Η αντιπροπαγάνδα των δημοσκόπων…

‘Η αλλιώς: Πώς να διαβάζουμε σωστά τις δημοσκοπήσεις.

Το ότι οι δημοσκοπήσεις είναι εργαλείο προπαγάνδας το ξέρουμε ή το υποψιαζόμαστε όλοι. Αυτό όμως, που μετά από τόσα χρόνια μου κάνει εντύπωση  είναι το πόσο λάθος το αντιλαμβανόμαστε αυτό, δηλαδή το πώς αλλού ψυλιαζόμαστε ότι έχει γίνει η «κουτσουκέλα» και τελικά αυτή να συμβαίνει κάτω απ’ τη μύτη μας, με τρόπο που ούτε καν τον υποψιαζόμαστε, και ενώ είναι ολοφάνερος με μια δεύτερη ματιά.

Και μάλιστα αυτή η παρατήρηση δεν αφορά μόνο τον λεγόμενο «απλό» ψηφοφόρο που και περιορισμένες γνώσεις διαθέτει αλλά (να το πούμε κι αυτό κι ας είναι αντιδημοφιλές) σπανίως διαθέτει δικιά του ανεξάρτητη και επαρκή κριτική ικανότητα.

Αφορά πολύ συχνά επαγγελματίες της πολιτικής (πολιτικούς, δημοσιογράφους, σχολιαστές,  κλπ), που συνήθως πέφτουν με αξιοσημείωτη αφέλεια στις ίδιες παγίδες…

Εξηγούμαι: Το πρόβλημα με τις δημοσκοπήσεις δεν είναι, όπως κακώς πολλοί υποψιάζονται, ότι είναι «ψεύτικες» ή «φτιαχτές» ως προς τα αποτελέσματα που δίνουν. Υπάρχουν κι αυτές, αλλά σχεδόν πάντα αφορούν ανύπαρκτες εταιρίες/φορείς/πρόσωπα που τις διενεργούν – γι’ αυτό και σπανίως λαμβάνονται υπόψη, εκτός φυσικά από τους ουκ ολίγους «πσαικασμένους» του διαδικτύου. που είναι έτοιμοι να καταναλώσουν και να αναπαράξουν μετά ζήλου μεγάλου οποιοδήποτε τερατούργημα βολεύει την «κοσμοθεωρία» τους.

Αλλά στο βαθμό που μιλάμε για σοβαρές εταιρίες, με παρελθόν, παρόν και μέλλον, και που στην ουσία τα ευρήματα του ενός ελέγχουν τα ευρήματα του άλλου, για να μην αναφέρουμε ότι συνήθως στελεχώνονται από ανθρώπους υψηλού επιστημονικού κύρους και επαρκέστατου πολιτικού κριτηρίου (ο καλός δημοσκόπος πρέπει να έχει και τα δύο προσόντα για να μην πω ΚΥΡΙΩΣ το δεύτερο), τα νούμερα δεν μπορούμε να τα θεωρήσουμε ως ψεύτικα.

Εκτός από οριακές περιπτώσεις ίσως, αλλά και πάλι η γενική εικόνα δεν αλλάζει.

Αφορμή για όλα αυτά είναι η γενική εντύπωση που διαχέεται ότι δήθεν το παιχνίδι των επερχόμενων ευρωεκλογών αλλά και των εθνικών (όποτε κι αν γίνουν) έχει ήδη «κριθεί υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ» καθώς σε τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνει να έχει προβάδισμα από 2 ως 3 μονάδες.

Αν αυτά τα ενστερνίζονταν και τα διέδιδαν μόνο συριζαίοι, θα ήταν κατανοητό.

Ένας τρόπος για να κερδίσεις τις εκλογές είναι να δημιουργήσεις εσκεμμένα «κλίμα νίκης» με σκοπό να επηρεάσεις και όσους αμφιταλαντεύονται (καθώς κάποιοι από αυτούς θέλουν να «πηγαίνουν με τον νικητή») και να αποκαρδιώσεις τον αντίπαλό σου.

Πράγμα (και αυτό είναι που μου προκαλεί έκπληξη) που στην προκειμένη περίπτωση πετυχαίνει: Ακούω και διαβάζω ότι στη ΝΔ ήδη κυριαρχεί η αντίληψη ότι το «παιχνίδι χάθηκε», υιοθετώντας έτσι τη σχετική προπαγάνδα.

Κι όμως, από πότε μια διαφορά 3% είναι μη αναστρέψιμη;

Και μάλιστα με συνολικά ποσοστά αναποφάσιστων περίπου στο 20%;

Και με ποσοστό στο λευκό/άκυρο/δεν ψηφίζω κοντά στο 10%;

Πώς;

Δε σας τα είπανε αυτά;

Δεν το προσέξατε;

Κι όμως, να πώς αρχίζει και στήνεται το κόλπο της προπαγάνδας από διάφορους καλοθελητές και «χρήσιμους» ηλιθίους (από έλλειψη των οποίων ποτέ δε θα υποφέρει η ανθρωπότητα) χωρίς μάλιστα να αλλοιώσουν καθόλου τα (πραγματικά, όπως δεχόμαστε) νούμερα: Πολύ απλά τα ανωτέρω (και ιδιαιτέρως μεγάλα) ποσοστά τα εξαφανίζουν. ή στη καλύτερη των περιπτώσεων τα βάζουν σε δεύτερο πλάνο εκεί που σχεδόν κανείς δεν κάνει τον κόπο να ρίξει μια ματιά!

Το κόλπο λέγεται «αναγωγή».

Δηλαδή έχουμε μια δημοσκόπηση (υποθετικό αλλά κοντά στην πραγματικότητα παράδειγμα) που δίνει ΣΥΡΙΖΑ 22%, ΝΔ 20%, λοιπά κόμματα 31%, άκυρο/λευκό/δεν ψηφίζω 7% και αναποφάσιστοι/δεν απαντώ 20%.

Οπότε αντί να δημοσιεύσουμε αυτούσια τα ανωτέρω ευρήματα που και τυφλός βλέπει ότι αφήνουν το παιχνίδι τόσο της πρωτιάς όσο και του αν κάποια κόμματα περνάνε ή όχι το 3%, τί κάνουμε;

ΑΓΝΟΟΥΜΕ την ύπαρξη αυτού του συνολικού ποσοστού του 27% και βγάζουμε ποσοστά σαν όλοι αυτοί (και μιλάμε για εκατομμύρια ψήφους) ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΗΡΧΑΝ!!!!!!

Ή, σαν να ψήφιζαν ακριβώς όπως το υπόλοιπο 73% που εκδήλωσε προτίμηση.

Κοινώς, εφαρμόζουμε εδώ μια σοφιστεία που ως τέτοια ΦΑΙΝΕΤΑΙ εύλογη, ωστόσο δεν αντέχει ούτε ελάχιστα στην εξέταση της κοινής λογικής.

Ας δούμε στο παράδειγμα που αναφέραμε, τί αποτελέσματα βγάζει αυτή η περιβόητη «αναγωγή»:

ΣΥΡΙΖΑ 30%, ΝΔ 27% (μάνι μάνι και χωρίς να αλλάξουμε κανένα δεδομένο, η διαφορά πήγε απ’ το 2 στο 3%), λοιποί 43%.

Όμορφα-όμορφα σύνολο 100%, και όλα φαίνονται μια χαρά.

Αλλά εμείς πια ξέρουμε ότι πρόκειται για καραμπινάτη ΟΦΘΑΛΜΑΠΑΤΗ.

Ακόμα λιγότεροι ρίχνουν μια ματιά στην προέλευση και στις τάσεις των αναποφάσιστων, για να μην αναφέρω και όσους λένε για λευκό και άκυρο που παραδοσιακά το κάνουν πολύ λιγότεροι απ’ όσους το λένε στους δημοσκόπους.

Διότι αν είναι να κάνει κανείς μια εκτίμηση για το πού θα πάνε εν τέλει όλοι αυτοί (πολύ δύσκολη αυτή η εκτίμηση αλλά 1-2 εταιρίες την αποτολμούν με όχι κακά αλλά πάντα παρακινδυνευμένα) αποτελέσματα,  π.χ. η VPRC για τον ΣΚΑΙ, ο μόνος τρόπος να είναι κάπως έγκυρος είναι να δει από πού προέρχονται όλοι. αυτοί αλλά και ενδεχομένως τυχόν απαντήσεις τους σε τρέχοντας θέματα της επικαιρότητας.

Αυτό λοιπόν που δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου καιρού είναι ότι η τεράστια δεξαμενή των αναποφάσιστων προέρχεται κυρίως απ’ τη ΝΔ, δευτερευόντως από ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ.

Επίσης η συντριπτική τους πλειοψηφία είναι υπέρ της ΕΕ και του ευρώ.

Ευεξήγητο γεγονός: Οι λεγόμενοι «αντιμνημονιακοί» περήφανα και εύκολα δηλώνουν τί θα ψηφίσουν, οι «μνημονιακοί» δεν έχουν την ίδια άνεση.

Ωστόσο το τί θα κάνουν εν τέλει όταν βρεθούν μόνοι τους στο παραβάν, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.

Ξαφνικά, το παιχνίδι δε φαίνεται και τόσο «τελειωμένο» έτσι δεν είναι;

Ξαφνικά φαίνεται ότι ο Σαμαράς έχει πολύ κόσμο που μπορεί να τον ξαναπείσει να τον ξαναψηφίσει – η αισιοδοξία που ακούω ότι διατηρεί ο ίδιος μέσα σε πνεύμα ηττοπάθειας δεν είναι και τόσο αστήριχτη, κάθε άλλο.

Γιατί πάλι νομίζετε ότι η λεγόμενη «κίνηση των 58» βλέπει μπροστά της πεδίο δόξης λαμπρό;

Νομίζετε βλέπει μόνο τα 4-5% του ΠΑΣΟΚ και το 3% της ΔΗΜΑΡ;

Όχι κύριοι, το 20% των αναποφάσιστων βλέπει και σε αυτό στοχεύει.

Αλλά και σε όσους πίστεψαν ήδη και κακώς, ότι τα πάντα κρίθηκαν, και ελλείψει δυνατού κεντροαριστερού πόλου πάνε με μισή καρδιά στον ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί  νομίζετε ότι οι συριζαίοι παλεύουν τόσο σκληρά να μας πείσουν ότι «το παιχνίδι τελείωσε»;

Διότι αν αυτό ήταν αλήθεια, δε θα κουράζονταν τόσο καθώς δε θα χρειάζονταν καθόλου η δικιά μας συμφωνία, για κάτι που θα συνέβαινε ούτως ή άλλως.

Απλώς βλέπουν (όσοι διαθέτουν στοιχειώδες μυαλό και δεν ασχολούνται με τα γουναράδικα κι άλλες γραφικότητες) ότι δυσκολεύονται να διεισδύσουν σε άλλα κοινωνικά στρώματα πέραν από αυτούς που τους ψηφίζουν ήδη, και επιχειρούν «να πάρουν το ματς» πείθοντας τον αντίπαλο να καταθέσει τα όπλα.

Και, ξαναλέω, με έκπληξή μου βλέπω ότι δεν τα καταφέρνουν όσο άσχημα θα περίμενε κανείς.

Βλέπουν επίσης ορισμένοι στο ΣΥΡΙΖΑ ότι ακόμα κι αν έρθουν πρώτο κόμμα και με ποσοστό 30 ως 35% και βγάλουν 130 με 140 έδρες (η αυτοδυναμία ακόμα και με 35% είναι ουσιαστικά αδύνατη) θα χρειαστούν συμμάχους.

Απ’ αυτούς που ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ.

Καθώς το ΚΚΕ δε θέλει, το ΠΑΣΟΚ δεν το θέλουν αυτοί, τη ΔΗΜΑΡ (του κυρ-Φώτη που θυμήθηκε να ξαναγίνει αντιμνημονιακός) τη μισοθέλουν, αλλά ενδέχεται να μη μπει στη βουλή ή να μπει με κάτω από 10 βουλευτές, οπότε να μην αρκεί.

Τί έμεινε;

Η ΧΑ και οι ...ΑΝΕΛ τους οποίους κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ καλοβλέπουν ως εταίρους. Αγνοώντας, οι φτωχοί, το προφανές, ότι καμία κυβέρνηση στηριγμένη σε ανθρώπους που κυμαίνονται από το να είναι κλινικές περιπτώσεις μέχρι απλώς να είναι ακραία ιδεοληπτικοί, δεν θα μπορέσει να αντέξει πάνω από 1, 2 ή  το πολύ 3 μήνες.

Με δυο λόγια: Κι αν ακόμα θεωρήσουμε τις «αναγωγές» σωστές, κι αν ακόμα δώσουμε κι άλλο δημοσκοπικό αέρα στο ΣΥΡΙΖΑ, και τελικά όντως έρθει πρώτο κόμμα, βιώσιμη κυβέρνηση δεν θα κάνει.

Και αναγκαστικά, με δεδομένη την ουσιαστική αδυναμία του να γίνει κυβέρνηση, θα πάει σε νέες εκλογές, τις οποίες πολύ δύσκολα να ξανακερδίσει καθώς άντε να πείσει τους πρώην αναποφάσιστους και συνήθως κεντρώους ψηφοφόρους πως αξίζει να ψηφιστεί όταν δεν κατάφερε να κάνει κυβέρνηση.

Ή έστω, έκανε κυβέρνηση με «πσαικασμένους», και γέλασε και το παρδαλό κατσίκι.

Έχει λοιπόν πολύ ψωμί η δουλειά.

Και τίποτα δεν έχει κριθεί – το λένε ΟΛΕΣ (μα όλες) οι δημοσκοπήσεις.

Αρκεί κανείς να τις διαβάζει σωστά, και όχι όπως του πλασάρονται από διάφορους καλοθελητές ή τον Τράγκα!

Ο Παραβάτης