατικοί, τεμπέληδες, πελάτες, αξιοκρατικά διορισμένοι με υποτυπώδεις τριτοκοσμικούς μισθούς (γιατί θα μειωθούν κι άλλο) οι οποίοι θα δίνονται με βάση την αρχαιότητα και το «δόντι»...
Στη σοβιετία αμείβονταν ακριβώς με τα ίδια κριτήρια: ενιαίο μισθολόγιο εκτός των κομματικών και κολλητών που εξασφάλιζαν επιπλέον επιδόματα και πρόσβαση σε αγαθά (στοιχειώδη και βασικά στον καπιταλισμό, ικανά να διακρίνουν την πολυτελή διαβίωση εκεί). 
Τούτο σημαίνει πως στην Ελλάδα δεν μπορούμε να περιμένουμε κάποια μεταρρύθμιση στο δημόσιο που θα αυξήσει την ανταποδοτικότητα των φόρων που δαπανά με ανάλογες υπηρεσίες.
Η άλλη λύση, η ορθή θα ήταν αξιολογήσεις, απολύσεις, καταργήσεις υπηρεσιών και επανιδρύσεις νέων χωρίς μονιμότητα και με μισθούς ανάλογα με την παραγωγικότητα. 
Αυτή θα ήταν μια λύση που θα σηματοδοτούσε την έξοδο της χώρας από τις συνθήκες που οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Από την άλλη πλευρά η κυβέρνηση για να διατηρήσει το πελατειακό κράτος που αποτελεί εμπόδιο και όχι εφαλτήριο της οικονομίας υπερφορολογεί τα συνήθη υποζύγια τα οποία δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν. 
Ανοίγει τραπεζικούς λογαριασμούς, δημεύει ακίνητα και εν γένει συνεχίζει να «κουρεύει» τις καταθέσεις των φρονίμων και προνοητικών για να πληρώνει μισθούς σε αδιάφορους πελάτες και συνταξιούχους των 55 ετών.
Ανθίσταται για ην ΕΑΣ και νουθετεί το Υπουργό Υγείας να τα βρει με τα αρπακτικά της δημόσιας Υγείας. Θυμάστε πως έφυγε ο Αλέκος Παπαδόπουλος από το Υπουργείο Υγείας «νύχτα»;
Η κυβέρνηση στην πράξη εφαρμόζει το πρόγραμμα αφανισμού της ιδιωτικής οικονομίας όπως ακριβώς την έχει εξαγγείλει το κόμμα των νεοκομμουνιστών της αξιωματικής αντιπολίτευσης. 
Η διαφορά έγκειται πως αν κυβερνούσε η αξιωματική αντιπολίτευση οι τράπεζες και η χώρα θα είχαν καταρρεύσει πριν σχηματίσει κυβέρνηση. Η εκλογική νίκη της κυβέρνησης απέτρεψε τη συνέχιση και επιτάχυνση μέχρι κατάρρευσης, της μαζικής φυγής των καταθέσεων.
Δεν παρατηρούνται ουσιώδεις διαφορές στην πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μ’ αυτή που θα εφάρμοζε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εκτός από τα πρόσωπα των κομματικών στρατών που επανδρώνουν τις θέσεις του κρατικού μηχανισμού.
Κοινό σημείο είναι ο λαϊκισμός δημοσίως και ιδιωτικώς για καταθέσεις εκατομμυρίων σε αμοιβαία της Black Rock και της JP Morgan και μέσω αυτών στην Eldorado...
Η βασική στρατηγική αμφότερων είναι η προέκταση του μοντέλου που έχει δρομολογήσει ο Ανδρέας Παπανδρέου με το βέτο που εξασφάλισε τα ΜΟΠ στα μέσα της δεκαετίας του ’80.

Το μοντέλο δηλαδή, που εξάρθρωσε την ελληνική παραγωγή, διόγκωσε το δημόσιο και θεμελίωσε μια παρασιτική σχέση της ελληνικής οικονομίας με την Ευρώπη.
Η βασική στρατηγική της κυβέρνησης είναι να πετύχει ανάσχεση και σταθεροποίηση της ανεργίας (σε υψηλά ποσοστά πάντα) με την εξασφάλιση χρηματοδότησης από την Ευρώπη κάποιων έργων υποδομής και τα ΕΣΠΑ. 
Συνέπεια αυτού θα είναι η κοινωνική ένταση να παραμείνει σε υψηλά ποσοστά και να κλιμακώνεται όσο οι φοροεπιδρομές και η ανεργία θα εξαντλούν τα αποθέματα των καταθέσεων.
Μοιραία κάποια στιγμή η αριστερά θα αποτελέσει έξοδο ανάγκης και επειδή αυτά που υποστηρίζει είναι περισσότερο παιδαριώδη και από αυτά που συνθέτουν το αδιέξοδο της κυβέρνησης, σύντομα θα διαλυθεί η καθήλωση της ελληνικής κοινωνίας στις  μαγικές λύσεις που επαγγέλλεται. 
Οι έξυπνοι λαοί μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων ενώ οι άλλο τα επαναλαμβάνουν μέχρι κατάρρευσης.
Εκτός αν υπάρχει κάποιος που έχει σώας τα φρένας και πιστεύει πως μπορεί στην Ελλάδα να επαναληφθεί με επιτυχία αυτό που απέτυχε στην ΕΣΣΔ;
Τα περί σοσιαλδημοκρατικής στροφής αποτελούν μόνο εκλογικά τερτίπια και αφορούν την ολοκλήρωση της ενσωμάτωσης των υπόλοιπων πελατών των Άκηδων... (των Τσουκαλάδων και των Μητρόπουλων). 
Το μοντέλο του παρασιτικού κράτους της μεταπολίτευσης έχει χρεοκοπήσει στο βαθμό που χρεοκόπησε ο ιδιωτικός τομέας και τα δανεικά που το συντηρούσαν. 
Είναι προφανές πως από ένα αργό θάνατο, είναι προτιμότερος ένας ακαριαίος έστω και αν χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε συνθήκες ανάλογες με αυτές της κατάρρευσης των σοβιετικών καθεστώτων.
Το ερώτημα είναι τι θα ακολουθήσει καθώς στο πολιτικό σκηνικό τα μηνύματα που σηματοδοτούνται δεν είναι ενθαρρυντικά.
Είναι φανερό πως κάποιοι προκειμένου να συνεχίσουν να γλείφουν την «κουτάλα» της έστω άδειας «χύτρας» των κρατικών ταμείων ή να θωπεύσουν τον μαρκούτσι της εξουσίας δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Την επόμενη της χρεοκοπίας  της μεταπολίτευσης σύσσωμης τη σκέφτονται;

Κώστας Στούπας

Capital.Gr